Στη στήλη New Entries αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να μας αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πώς ξεκίνησαν, τι αγαπούν και τι αγαπούν να μισούν…
Eίμαι η… Λίνα Πάτσιου.
Η μέρα που σκέφτηκα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός…
Ένιωσα ότι μου έφυγε ένα βάρος. Σαν πρώτη φορά να ήξερα τι πρέπει να κάνω. Πριν ασχοληθώ με την υποκριτική είχα σπουδάσει καλές τέχνες και πήγαινε η δουλειά μου πολύ καλά, αλλά πάντα κάτι έλλειπε.
Η πρώτη μου (ερασιτεχνική) παράσταση …
Στο δημοτικό, μιούζικαλ με χριστουγεννιάτικα τραγούδια από όλο τον κόσμο, στα πλαίσια του μαθήματος αγγλικών. Εγώ εκπροσωπούσα την Αυστραλία και θυμάμαι ότι φορούσα σορτσάκι και ψάθινο καπέλο.
Η πρώτη μου (επαγγελματική) παράσταση …
Στο Λονδίνο, στο πατάρι μίας pub, παράσταση improv. Ο χώρος ήταν το πολύ 30 τετραγωνικά, κυριολεκτικά αναπνέαμε πάνω στους θεατές.
Ο/η δάσκαλος/α που ευγνωμονώ…
H Kristin Mcquillham. Έχει πάθος με την υποκριτική, χωρίς όμως τη σοβαροφάνεια που υπάρχει καμιά φορά στα καλλιτεχνικά. Μου έμαθε να παίρνω την δουλειά στα σοβαρά, αλλά να θυμάμαι και ότι πρόκειται για παιχνίδι.
Αγαπημένοι ηθοποιοί…
Cate Blanchet, Meryl Streep, Rooney Mara. Και ο Adam Driver.
Ανεπανάληπτη ατάκα…
«Μαρούσκα! Το εβιάν!» από τη σειρά “Δύο Ξένοι”.
Αλησμόνητη θεατρική παράσταση/ταινία….
Θεατρική Παράσταση το «Τρεις Μέρες Βροχή», του Σταμάτη Φασουλή. Δεν θυμάμαι πολλά από το έργο, ούτε καν την υπόθεση. Αλλά κάτι είχε αλλάξει μέσα μου στο τέλος, και αυτό θα το θυμάμαι πάντα. Ταινία το «A single Man» του Tom Ford. Είναι απλά αριστουργηματική, από κάθε άποψη.
Σινεμά ή θέατρο;
Λατρεύω το σινεμά, οι ταινίες έχουν για μένα κάτι το μαγικό. Πιθανότατα να υπάρχει μια παράσταση που μας στιγμάτισε. Υπάρχει όμως σίγουρα μια ταινία. Και η υποκριτική στο σινεμά, επειδή απευθύνεται στον συμπαίκτη σου και όχι στο κοινό, απαιτεί μια πολύ βαθιά σύνδεση και απόλυτη ειλικρίνεια, δεν υπάρχει περιθώριο για τεχνικά πράγματα, κάμερα απαιτεί αλήθεια. Από την άλλη η μελέτη που γίνεται στο θέατρο, κατά την διάρκεια των προβών είναι πραγματικό σχολείο. Η ανάλυση που γίνεται σε μια θεατρική πρόβα είναι από μόνη της λόγος να είσαι ηθοποιός.
Όταν υποδύομαι ένα ρόλο… εκπλήσσομαι. Αυτό που με μαγεύει στην υποκριτική είναι το πόσα νοήματα μπορεί να έχει μια λέξη. Με πόσους τρόπους μπορεί να ειπωθεί κάτι. Αλλά και με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορεί να λειτουργούν άνθρωποι που έχουν κοινά κίνητρα. Η ανάλυση ενός ρόλου μου υπενθυμίζει πως υπάρχουν δισεκατομμύρια τρόποι να είσαι. Όσοι και άνθρωποι.
Εάν δεν ήμουν ηθοποιός…
Θα γινόμουν.
Αγαπώ… τους ανθρώπους που είναι παρόντες, παθιασμένοι, ανοιχτοί.
Σιχαίνομαι…το φτιασίδωμα.
Ονειρεύομαι να… μπορέσω να συνεχίσω να ζώ κάνοντας πράγματα που αγαπώ.
Η πολιτική… με απογοητεύει.
Η θρησκεία… παρέχει ένα πλαίσιο πίστης. Υπάρχουν πολλά άλλα πλαίσια. Η πίστη στον εαυτό μας, η πίστη στην συμπαντική ισορροπία. Άλλωστε η προσευχή και ο διαλογισμός έχουν την ίδια λειτουργία.
INFO «Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια» – Του Σαμ Στάινερ σε σκηνοθεσία Βαρβάρας Νταλιάνη, στο Στούντιο Μαυρομιχάλη έως 24/1 κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
