Αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πώς ξεκίνησαν, τι αγαπούν και τι αγαπούν να μισούν.
Είμαι η/ο και λέγομαι...
Είμαι ο Πάνος Παπαϊωάννου και γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1981
Τραγουδάω/ παίζω…
Πιτσιρικάς ξεκίνησα με την ροκ, στα 18 τραγούδησα σε λαϊκό μαγαζί, παράλληλα έμαθα τη γενιά των τραγουδοποιών, αργότερα δούλεψα σε ρεμπετάδικα. Στα 40 μου πλέον με κερδίζει ένα και μόνο είδος τραγουδιού. Το καλό τραγούδι! Το τραγούδι που σου τσαλακώνει το στομάχι, που σε συγκινεί και που στην τελική σε λυτρώνει! Το τραγούδι που θα σε κάνει λίγο καλύτερο άνθρωπο…
H σχέση μου με τη μουσική ξεκίνησε…
Από τον αυτοδίδακτο, αλλά παθιασμένο για το τραγούδι, πατέρα μου. Οι αναμνήσεις που έχω από το πατρικό μου, με τις παρέες και τα αυτοσχέδια γλέντια, είναι που με κάνουν να πιστεύω πως η Μουσική -η Τέχνη γενικότερα- δίνει τη διέξοδο στον άνθρωπο αλλά και τη δυνατότητα να μετουσιωθεί σε κάτι ανώτερο.
H πιο σημαντική επαγγελματική μου στιγμή μέχρι σήμερα…
Όταν δεν έβλεπα πια μέλλον σ’ αυτό που προσπαθούσα να πετύχω. Ξαφνικά ή μάλλον όπως γίνεται πάντα, κάποιο χέρι με τράβηξε πριν τον γκρεμό. Έτσι το τραγούδι “Τα μεροκάματα” των Καραντωνίου – Παπαχαραλάμπους άνοιξε μια χαραμάδα στο φως. Και τώρα, 6 χρόνια μετά ή μάλλον… πριν από 6 χρόνια, θα φανταζόμουν άραγε ότι θα έφτανα στο σημείο να συνεργαστώ με τον Κώστα Καλδάρα, τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, τη Μελίνα Κανά, τον Μανώλη Λιδάκη, την Λίνα Νικολακοπούλου;!
Αγαπώ….Τη Ζωή, τους Ανθρώπους και τη Φύση.
Σιχαίνομαι… Οτιδήποτε είναι ικανό να φανερώσει την ασχήμια του ανθρώπου
Όταν δεν τραγουδάω… Υποφέρω (γέλια)… Οπότε, εδώ και ένα χρόνο που λόγω των συνθηκών παραμένουμε ανενεργοί και άνεργοι, βολτάρω στη Πνύκα και στα γύρω βουνά, μαγειρεύω, ακούω νέα τραγούδια και διαβάζω φιλοσοφία.
Καλλιτέχνης «είδωλο»… Roger Waters, Κατσιμιχαίοι, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Πουλόπουλος…
Αγαπημένοι στίχοι… “Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει” Άλκης Αλκαίος
Τραγούδι που δεν ανήκει στο στυλ που παίζω αλλά θα ήθελα να έχω ερμηνεύσει…
Νύχτα ξελογιάστρα. Του άλλου Βασίλη.
Η μουσική είναι σαν…
Παράθυρο! Άλλοτε ανοιχτό, σε φυσάει δροσερό αεράκι, άλλοτε κοιτάς μακριά. Κι όταν είναι κλειστό, ζεσταίνει το “σπίτι” σου, την καρδιά σου…
Αν δεν ήμουν τραγουδιστής…
Θα ήμουν ένας δυστυχισμένος άνθρωπος. Ακόμα και οι σπουδές που έκανα έχουν καλλιτεχνική φύση. Σπούδασα γραφιστική στη Θεσσαλονίκη και το όνειρό μου από τότε ήταν να φτιάχνω αφίσες, κάτι που το κατάφερα τελικά. Έχω δουλέψει με δεκάδες αγαπημένους καλλιτέχνες κι έχω φτιάξει σχεδόν 100 αφίσες, εξώφυλλα cd κτλ. Οπότε, γενικά αν δεν είχα ασχοληθεί με την τέχνη δεν ξέρω τι θα είχα καταφέρει.
Η πολιτική…
Είναι συνέπεια, ηθική, ελευθερία λόγου, αλληλεγγύη! Το αντίθετο απ’ ότι ζούμε δηλαδή!
Η θρησκεία…
Αυτή που καθοδηγεί το νου και την καρδιά του ανθρώπου να ανακαλύψει το Θεό χωρίς να καταργεί το σύνολο μέσα στο οποίο ο ίδιος ο άνθρωπος δημιουργήθηκε, αναπνέει και κάποτε θα αφήσει σε κάποιους άλλους.
Στα άμεσα σχέδια μου…
Να ξαναμπώ στο στούντιο να ηχογραφήσω το επόμενο single σε μουσική του Κώστα Καλδάρα και στη συνέχεια να ολοκληρώσουμε και ολόκληρο το άλμπουμ. Καθώς και ένα ακόμα project που έχω σκεφτεί να κάνω μαζί με το Χρυσόστομο Καραντωνίου, το οποίο αφορά διασκευές σε τραγούδια που διαμόρφωσαν τη δική μας γενιά.
