Στη στήλη New Entries αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να μας αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πως ξεκίνησαν, τι αγαπούν, και τι αγαπούν να μισούν…
Eίµαι ο… Iñigo García Cantero.
Η µέρα που σκέφτηκα ότι θέλω να γίνω σκηνοθέτης… ήταν την ερευνητική περίοδο που σπούδαζα στη δραματική σχολή. Θυμάμαι πολύ έντονα τα μαθήματα που έκανα στη σχολή Nouveau Colombier, στη Μαδρίτη, που με βάση τις μεθόδους διδασκαλίας που εμπνέονται από τον Jacques Lecoq και του Marcel Marceau, υπήρχε ένα κομμάτι έρευνας των φοιτητών και κάθε εβδομάδα φτιάχναμε μία μικρή παράσταση. Τότε ενεργοποιήθηκε η φαντασία μου, μου φαινόταν εύκολο να δημιουργώ πολλές εικόνες και ιδέες στο μυαλό μου και μου φάνηκε ενδιαφέρον να τις μοιραστώ με τους άλλους.
Επίσης, σπουδάζοντας και δουλεύοντας ως δάσκαλος σωματικής κωμωδίας και της τέχνης του κλόουν, όταν κάνουν αυτοσχεδιασμό οι μαθητές μου, μου αρέσει να τους προτείνω πράγματα. Στη διαδικασία του αυτοσχεδιασμού προέκυψε μία ανάγκη για συνδημιουργία και συνσκηνοθεσία. Κυρίως αυτό με ενδιέφερε. Να συμμετέχω έχοντας ως βάση την έρευνα των ηθοποιών. Ξεκίνησα, λοιπόν, δημιουργώντας ερασιτεχνικά και σιγά σιγά δημιουργήθηκε η συνθήκη να προχωρήσω προς αυτή την κατεύθυνση.
Η πρώτη µου ερασιτεχνική παράσταση… όταν ήμουν 11 ετών, “Οι Πειρατές της Καραϊβικής”. Έπαιξα τον Μπαρμπόσα. Θαύμαζα πολύ τον δάσκαλο των ισπανικών τότε, που διοργάνωσε την πρώτη θεατρική παράσταση. Το είχα κάνει πολύ καλά, από όσα θυμάμαι! Μετά, όταν ήμουν 20 χρόνων άρχισα να συμμετέχω σε πολλές ερασιτεχνικές παραστάσεις. Στο τσίρκο, στο θέατρο, στον δρόμο, σε φεστιβάλ… Με ενδιέφερε για πολλά χρόνια η θεατρική έρευνα, ψάχνοντας να ικανοποιήσω την περιέργειά μου. Το θέατρο δρόμου ήταν μία πολύ σημαντική και μεγάλη εμπειρία για μένα!
Η πρώτη µου επαγγελματική παράσταση… ήταν το 2016, “Libres y Salvajes”. Ένα cabaret τσίρκου-θέατρο ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Βρισκόμασταν σε ένα αυτοδιαχειριζόμενο χώρο, στη Βαρκελώνη, τον CAN Batllo, όπου υπήρχε πολλή ελευθερία και πολύ ενδιαφέρον για περαιτέρω σπουδή στις θεατρικές τεχνικές και στο τσίρκο. Φτιάξαμε, λοιπόν, όλοι από μία ιστορία και θελήσαμε να τις συνδέσουμε. Κάθε ιστορία βασιζόταν σε ένα από τα τέσσερα στοιχεία της γης, που ως σύγχρονοι σαμάνοι συνενώσαμε δημιουργώντας μία κοινή ιστορία για την κλιματική αλλαγή. Τα χρήματα που κερδίσαμε επενδύθηκαν στο θέατρο.
Αγαπηµένοι σκηνοθέτες… είναι ο Δημήτρης Παπαϊωάννου και Ευριπίδης Λασκαρίδης, λόγω των συνθέσεων που δημιουργούν, σύγχρονες και φανταστικές, με εξαιρετική χρήση του σώματος και του σκηνικού. Είναι ένα μεγάλο όνειρο να συνεργαστώ μαζί τους και να φτάσω κάποια στιγμή σε ένα αντίστοιχο επίπεδο δημιουργίας.
Αλησµόνητη θεατρική παράσταση /ταινία…
Καμία, η ζωή ποτέ δεν σταματάει, πάντα αλλάζει. Μου αρέσουν πάρα πολλές, αλλά κάθε φορά που καταλήγω σε κάποια βλέπω κάτι που με ενθουσιάζει ακόμα περισσότερο. Θεωρώ ότι κάθε παράσταση και ταινία είναι για μένα βίωμα, όχι μία απλή ανάλυση.
Ανεπανάληπτη ατάκα… Μια χαρά!
Σινεµά ή θέατρο;… Κα τα δύο μου αρέσουν αλλά πιο πολύ μου αρέσει να βλέπω θέατρο γιατί είμαι πιο κοντά στους ηθοποιούς και νιώθω πιο έντονα το ρίσκο. Η προσοχή μου είναι πιο ενεργή και με εμπνέει περισσότερο. Η γεωμετρία της σκηνής, η ενέργεια που μου μεταδίδουν οι ηθοποιοί. Η μαγεία του θεάτρου, στην οποία ο ηθοποιός βιώνει ένα μυστήριο – ποτέ δεν ξέρει τι θα γίνει. Στο σινεμά τα πράγματα νομίζω είναι πιο σταθερά.
Εάν δεν ήµουν σκηνοθέτης… θα ήμουν ηθοποιός ή αγρότης. Μου αρέσει πολύ να παίζω ο ίδιος στο θέατρο. Η ηθοποιία με ενδιαφέρει γιατί νιώθω ότι περπατάω στον μυθικό δρόμο της ψυχής μου. Η ελευθερία, που για μένα είναι τόσο σημαντική, νομίζω ότι θα εκπληρωνόταν σίγουρα αν ήμουν αγρότης. Να είμαι στη φύση, να έχω όσα χρειάζομαι, να καλλιεργώ με τα χέρια μου το φαγητό που καταναλώνω, να νιώθω ανεξάρτητος.
Αγαπώ… την έρευνα και την ελευθερία. Η τέχνη είναι δημιουργία και η δημιουργία πάντα οδηγεί σε κάτι καινούργιο. Αυτό μου δίνει κίνητρο και με ενεργοποιεί, μου δίνει τη χαρά στη ζωή.
Σιχαίνομαι… όταν κάποιος εκμεταλλεύεται τις καλές μου προθέσεις. Πιστεύω ότι ο καθένας πρέπει να αντιλαμβάνεται την ευθύνη του εαυτού του. Όπως εγώ νιώθω ότι προσπαθώ και δουλεύω για να αναλάβω τη δική μου, το ίδιο ζητάω και από τους άλλους. Να έχουμε μία πιο ουσιαστική επικοινωνία, διατηρώντας ο καθένας τη θέση του, χωρίς να επιβάλλεται στον άλλον.
Ονειρεύομαι να… νιώθω ότι μένω σε έναν πιο δίκαιο κόσμο. Να μπορούμε όλοι μαζί να ζούμε σε συνθήκες ελευθερίας, χωρίς να καταπιέζουμε ο ένας τον άλλον. Ένα όνειρο μάλλον ουτοπικό.
Η πολιτική… για μένα είναι ο τρόπος οργάνωσης μεταξύ των ανθρώπων, όχι όπως παρουσιάζεται στην εποχή μας από τις εκάστοτε εξουσίες. Δεν νομίζω ότι είμαστε στην ίδια θέση με τους κυβερνώντες. Ονειρεύομαι να είμαστε εμείς για εμάς, όχι εμείς για αυτούς.
Η θρησκεία… είναι να έχεις καθαρή συνείδηση. Ήταν οι τελευταίες λέξεις ενός από τους πλέον αγαπημένους μου ανθρώπους στον κόσμο, του θείου μου, πριν πεθάνει. Αυτές οι λέξεις έχουν καρφωθεί στο μυαλό μου, μου έδωσαν πολύ σημαντικούς καρπούς για τη ζωή μου. Αυτή η φράση είναι ένα δώρο για τη ζωή μου.
INFO
ELSINOR! μια ερευνητική performance βασισμένη στον Άμλετ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Θέατρο Καλλιρρόης
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο 25,26 Μαρτίου και 1 & 2 Απριλίου
Ώρα : 21:00