Αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πώς ξεκίνησαν, τι αγαπούν και τι αγαπούν να μισούν.
Είμαι η/ο και λέγομαι… Οι φίλοι με φωνάζουν Βασίλη ή Τζότζολο. Τον τελευταίο καιρό στη μουσική που κάνω χρησιμοποιώ και το ψευδώνυμο Noman.
Τραγουδάω/ παίζω… Νομίζω ότι το συνεκτικό στοιχείο της μουσικής που παίζω δεν αφορά ένα συγκεκριμένο είδος αλλά την ενορχήστρωση. Μπάσο, κιθάρα, κλαρίνο, μαντολίνο και mpd είναι τα όργανα που χρησιμοποιώ κατά κόρον. Ο τρόπος που τα όργανα αυτά συνδιαλέγονται στα πλαίσια ενός τραγουδιού γεφυρώνει τα είδη.
H σχέση μου με τη μουσική ξεκίνησε... Σε ένα ωδείο στη Ζάκυνθο πριν 25 χρόνια. Επειδή όμως με την πειθαρχία ποτέ δεν είχα καλές σχέσεις, διέκοψα γρήγορα. Αργότερα, όταν χρειάστηκα ένα εκφραστικό μέσο, η κιθάρα ήταν εκεί και με περίμενε. Αργότερα, μαζί με φίλους πειραματιστήκαμε με το χιπ χοπ και δημιουργήθηκαν οι «Νεκροί από Κούνια». Το σχήμα αυτό παντρεύει παραδοσιακούς και ροκ ήχους με την αμεσότητα του ραπ. Ο τρίτος μας δίσκος είναι στα σκαριά. Το 2019, μαζί με τον Πέτρο Σατραζάνη, κυκλοφορήσαμε τον δίσκο «Μάτσκα Γκολέμα», σε στίχους δικούς μου και μουσική του Πέτρου. Αυτή την περίοδο ασχολούμαι και με το Live Looping. Φτιάχνω ζωντανά αυτοσχεδιαστικές συνθέσεις που βασίζονται στην επανάληψη. Παράλληλα δουλεύω καινούργιο υλικό υπό το άγρυπνο βλέμμα (και αυτί) της strange strategy productions.
H πιο σημαντική επαγγελματική μου στιγμή μέχρι σήμερα... «Δεν τη γνώρισα. Και μη με ρωτάτε γι’ αυτό παρακαλώ, είμαι ευαίσθητος σ’ αυτό το θέμα».
Αγαπώ…. Τόσα πολλά πράγματα, για τόσο διαφορετικούς λόγους. Από αυτά μου έχουν λείψει πιο πολύ οι μονοήμερες εκτός Αθηνών. Κουβέντα στο αμάξι, κακό καφέ από Σ.Ε.Α., καινούργιοι τόποι, καινούργιοι άνθρωποι.
Σιχαίνομαι... Τη δήθεν ελαφρότητα, που, εν τέλει, κάθεται βαριά στους περισσότερους.
Όταν δεν τραγουδάω… Διαβάζω. Η αυτομόρφωση είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αυτοβελτίωσης. Όπως ένα φρούτο βοηθάει τον οργανισμό να λειτουργήσει καλύτερα ποικιλοτρόπως, ένα καλό βιβλίο αναζωογονεί σε πολλά επίπεδα το πνεύμα.
Καλλιτέχνης «είδωλο»... Μου αρέσουν ιδιαίτερα οι Τρύπες, ο Σιδηρόπουλος, οι Clash, οι Gang of Four, ο Hendrix, οι Black Sabbath και οι Motorhead. Ακόμα Kasabian, Moby, Oasis, Gorillaz, Nirvana, Buzzcocks, Dead Kennedys, Μουσικές Ταξιαρχίες, Χάσμα, Ωχρά Σπειροχαίτη, Μωρά στη φωτιά… Σταματάω εδώ γιατί δεν έχει τέλος.
Αγαπημένοι στίχοι... Αναζητώ τον καλό στίχο. Δεν θα αναφέρω κάποιον σαν αγαπημένο γιατί δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να τους ιεραρχήσω.
Τραγούδι που δεν ανήκει στο στυλ που παίζω αλλά θα ήθελα να έχω ερμηνεύσει... Τραγούδι συγκεκριμένο δεν έχω να αναφέρω. Κάτι από The Cure μάλλον…
Η μουσική είναι σαν…νερό αν είσαι διψασμένος, σαν λυχνάρι αν είσαι στο σκοτάδι.
Αν δεν ήμουν τραγουδιστής...Θα ήμουν εκπαιδευτικός. Και τούμπαλιν.
Η πολιτική... Ακόμα και αν λες πως δεν ασχολείσαι, πολλές επιλογές μας καθημερινά έχουν και πολιτική διάσταση. Συνειδητές ή όχι. Αν επιλέγω να τραγουδάω με 80 ευρώ τη φιάλη, αποκλείω από τη μουσική μου τον άνεργο, τον άνθρωπο που έχει επισφαλή εργασία, τον αδύναμο. Αν ψωνίζω την Κυριακή, νομιμοποιώ την κατάργηση μιας αργίας που κατακτήθηκε με αίμα. Όταν ψωνίζω από μεγάλες αλυσίδες γιατί έχουν μεγαλύτερη ποικιλία/ καλύτερες τιμές, αποδυναμώνω τις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις.
Η θρησκεία… Δεν έχω δυστυχώς την πολυτέλεια να πιστεύω. Έχω γνωρίσει πολύ αξιόλογους πιστούς. Έχω γνωρίσει και κούφιους άθρησκους. Ενδεχομένως αν έπρεπε να ασπαστώ κάποια θρησκεία θα ήμουν πιο κοντά στο Ζεν Βουδισμό. Μου αρέσει και το τσάι…
Στα άμεσα σχέδια μου... να κάνω μια επιλογή από τραγούδια που έγραψα όλη τη δεκαετία και να τα κυκλοφορήσω σε περιορισμένο αριθμό CD.
Ο νέος μου δίσκος/το νέο μου single… Θα είναι έτοιμος μέσα στο 2021.
Θα με δείτε/ακούσετε… Προς το παρόν στο κανάλι μου στο youtube και στη σελίδα μου στο facebook. Το καλοκαίρι –αν είναι καλύτερα τα πράγματα- θέλω να παίξω πάλι ζωντανά, κυρίως σε αυτοοργανωμένες δομές και χώρους που αντιμάχονται την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
