Στη στήλη New Entries αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να μας αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πως ξεκίνησαν, τι αγαπούν, και τι αγαπούν να μισούν…
Eίμαι η…Δήμητρα Νταντή
Η μέρα που σκέφτηκα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός… στα 15 μου θα έπαιζα σε μια σχολική παράσταση. Ενώ με είχε κυριεύσει αγωνία πριν εμφανιστώ, όταν άναψαν οι προβολείς και το κοινό εξαφανίστηκε πίσω από τα έντονα φώτα ένιωσα πιο κοντά στον εαυτό μου από ποτέ. Μια πρωτόγνωρη ζεστασιά. Από τότε κατάλαβα ότι ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο. Ίσως απλά για να ξαναζήσω εκείνη την πρώτη εμπειρία.
Η πρώτη μου (ερασιτεχνική) παράσταση … στο σαλόνι της κολλητής μου φίλης στο νηπιαγωγείο. Είχαμε και αυτοσχέδιες στολές, τραγούδι και χορό παρακαλώ!
Η πρώτη μου (επαγγελματική) παράσταση … “33 παραλλαγές” στο Μέγαρο Μουσικής σε σκηνοθεσία Γιώργου Πέτρου. Μία μέρα πριν την γενική μας πρόβα ξεκίνησε το lockdown και δεν καταφέραμε να παίξουμε ποτέ μπροστά στο κοινό…
Ο/η δάσκαλος/α (υποκριτικής) που ευγνωμονώ…είναι πολλοί. Η Άννα Λεονάρντοβνα που με επέλεξε και μου έδωσε την ευκαιρία να σπουδάσω στη Μόσχα στην σχολή του θεάτρου Βαχτάνγκοφ που πάντα ονειρευόμουν, η Λιουντμίλα Βαρασίλοβα που είχε ενα μοναδικό τρόπο να με εμπνέει κι να με συγκινεί βαθιά και φυσικά η μεγάλη μου αγάπη είναι ο Δημήτρης Ήμμελος, ένας φοβερός δάσκαλος, ηθοποιός και άνθρωπος
Αγαπημένοι ηθοποιοί… Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι
Ανεπανάληπτη ατάκα…”Επιτρέπονται όλα εκτός από την δειλία”
Αλησμόνητη θεατρική παράσταση/ταινία…Ο “Θείος Βάνιας” του Ρίμας Τούμινας, είδα αυτή την παράσταση δέκα φορές! Ταινίες cold war του Πάβελ Παβλικόφσκι και ο “Ηλίθιος” του Γιούρι Μπικόφ
Σινεμά ή θέατρο; …Και τα δύο! Είναι δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι ο καθένας με την γοητεία και τις δυσκολίες του
Όταν υποδύομαι ένα ρόλο… δεν ξέρω ακόμα τι σημαίνει υποδύομαι. Στο τέλος λες πάντα μια ιστορία, την δική σου.
Εάν δεν ήμουν ηθοποιός…θα ήμουν κάτι άλλο και θα ονειρευόμουν να είμαι ηθοποιός
Στον ελεύθερο χρόνο μου…κάνω βόλτες στην Αθήνα ακούγοντας πάντα μουσική και είμαι με αγαπημένους μου ανθρώπους
Ονειρεύομαι να…μην χάσω ποτέ την πίστη μου. Στην αγάπη, στον έρωτα, στους ανθρώπους, στην καλοσύνη.
Αγαπώ…να αγαπώ
Σιχαίνομαι…το φασισμό και την αχαριστία
Η πολιτική…με απασχολεί και θέλω να ενημερώνομαι. Είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω.
Η θρησκεία…είναι προσωπική επιλογή
Θα με δείτε… στο “ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ” του Δημήτρη Δημητριάδη στο Bios σε σκηνοθεσία της Αλίκης Στενού, κάθε Δευτέρα και Τρίτη από 3 Μαΐου έως 7 Ιουνίου.
Μπέτυ Αρβανίτη: “Δεν μπορώ να δώσω άφεση αμαρτιών στους ναζί” [Συνέντευξη]
