Ο Νίκος Labôt, με τη «Η δουλειά της», το σκηνοθετικό ντεμπούτο του στις ταινίες μεγάλου μήκους σκιτσάρει με ακρίβεια ένα συγκινητικό γυναικείο πορτρέτο (βραβείο Πρώτου Γυναικείου Ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου) και ταυτόχρονα σχολιάζει την Ελλάδα της κρίσης.
Για το βαρύ συμβολικό φορτίο που κουβαλά η ηρωίδα του αλλά και την προσωπική του διαδρομή στο σινεμά, μας είπε τα εξής:
Που περάσατε τα παιδικά σας χρόνια; Μπορείτε να μας δώσετε μια ισχυρή ανάμνηση της παιδικής σας ηλικίας;
Πέρασα τα καλύτερα παιδικά χρόνια κι αυτό το χρωστάω στον πατέρα μου και την μητέρα μου που επέλεξαν να ζήσουμε από την ηλικία των 4 ως 17 χρόνων μου στην Καλαμάτα. Μια όμορφη πόλη που συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Αυτός ο συνδυασμός έκανε τον πατέρα μου να μας βάζει συχνά στο αμάξι για να κάνουμε τρελές εξορμήσεις. Μια ισχυρή ανάμνηση: Στην ηλικία των 6-8 να σκαρφαλώνουμε με τους φίλους μου στα δέντρα και να φτιάχνουμε δεντρόσπιτα, ολόκληρα χωριά, και να παίζουμε κατάμαυροι (από το χώμα) τους ιππότες, εφοδιασμένοι με ξύλινα σπαθιά και πανοπλίες από σκουπιδοσακούλες!
Γιατί επιλέξετε το συγκεκριμένο γυναικείο χαρακτήρα ως κεντρικό πρόσωπο του φιλμ σας;
Στην πραγματικότητα εκείνη με επέλεξε κι όχι εγώ εκείνη. Όσο σκεφτόμουν τον χαρακτήρα της Παναγιώτας συνειδητοποιούσα ότι αυτή τη γυναίκα την ξέρω καλά. Αν και φαινομενικά αδύναμη όταν οι ανάγκες την ωθούν να βγει από το καβούκι της, καταφέρνει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Με συγκινούν πάντα οι σιωπηλοί και αθόρυβοι άνθρωποι που δεν κάνουν θόρυβο γύρω από τον εαυτό τους.
Τα μελλοντικά σχέδια σας ποια είναι;
Είμαι σε στάδιο ανάπτυξης 2 ιστοριών, η μια εξελίσσεται στην Γαλλία και η άλλη στην Ελλάδα όμως είναι πολύ νωρίς ακόμη για να πω περισσότερα. Για την ώρα ετοιμάζουμε (με τις εταιρείες παραγωγής homemade films και sister productions και την γαλλική εταιρεία διανομής Jour2Fête) την καμπάνια προώθησης της ταινίας στην Γαλλία που βγαίνει στις γαλλικές αίθουσες την 1η Μαίου.
Αν δεν είχατε γίνει σκηνοθέτης με τι θα είχατε ασχοληθεί;
Κάπου στα 30 κατάλαβα ότι αν ξαναέδινα κάποτε πανελλήνιες εξετάσεις, θα δήλωνα στο Παιδαγωγικό για να γίνω δάσκαλος ή καθηγητής. Πάντα είχα καλή σχέση με τα παιδιά.
Ποιο είναι το βασικό moto της ζωής σας;
Η ζωή δεν είναι σαν το σινεμά, όπου έχεις 2,3 ,4 λήψεις. Έχεις μόνο μία. Όποτε όποια απόφαση κι αν πάρεις σε κάποια στροφή της ζωής σου υποστήριξέ τη. Ζήσε και απόλαυσε το «τώρα».
Μια αντίδραση από το κοινό που σας έκανε εντύπωση στην προβολή της ταινίας στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Η εκμυστήρευση από άντρες ότι τους άγγιξε η Παναγιώτα χωρίς να έχουν σε καμία περίπτωση το αντίστοιχο προφίλ.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας σινεμά; Ταινίες και σκηνοθέτες.
Αλλάζει ανάλογα την περίοδο. Όταν έκανα την ταινία σίγουρα αγαπημένο ήταν το ρεαλιστικό σινεμά. «Ένας χωρισμός» του Ασγκάρ Φαραντί, «Η υπηρέτρια» του χιλιανού Σεμπαστιάν Σίλβα, το «Second mother» της βραζιλιάνας Άννα Μουλαέρτ , η «Γκλόρια» του χιλιανού Σεμπαστιάν Λέλιο κ.α. Σε άλλες φάσεις της ζωής μου θαυμάζω ταινίες όπως η «Μπλε ταινία» του Κισλόφσκι, ο «Καθρέφτης» του Ταρκόφσκι, «Η επιστροφή» του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ, η «Ευριδίκη ΒΑ» του Νίκου Νικολαίδη, «Οι βοσκοί» του Νίκου Παπατάκη κ.α.
Τι σκέφτεστε όταν ακούτε την φράση «Greek weird cinema»;
Ότι οι δημοσιογράφοι και κριτικοί αγαπούν να κατηγοριοποιούν και να βάζουν κώδικες. Προς χάριν επικοινωνίας μπορεί να βοηθάει αυτή η φράση στην προώθηση του ελληνικού σινεμά στο εξωτερικό όμως νομίζω λειτουργεί αντίθετα στην Ελλάδα. Αν θα έπρεπε να πω οπωσδήποτε τι είναι “weird” στο ελληνικό σινεμά σήμερα, θα τοποθετούσα εκεί μόνο το σινεμά του Γιώργου Λάνθιμου και της Αθηνάς Τσαγγάρη.
Σας άρεσε η «Ευνοούμενη»;
Ναι. Έχει αριστοτεχνικό μοντάζ, οι διάλογοι διέπονται από σαρκαστικό χιούμορ, οι ερμηνεύτριες είναι απίθανες. Μαζί με τον «Κυνόδοντα» είναι οι καλύτερες ταινίες του Λάνθιμου και χάρηκα εκτός από την επιτυχία του που δεν έχασε την προσωπική σφραγίδα του.
Info
Η ταινία «Η δουλειά της» παίζεται στις αίθουσες από τις 28 Φεβρουαρίου σε διανομή Weird Wave
