Αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πώς ξεκίνησαν, τι αγαπούν και τι αγαπούν να μισούν.
Είμαι η και λέγομαι… Ζωή Μυλωνά
Η μέρα που σκέφτηκα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός…
Δεν υπήρξε μια μέρα. Θυμάμαι μικρή να πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν ηθοποιοί. Έβλεπα ότι στο θέατρο μπορεί και να μην σταματά ποτέ το παιχνίδι.
Η πρώτη μου (ερασιτεχνική) παράσταση …
Ήταν το όνειρο καλοκαιρινής νύχτας στην έκτη δημοτικού. Έκανα τον Πάτο, ο ερασιτέχνης ηθοποιός που γίνεται γάιδαρος. Όταν διάβασα το έργο κατάλαβα αμέσως ότι με ενδιαφέρει αυτός ο ρόλος πάνω απ’ όλους τους άλλους. Πήγα στο θεατρικό εργαστήρι νομίζοντας πως όλοι θα είχαν την ίδια εντύπωση. Αν θέλεις τον ρόλο, σκέφτηκα, θα πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου. Τελικά όλοι μιλούσαν για Ερμία, Ελένη, Λύσανδρο και Δημήτριο. Έτσι, εύκολα πήρα τον (πρώτο) ρόλο των ονείρων μου.
Η πρώτη μου (επαγγελματική) παράσταση …
Πάλι κοριτσάκι ήμουν. Το 2001 έπαιξα σε καλοκαιρινή περιοδεία του Πλούτου του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία του Μίμη Κουγιουμτζή.
Ο/η δάσκαλος/α (υποκριτικής) που ευγνωμονώ…
Είναι ο Theseus Roche. Σπουδαίος δάσκαλος και ακόμα σπουδαιότερος άνθρωπος. Μου έχει μάθει πολλά για πολλά και θα τον ευγνωμονώ για πάντα.
Ανεπανάληπτη ατάκα…
Του λατρεμένου Oscar Wilde: «Ανόητο να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους σε καλούς και σε κακούς. Οι άνθρωποι είναι ή γοητευτικοί ή βαρετοί.»
Αλησμόνητη θεατρική παράσταση/ταινία…
Θα πω την ταινία του Leos Carax το Holy Motors. Υπάρχουν τόσοι τρόποι να δει και να ερμηνεύσει κανείς αυτήν την ταινία. Σαν μια ωδή στον ηθοποιό ή μια σπουδή-τρολιά στον κινηματογράφο ή και ένα ποίημα για τους διάφορους ρόλους που αναγκάζεται ο καθένας να παίξει στη ζωή του, συνεχώς. Τον τελευταίο καιρό τη σκέφτομαι αυτήν την ταινία, γιατί οι από πάνω οπτικές αφορούν και πολύ την παράσταση «Πειρασμός» που παρουσιάζουμε τώρα στο Skrow.
Σινεμά ή θέατρο…;
Ως θεατής τα αγαπώ και τα δυο απέραντα και ως ηθοποιός μακάρι να μου δοθούν οι ευκαιρίες να μάθω απ’ αυτούς που ξέρουν και τα κάνουν καλά. Βέβαια για μένα το ζωντανό στοιχείο του θεάτρου και η άμεση αλληλεπίδραση με τον κοινό αποτελούν μεγάλο κομμάτι της αγάπης μου για την τέχνη αυτή.
Όταν υποδύομαι ένα ρόλο…
Νιώθω ευθύνη και ελευθερία μαζί. Ευθύνη γιατί υπάρχει πάντα αυτό το κομμάτι του εγκεφάλου που θέλει να κάνει τα πράγματα «σωστά» και «καλά»… αλλά και επειδή νιώθω έντονη ευθύνη ως προς την ανταλλαγή που υπάρχει στο θέατρο μεταξύ των δημιουργών και των θεατών. Θέλω να σταθώ αντάξια του χρόνου και της ενέργειας που διαθέτουν οι θεατές παρακολουθώντας μια παράσταση. Παρόλα αυτά ξέρω πως χωράνε πολλά λάθη και πολλές αποτυχίες στο θέατρο και το να ψάχνεις έναν ρόλο δεν έχει τέλος. Αυτό είναι φοβερά απελευθερωτικό.
Εάν δεν ήμουν ηθοποιός…
Θα μου άρεσε να είμαι στο τσίρκο. Αλλά όταν λέω τσίρκο μάλλον σκέφτομαι κάποια ρομαντική ιδέα του τσίρκου από κάποια χαμένη εποχή.
Στον ελεύθερο χρόνο μου…
Προσπαθώ να βλέπω καινούργια πράγματα και μέρη. Μου αρέσει να ενθουσιάζομαι, έστω για λιγάκι, και το καινούργιο συχνά προσφέρεται για αυτό…
Ονειρεύομαι να…
Θα ήθελα να πάω σε όλες τις χώρες του κόσμου. Αλήθεια.
Η πολιτική…
Είναι αναπόφευκτη.
Η θρησκεία…
Δεν είναι τελείως αναπόφευκτη. Αλλά μία τουλάχιστον κουβέντα μαζί της, κάποια στιγμή, θα την πεις.
INFO
Πειρασμός του Κάλες Μπάτλιε σε σκηνοθεσία Θανάση Δόβρη, στο Skrow Theater
