Η διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων είναι ένα ζήτημα που δεν απασχολεί μόνο τη δική μας Σούπερ Λίγκα 1 αλλά συνολικά το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Το Documento απευθύνθηκε στον έγκριτο δικηγόρο Νίκο Λαγαρία, ο οποίος μιλάει για τη διαμάχη ανάμεσα στην UEFA και τη νεοσύστατη European Super League.
Σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο οι «μεγάλοι» της European Super League επιδιώκουν να «σπάσουν» όχι μόνο το μονοπώλιο των FIFA και UEFA στις ποδοσφαιρικές διοργανώσεις, αλλά και την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων από αυτές. Πού ακριβώς βλέπετε να οδηγούνται οι διεθνείς εξελίξεις;
Η εταιρεία European Super League, της οποίας μέτοχοι είναι μερικοί από τους μεγαλύτερους ευρωπαϊκούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους, βάλλει εμμέσως πλην σαφώς και κατά της συλλογικής διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων από την παγκόσμια και την ευρωπαϊκή συνομοσπονδία ποδοσφαίρου, τη FIFA και την UEFA. Εχει καταφέρει μέχρι στιγμής να υποβάλει σε δοκιμασία την «αντοχή» των άρθρων 67 και 68 του καταστατικού της FIFA ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εγκαλώντας την επί της ουσίας για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης στην αγορά.
Λόγω των συστάσεων που δέχτηκε δημόσια από τη FIFA και την UEFA να μην πραγματοποιήσει τα σχέδιά της για τη διοργάνωση ενός ελίτ ευρωπαϊκού πρωταθλήματος έξω από τους κόλπους του ομοσπονδιακού ποδοσφαίρου, υπό την απειλή πειθαρχικών κυρώσεων μάλιστα, η European Super League ζήτησε δικαστική προστασία ενώπιον τακτικού εμπορικού δικαστηρίου της Μαδρίτης, με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων.
Το δικαστήριο εξέδωσε μια ευνοϊκή γι’ αυτήν προσωρινή διαταγή τον περασμένο Απρίλιο και ένα μήνα αργότερα, το ίδιο δικαστήριο, υπέβαλε έξι προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα οποία αφορούν την ερμηνεία και εφαρμογή συγκεκριμένων άρθρων της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην υπόθεση αυτή.
Υπάρχει ερώτημα για τη διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων;
Το δικαστήριο της Μαδρίτης έχει υποβάλει το ακόλουθο ερώτημα: «Εχουν τα άρθρα 101 ή/και 102 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης την έννοια ότι αντιβαίνουν σε αυτά οι διατάξεις των άρθρων 67 και 68 του καταστατικού της FIFA στο μέτρο που προσδιορίζουν την UEFA και τις εθνικές ομοσπονδίες μέλη της ως “αρχικούς δικαιούχους όλων των δικαιωμάτων που απορρέουν από τους αγώνες… στην αντίστοιχη δικαιοδοσία τους”, στερώντας από τους μετέχοντες συλλόγους και από κάθε διοργανωτή εναλλακτικών αγώνων την αρχική αναγνώριση των δικαιωμάτων αυτών, αναθέτοντας στις ίδιες την αποκλειστική αρμοδιότητα για την εμπορία τους;».
Μπορεί μια απόφαση ή η απάντηση του δικαστηρίου του Λουξεμβούργου σε αυτό το προδικαστικό ερώτημα να φέρει τα πάνω κάτω στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο σε σχέση με τη διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων;
Αυτό είναι που επιδιώκει η European Super League. Στις προθέσεις της είναι να επαναπροσδιορίσει την έννοια του διοργανωτή ποδοσφαιρικού γεγονότος σε όλα τα κρίσιμα επίπεδα. Ωστόσο, αυτό δεν θα είναι εύκολο καθώς στην Ευρώπη είναι αναγνωρισμένο το ευρωπαϊκό μοντέλο οργανωμένου αθλητισμού, με την πυραμιδωτή δομή των αθλητικών οντοτήτων, ανά άθλημα και ανά χώρα. Το άρθρο 165 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης προβλέπει μεταξύ άλλων ότι η Ενωση συμβάλλει στην προώθηση των ευρωπαϊκών επιδιώξεων στον χώρο του αθλητισμού, λαμβάνοντας υπόψη παράλληλα τις ιδιαιτερότητές του, τις δομές του που βασίζονται στον εθελοντισμό καθώς και τον κοινωνικό και εκπαιδευτικό του ρόλο.
Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός (όταν έπαιζε στην Ευρώπη) ήθελαν και θέλουν την κεντρική διαχείριση από την UEFA για να εισπράττουν εκατομμύρια ευρώ. Στην Ελλάδα όμως ακολουθούν διαφορετικό δρόμο…
Κάνουν ό,τι τους συμφέρει εμπορικά. Σε αυτές τις ποδοσφαιρικές διοργανώσεις οι όροι συμμετοχής είναι προδιατυπωμένοι και δεσμευτικοί, υπό την έννοια ότι δεν είναι διαπραγματεύσιμοι. Εκτός και αν κάποιος επιλέξει και μπορεί να βαδίσει στα χνάρια της European Super League.
Ο υφυπουργός Αθλητισμού Λ. Αυγενάκης δεν υιοθέτησε την προτροπή των FIFA – UEFA για κεντρική διαχείριση στα τηλεοπτικά της ΣΛ1…
Η συγκεκριμένη σύσταση της μελέτης απευθύνεται στη λίγκα, η οποία ήδη έλαβε σχετική απόφαση. Ενδεχομένως, όμως, μια τέτοια απόφαση θα έπρεπε να ληφθεί ομόφωνα. Το καταστατικό της ΣΛ1 είναι μια σύμβαση, στην οποία προσχωρούν όσοι προβιβάζονται από τη ΣΛ2 κάθε φορά, δεν τίθεται δηλαδή σε διαπραγμάτευση. Οι συμβάσεις προσχώρησης έχουν προδιατυπωμένους όρους, τους οποίους γνωρίζουν οι συμβαλλόμενοι και τους αποδέχονται ή όχι εκ των προτέρων. Εκτιμώ ότι τέτοιες τροποποιήσεις, αυτού του νομικού και οικονομικού βεληνεκούς, κατά κανόνα δεν μπορούν να επιβάλλονται από την πλειοψηφία εν κινήσει, εκ των υστέρων, χωρίς ομοφωνία των υφιστάμενων μελών. Αρα, θα ρωτήσει κάποιος, η κεντρική διαχείριση δεν θα εφαρμοστεί ποτέ αν διαφωνεί έστω και ένα μέλος της λίγκας; Η κεντρική διαχείριση θα μπορούσε να επιβληθεί, ενδεχομένως, σε όλα τα μέλη του συνεταιρισμού με έναν νόμο.
Δικαιολογείται η ψήφιση τέτοιου νόμου;
Αυτό το κρίνει η Βουλή. Δείτε όμως για παράδειγμα το Financial Fair Play της UEFA, βάσει του οποίου οι ομάδες δεν μπορούν, κατά κανόνα, να ξοδεύουν περισσότερα από όσα εισπράττουν. Αν δεν κλείσει η ψαλίδα μεταξύ των εσόδων των «μεγάλων» και των «μικρών», δεν θα λειτουργήσει ποτέ σωστά ο αθλητικός ανταγωνισμός. Αυτό είναι ένα θέμα που θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να ενδιαφέρει την ελληνική πολιτεία.
