Αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πώς ξεκίνησαν, τι αγαπούν και τι αγαπούν να μισούν.
Είμαι ο και λέγομαι…
Γεράσιμος Παπαδόπουλος: Γεράσιμος Παπαδόπουλος, κυπριακής καταγωγής, τραγουδιστής, συνθέτης, ουτογρατζουνιστής, μουσικογλωσσολόγος και ψάλτης.
Εύα Λαύκα: Εύα Λαύκα τραγουδίστρια, γεωπόνος (στα χαρτιά μόνο πια) και παρ’ ολίγον (και για λίγο) χορεύτρια/χορογράφος. Θα δείξει στην πορεία που θα κάτσει η μπίλια ή αν θα κάτσει κάπου και δε θα γυρίζει.
Λάρα Καλλίρη: Λάρα Καλλίρη, έχω σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία, Θεατρολογία και Έρευνα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, και από μια ιδιοτροπία της τύχης ασχολούμαι αρκετά με κάτι που ουδόλως έχω σπουδάσει, τη μουσική.
Γιώργος Κασαβέτης: Γιώργος Κασαβέτης, ντράμερ κατα βάση, συνθέτης κατα το πτυχίο μου, τραγουδιστής κατα περίσταση.
Τραγουδάω/ παίζω…
ΓΠ: Ανατολιτικοπαραδοσιακά τζερτζελέδικα όταν θέλω να στήσω γλέντι (πάλι με χρόνια με καιρούς…), βυζαντινομερακλίδικα όταν θέλω να ανταλλάξω ευγενή συναισθήματα, ανένταχτα δυτικοαναθρεμμένα του Γιώργου Πατεράκη όταν θέλω να εκπλήξω εμένα και τους άλλους.
ΕΛ: Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν αφιερώθηκα αποκλειστικά σε κάποιο είδος μουσικής, μεγάλες μου αγάπες η progressive ροκ, μέταλ, σόουλ, μπλουζ. Τα τελευταία χρόνια με το String Theory και τον Γιώργο Πατεράκη λέμε ότι παίζουμε “meta”. Ούτε κι εμείς είμαστε σίγουροι τι σημαίνει αυτό.
ΛΚ: Τελευταία κυρίως τις μουσικές που γράφει ο Γιώργος Πατεράκης. Τον υπόλοιπο καιρό βέβαια τραγουδάω ό,τι θέλω, κυρίως τραγούδια που μου μαλακώνουν την ψυχή και που μπορώ να παίξω στην κιθάρα.
ΓΚ: Δεν διακρίνω είδη μουσικής. Διακρίνω μόνο μουσικές σχέσεις και ενθουσιάζομαι με αυτές. Κι έτσι μπορώ να απολάυσω εξίσου τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, τη ρέγκε και τους καρσιλαμάδες.
H σχέση μου με τη μουσική ξεκίνησε…
ΓΠ: εκ μητρός κοιλίας. Γκαστρωμένη εμένα, έψελνε Κεκραγάρια και Χερουβικά. Ήταν μοιραίο.
ΕΛ: μεγάλωσα με γονείς που άκουγαν πολλή και ενδιαφέρουσα μουσική και πάντα ήταν σε πρώτο πλάνο στην παιδική μου ηλικία, μέχρι που κάπου κοντά στα 7 ζήτησα να μάθω βιολί. Οπότε οι γονείς μου μου πήραν μια κλασική κιθάρα (για να μην τρελαθούν τελείως) και με γράψανε σε ωδείο. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η διαδρομή.
ΛΚ: μάλλον από τα φάλτσα τραγουδάκια που μου έλεγε η μαμά μου όταν με έβαζε πάνω σε ένα φουσκωτό στρώμα και με έπαιρνε μαζί της όταν κολυμπούσε για ώρα στα ανοιχτά, απορίας άξιον πώς δεν πνιγήκαμε και πώς ο εγκέφαλός μου κατάφερε να τα ισιώσει τονικά και να τα εγγράψει ως έπρεπε να είχαν.
ΓΚ: σε πολύ μικρή ηλικία οταν άκουσα για πρώτη φορά ένα ρεμπέτικο σχήμα, απο τις πρώτες μου αναμνήσεις
H πιο σημαντική επαγγελματική μου στιγμή μέχρι σήμερα…
ΓΠ: ήταν όταν τραγούδησα με τη συνοδεία ενός ημιξεκούρδιστου τζουρά το «Θε μου μεγαλοδύναμε» στο ψυχιατρικό παράρτημα των Κεντρικών Φυλακών στη Λευκωσία, με τους τρόφιμους να χορεύουν καλαματιανό.
ΕΛ: προσβλέπω σε αυτά που έρχονται! Αν έπρεπε όμως να ξεχωρίσω κάποια στιγμή, αυτή θα ήταν και η πρώτη μου «επίσημη» εμφάνιση, όταν ήμουν ακόμα σχολείο, παίξαμε με την ροκ μας μπάντα στην Κάσο (Φεστιβάλ Σύμης, 2002) στο προαύλιο του δημοτικού σχολείου του νησιού παρουσία δασκάλου, παππά και δημάρχου (εξαιρετικά σουρεάλ) και μόλις τελειώσαμε μας ρωτούσαν αν ξέρουμε «κανένα παραδοσιακό». Ε, και εδώ που τα λέμε δίκιο είχαν.
ΛΚ: Νομίζω είναι οι δύο φορές που παραιτήθηκα από δουλειές παντελώς ακατάλληλες για μένα.
ΓΚ: θα πω δύο:
όταν κουβάλησα 1000 καρέκλες και μετά τις επέστρεψα απο κεί που τις πήρα.
Η συμμετοχή μου στην παράσταση “Aμίλητη” της Δήμητρας Τρυπάνη.
Αγαπώ….
ΓΠ: όποιον και ό,τι με καθιστά ελεύθερο.
ΕΛ: τη συλλογικότητα, τις μεγάλες φωνακλάδικες παρέες που τρωγοπίνουν, γελάνε και συζητούν. Το βάζω πρώτο τώρα, μια και μου λείπει περισσότερο από ποτέ.
ΛΚ: να βουτάω στη θάλασσα μόλις ξυπνήσω, τις σφιχτές αγκαλιές, τα μικρά πουλάκια, τα ταξίδια με το αυτοκίνητο, κάποιους ανθρώπους.
ΓΚ: τη ξεγνοιασιά
Σιχαίνομαι…
ΓΠ: την αγνωμοσύνη.
ΕΛ: τις κατσαρίδες.
ΛΚ: Όταν μου πέφτουν τα κουκούτσια την ώρα που στίβω λεμόνι στο φαγητό.
ΓΚ: τους τζιπάτους και την κουλτούρα τους. Ξέρω, θα πείς οτι τα βάζω όλα στο ίδιο τσουβάλι! Εννοώ την επίδειξη πλούτου και τον ελιτισμό
Όταν δεν τραγουδάω…
ΓΠ: επινοώ νόημα από κάπου αλλού. Εύκολο.
ΕΛ: φαντασιώνομαι χορογραφίες και μουσικές soundtrack και γενικά σε δουλειά να βρισκόμαστε.
ΛΚ: συνήθως κάνω κανονικά πράγματα που κάνουν και άλλοι κανονικοί άνθρωποι, και διδάσκω αγγλικά σε ανθρώπους που θέλουν να τα μάθουν.
ΓΚ: σίγουρα σκέφτομαι κάποια μουσική, θα παίζω κάποιο όργανο, θα θέλω να παω σε κάποιο χωριό
Καλλιτέχνης «είδωλο»…
ΓΠ: ο Κυριάκος Παπαδόπουλος. Έχει κάτι χιλιάδες τραγούδια και τα μισά είναι επιτυχίες. Αξιοζήλευτος.
ΕΛ: Pina Bausch και Freddie Mercury.
ΛΚ: μόνο τον Freddy Mercury μπορώ να σκεφτώ ως είδωλο.
ΓΚ: ο Paul Simon
Αγαπημένοι στίχοι…
ΓΠ: «O άνθρωπος ο λογικός είναι τύπος λαϊκός», από άσμα του Μάκη Δημάκη.
ΕΛ: « Άηντε ν’ αρρωστήσει ο Άγιος Πέτρος, να τη βγάλουμε και φέτος».
ΛΚ: “Because the world is round it turns me on
Because the wind is high it blows my mind
Because the sky is blue it makes me cry”
ΓΚ: “Kάθε βράδυ είναι τούτη η ζωή αμαν αμαν”
Τραγούδι που δεν ανήκει στο στυλ που παίζω αλλά θα ήθελα να έχω ερμηνεύσει…
ΓΠ: ο,τιδήποτε από Nina Simone.
ΕΛ: ένα από τα μύρια όσα, το “It’s oh so quiet” της Bjork.
ΛΚ: “Το θολωμένο μου μυαλό” του Άκη Πάνου
ΓΚ: Άσπρο πουκάμισο φορώ
Η μουσική είναι σαν…
ΓΠ: μια γυναίκα με μεγάλη αγκαλιά που μάς χωράει όλους. Αλλά ολοκληρωτικά χαρίζεται μόνο σ’ εκείνους που την κοιτούν κατάματα.
ΕΛ: τη ζωή. Θέλω να πω, είναι βίωμα, είναι αυτό που είμαστε. Είναι κάπως απόλυτα αναγκαία για να ζούμε, χωρίς πραγματικά να είναι αναγκαιότητα για τη ζωή. Είναι ένα μεγάλο παράδοξο αυτό.
ΛΚ: Δυσκολεύομαι να απαντήσω, γιατί νομίζω ότι δεν είναι σαν τίποτα άλλο. Είμαι ευγνώμων που μπορώ να την κρατήσω λίγο στα χέρια μου και να την ψαχουλέψω.
ΓΚ: Η απάντηση του Γεράσιμου, με καλύπτει και με εμπνέει.
Αν δεν ήμουν τραγουδιστής…
ΓΠ: θα ήμουν τραγουδίστρια.
ΕΛ: θα ήμουν σκηνοθέτης ή χορογράφος.
ΛΚ: Δεν είμαι επαγγελματίας μουσικός, οπότε δε χρειάζεται να φανταστώ, θα ήμουν ερασιτέχνις-αυτοδίδακτη όπως τώρα.
ΓΚ: αρα ευτυχώς που είμαι τραγουδιστής κατα περίσταση! Συνεπώς, ας βγώ εκτός θέματος λέγοντας οτι η δουλειά που κάνουμε στο string theory ενέχει πολύ την εξερεύνηση του ήχου των φωνών και των ταυτοτήτων τους!
Η πολιτική…
ΓΠ: είναι τέχνη ανάλογη της αισθητικής των πολιτών μιας χώρας.
ΕΛ: τα έχουν πει καλύτερα από μένα άλλοι. «Το ήθος όλης της πολιτείας είναι ίδιο με το ήθος εκείνων που την κυβερνούν». Για μένα αυτό μεταφράζεται ως «έχουμε το πολίτευμα και το σύστημα που μας αξίζουν».
ΛΚ: Με βασανίζει πάρα πολύ διότι δεν αντέχω να μην ασχοληθώ μαζί της αλλά η ενασχόληση μαζί της αποδεικνύεται πολύ βλαβερή για την προσωπική ευημερία μου.
ΓΚ: είναι ένα αναγκαίο κακό. Αυτό θυμίζει κάποια θρυλική στρατιωτική ατάκα απο εποχές seventy’s: “ο κομμουνισμός είναι ενα κακό πράγμα!”.
Η θρησκεία…
ΓΠ: συνήθως λειτουργεί ως ένας πολύπλοκος μηχανισμός απόκρυψης του εσωτερικού κενού που ο καθένας μας έχει στον πυρήνα του.
ΕΛ: μια φαντασιακή (και όχι τόσο ευφάνταστη) επινόηση για την οποία συνεχώς αναρωτιέμαι, γιατί δεν την έχουν ξεπεράσει όλο και περισσότεροι άνθρωποι. Ακόμα κι έτσι, η ύπαρξη και ο τρόπος λειτουργίας της εκκλησίας είναι που με προβληματίζει πιο έντονα.
ΛΚ: προσφέρει στους ανθρώπους εξαιρετικά εξελικτικά πλεονεκτήματα, αλλά δυστυχώς ανήκω σε εκείνο το 5% που δεν μπορεί να βρει παρηγοριά εκεί, ούτε σε περίπτωση ανάγκης.
ΓΚ: Ο μυστικισμός με αναστατώνει!
Διαβάστε επίσης: Θανάσης Γκαϊφύλλιας: “Είμαστε το γαλατικό χωριό της Θράκης” [Συνέντευξη]
Στα άμεσα σχέδιά μας…
ΓΠ: είναι η σταδιακή έξοδος από το λοκντάουν.
ΕΛ: να μπορέσουμε να πάμε καμία εκδρομή με τους φίλους μας, να κάνουμε μια ωραία, σωστή, συνωστισμένη συναυλία, να νιώσουμε ξάνα ελεύθεροι εντός και εκτός πλαισίου πανδημίας. Ο κλοιός στενεύει πια φανερά.
ΛΚ: Από τότε που κατάλαβα ότι μπορώ να το κάνω, ζω εν πολλοίς χωρίς σχέδιο, μιας που τις περισσότερες φορές τα σχέδιά μου είτε αποτύγχαναν είτε, αν πετύχαιναν, αποδεικνύονταν εντελώς λάθος για μένα. Το πιο άμεσο σχέδιο που μπόρεσα να σκεφτώ είναι που θέλω να φτιάξω μια χαρτονένια στολή ρομπότ.
ΓΚ: είναι να διαλευκάνω το τοπίο για τις καλοκαιρινές παραστάσεις, λαμβάνοντας υπ όψιν τα νέα επιδημιολογικά δεδομένα
Ο νέος μας δίσκος/το νέο μας single …
String Theory: είναι η Γκαλερί Δραμάτων, που για να την γράψουμε πρωτομπήκαμε στο στούντιο τον Νοέμβριο του 2018 και καταφέραμε να την βγάλουμε μόλις τον Δεκέμβριο του 2020.
ΓΚ: πρόκειται για μία ραδιοφωνική θεατρική προσαρμογή, podcast, με την ομάδαTiny Circus Theater Group για την οποία γράφω μουσική και μάλιστα θα συμμετέχει το String Theory. Πρόκειται για μια συρραφή καταπληκτικών κειμένων του Ν. Επισκοπόπουλου με τον τίτλο “Επι Τη Εκλείψη Του Κόσμου Του Αυθάδους”
Θα μας δείτε/ακούσετε…
- στο κανάλι μας του youtube (https://www.youtube.com/channel/UCGAgJv5D5UQbbFaKEPkJ3zA)
- στις ψηφιακές πλατφόρμες (πχ bandcamp) (https://giorgospaterakis-stringtheory.bandcamp.com)
- Στα μέσα κοινονικής δικτύωσης: FB (https://www.facebook.com/STRINGTHEORYENSLEMBLE), Instagram: (string_theory_artgroup)
- στο site μας: www.stringtheory.gr
- στο χώρο μας -ίσως τον Ιούνιο ή όποτε και όταν τελειώσει η χολέρα: https://goo.gl/maps/6uYdsK1fH7yFLdyCA
INFO Το φωνητικό κουαρτέτο Γεράσιμος Παπαδόπουλος, Εύα Λάφκα, Λάρα Καλλίρη και Γιώργος Κασαβέτης, είναι η νέα σύσταση του String Theory του Γιώργου Πατεράκη και ερμηνεύει συνθέσεις ή διασκευές του τελευταίου με τη συνοδεία του στο πιάνο και τη συμμετοχή άλλων μουσικών ενίοτε ανάλογα με την ενορχήστρωση.
