Αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να μας αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πως ξεκίνησαν, τι αγαπούν, και τι αγαπούν να μισούν.
Είμαι ο και λέγομαι…Βαγγέλης Αμπατζής
Η µέρα που σκέφτηκα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός…Θυµάµαι το αίσθηµα που είχα όταν έπαιζα τους ρόλους που έφτιαχνα µόνος µου σε δικές µου ιστορίες ως παιδί. Hταν ένα αγαπηµένο παιχνίδι. Τότε µάλλον µου γεννήθηκε η ιδέα να γίνω ηθοποιός.
Η πρώτη µου ερασιτεχνική παράσταση…Το «Oνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Ουίλιαµ Σαίξπηρ. Σχολική παράσταση στο Θέατρο Ρεµατιάς του Χαλανδρίου. Εγώ µαθητής της τετάρτης δηµοτικού στον ρόλο του ∆ηµήτριου, αν θυµάµαι καλά.
Η πρώτη µου επαγγελµατική παράσταση …Το «Chatroom» του Εντα Γουόλς στο Θέατρο Τέχνης το 2013 σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη. Ηµουν δευτεροετής σπουδαστής στη δραµατική σχολή και έπαιζα µαζί µε αγαπηµένους συµµαθητές.
Ο/η δάσκαλος/α υποκριτικής που ευγνωµονώ… Ο Ανδρέας Μανωλικάκης, πρόεδρος του µεταπτυχιακού προγράµµατος Actors Studio Drama School στο Pace University της Νέας Υόρκης όπου διδάσκει σκηνοθεσία και υποκριτική. Ενας µεγάλος και σπάνιος δάσκαλος που του οφείλω πολλά.
Αγαπηµένοι ηθοποιοί…Τσάρλι Τσάπλιν, Μάρλον Μπράντο, Αλ Πατσίνο, Ντάνιελ Ντέι -Λιούς… Από τους νέους µου αρέσει πολύ ο Τζακ O’ Κόνελ.
Ανεπανάληπτη ατάκα…«Θα ’ρθει µια µέρα που η ζωή θα αλλάξει. Εµείς δεν θα υπάρχουµε τότε αλλά δεν πειράζει, αρκεί που θα µας σκεφτούν. Θα θυµηθούν πως ζήσαµε κι εµείς κάποτε» από την ταινία «Ας περιµένουν οι γυναίκες» του Σταύρου Τσιώλη. Σαφής η επιρροή από τον Τσέχωφ.
Αλησµόνητη θεατρική παράσταση/ταινία…«Οδυσσεβάχ» της Ξένιας Καλογεροπούλου στο θέατρο Πόρτα. Ηµουν πέντε ετών όταν την είδα.
Σινεµά ή θέατρο;…Είµαι κάπως µικρός για να ξέρω τι θέλω. Με το θέατρο ίσως είµαι πιο εξοικειωµένος.
Οταν υποδύοµαι έναν ρόλο… Οταν έχω την τύχη να µου αρέσουν η παράσταση, η συνθήκη και ο ρόλος είµαι ευτυχής. Σαν µικρός µάγος που µπορεί να επηρεάσει τη διάθεση των άλλων.
Εάν δεν ήµουν ηθοποιός…Θα ’θελα να ήµουν αρχαιολόγος.
Στον ελεύθερο χρόνο µου…∆ιαβάζω ό,τι βιβλίο προλάβω.
Ονειρεύοµαι να…Ο Τρέπλιεφ στον «Γλάρο» λέει: «Χρειαζόµαστε καινούργιες φόρµες. Νέους τρόπους έκφρασης που, αν δεν τους βρούµε, καλύτερα να µην κάνουµε θέατρο». Εγώ ονειρεύοµαι να κάνω θέατρο µαζί µε ειλικρινείς καλλιτέχνες µήπως και τους βρούµε.
Δημήτρης Ήμελλος: «Στο θέατρο δεν υπάρχει θεατής αλλά αυτόπτης μάρτυρας» [Συνέντευξη]
Η πολιτική…Είναι παντού και σε όλα. Προτιµώ πάντα την πολιτική που παράγεται στις συνελεύσεις, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις. Συµφέρει περισσότερο τη γενιά µου, την τάξη µου και το φυσικό περιβάλλον.
Η θρησκεία…Για πολλούς αιώνες ήταν καλή για να ξορκίζει τους φόβους, για να παρηγορεί και να εµπνέει. Τον 21ο αιώνα καλό είναι να αποφεύγεται.
Info: O Βαγγέλης Αμπατζής παίζει στην παράσταση “Το ξύπνημα της άνοιξης” στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (από 7.10)
