Στη στήλη New Entries αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να μας αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πως ξεκίνησαν, τι αγαπούν, και τι αγαπούν να μισούν…
Eίμαι η…
Η μέρα που σκέφτηκα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός… Δεν θυμάμαι ακριβώς πως προέκυψε. Στην πραγματικότητα δοκίμαζα τον εαυτό μου για να δω τι μου ταιριάζει καλύτερα. Όταν μπήκα στη σχολή (στο Τμήμα Θεάτρου, στην Καλών τεχνών του Α.Π.Θ.) παρόλο που ήταν η πρώτη μου επιλογή, δεν είχα στο μυαλό μου την υποκριτική. Δεν είχα ιδέα από θέατρο. Μεγάλωσα στη Δράμα οπότε είχα δει ελάχιστες παραστάσεις σε εκδρομές με το σχολείο. Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο αυτό που ήξερα να κάνω ήταν να διαβάζω. Δεν γνώριζα τι δυνατότητες υπάρχουν ώστε να διαλέξω. Όταν συνειδητοποίησα πως είμαι πολύ πιο πρακτικό μυαλό και υπερκινητικό παιδί έδωσα εξετάσεις για την κατεύθυνση της υποκριτικής και με επέλεξαν. Όταν ξεκίνησαν τα μαθήματα κατάλαβα πως είχα κάνει πολύ καλά μ’ αυτή μου την επιλογή.
Η πρώτη μου (ερασιτεχνική) παράσταση … Στα πλαίσια μαθημάτων της σχολής συμμετείχα σε πολλές διπλωματικές παραστάσεις/παρουσιάσεις συμφοιτητών οπότε θα έλεγα πως τότε άρχισα να ανακαλύπτω το θέατρο. Κάποιες από αυτές τις παραστάσεις ανέβηκαν και εκτός σχολής σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Γερμανία σε διάφορα φεστιβάλ νέων καλλιτεχνών.
Η πρώτη μου (επαγγελματική) παράσταση… ήταν με το Κ.Θ.Β.Ε. στον “ Υπηρέτη δύο αφεντάδων” του Γκολντόνι σε σκηνοθεσία Μ. Σιώνα
Ο/η δάσκαλος/α (υποκριτικής) που ευγνωμονώ… Απ’ όλους τους δασκάλους και τις δασκάλες μου, πάντα, είχα να μάθω κάτι. Η γνώση δεν περιορίζεται στα πρόσωπα αλλά βρίσκεται διάχυτη στους ανθρώπους, στη ζωή, στην παρατήρηση. Αρκεί το άτομο να είναι διατεθειμένο να μάθει. Η γνώση είναι άπειρη. Όταν δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω, ανατρέχω ξανά και ξανά σε αυτά που μου έχουν διδάξει. Είναι ένα προσωπικό αλφαβητάρι από πολλούς ανθρώπους που κάποια στιγμή κάτι μου ξεκλείδωσαν. Εκείνοι μπορεί να μην το αντιλήφθηκαν τη στιγμή που συνέβη, αλλά μου άνοιξαν πεδία σκέψης και προσωπικής έρευνας και τους ευχαριστώ πραγματικά πολύ!
Αγαπημένοι ηθοποιοί… Θα αναφέρω την πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό. Θαυμάζω πολύ την Olivia Colman.
Ανεπανάληπτη ατάκα… “Ωραία τα παπουτσάκια σου Πέγκυ μου” από τη σειρά “Κωνσταντίνου και Ελένης”
Αλησμόνητη θεατρική παράσταση/ταινία… Παράσταση: “Νόρα” σε σκηνοθεσία Θ. Τερζόπουλου, ταινία: Synecdoche, New York, σκηνοθεσία : Charlie Kaufman
Σινεμά ή θέατρο; … και τα δύο. Το θέατρο μου προσφέρει τη δυνατότητα να λειτουργώ στον παρόντα χρόνο. Ο χρόνος κυλάει διαφορετικά την ώρα της παράστασης. Στο σινεμά, επειδή όλα είναι μεγεθυμένα, με ενθουσιάζει η απλότητα και η μικροϋποκριτική.
Όταν υποδύομαι ένα ρόλο… Προσπαθώ να μην παίρνω τόσο σοβαρά τον εαυτό μου. Περνάω από στάδια γνωριμίας με τον ρόλο, όπως και με τους ανθρώπους. Δεν αγκαλιάζω θερμά κάποιον που δε γνωρίζω. Μόλις νιώσω οικειότητα και ασφάλεια, ηθοποιός και ρόλος κάπου συνυπάρχουν και έπειτα ταυτίζονται!
Εάν δεν ήμουν ηθοποιός… θα ήθελα να είμαι ζαχαροπλαστεία ή σχεδιάστρια μόδας ή ξυλουργός ή… σίγουρα κάτι δημιουργικό!
Στον ελεύθερο χρόνο μου… Ζωγραφίζω και ασχολούμαι με το @Bakayaro_artwork. Ξεκινήσαμε πέρυσι με τον συνεργάτη μου Αλέξανδρο και πάει πολύ καλά! Πρόκειται για ένα φρέσκο project με έξυπνα λογοπαίγνια και σκίτσα ζωγραφισμένα στο χέρι, τα οποία τυπώνουμε με μεταξοτυπία πάνω σε T-shirts. Παράλληλα, παρακολουθώ τα μαθήματά μου στο χορό και προσπαθώ, με όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις μου, να συντονίσω το μεταπτυχιακό μου.
Διαβάστε επίσης:
Βασίλης Κουκαλάνι: “Πάντα η λύση είναι το παιχνίδι” [Συνέντευξη]
Ονειρεύομαι να… έχω χρόνια γεμάτα αυθορμητισμό με υγιείς ανθρώπους γεμάτους όρεξη για ζωή !
Αγαπώ… το περπάτημα και τα παστέλ χρώματα.
Σιχαίνομαι… τις τηγανιτές πατάτες.
Η πολιτική… Πέρυσι στον εγκλεισμό είχα γράψει ένα ποιήματάκι. Φέτος που έχουν αυξηθεί οι τιμές στην ενέργεια μου φαίνεται ακόμα πιο επίκαιρο.
“Γίναν τα χρόνια μας ξύλα που καίγονται
και αντί να μας ζεστάνουν τις ψυχές…”
δικό σας…
Η θρησκεία… το ρεύμα έχει φτάσει στο θεό.
Θα με δείτε… Στο σύγχρονο θέατρο. Κάθε Κυριακή στις 11:30 στην παιδική παράσταση “Μια γιορτή στου Νουριάν” του Volker Ludwig σε σκηνοθεσία Βασίλη Κουκαλάνι και στην κωμωδία “Ο κατά φαντασίαν ασθενής” του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη (από 18/3 κάθε Παρασκευή στις 21:15 και Σάββατο στις 18:15).
