Αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να μας αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πως ξεκίνησαν, τι αγαπούν, και τι αγαπούν να μισούν.
Είμαι ο και λέγομαι…Γιώργος Ματζιάρης
Η μέρα που σκέφτηκα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός…
Είχα δει όταν ήμουν μικρός έναν ηθοποιό που αγαπώ και εκτιμώ και δυστυχώς δεν πρόλαβα να γνωρίσω, τον Μηνά Χατζησάββα. Τον είχα δει στην τηλεόραση όταν ήμουν παιδάκι και με είχαν συγκινήσει πολύ τα μάτια του. Τότε ήταν που το είπα πρώτη φορά. «Θέλω να γίνω σαν αυτό τον κύριο».
Η πρώτη μου ερασιτεχνική παράσταση…
Δεν ήμουν από τα παιδιά που πήγαιναν σε θεατρικά εργαστήρια ή ομάδες. Είμαι τρομερά εσωστρεφής για να αντέξω όλη αυτή την έκθεση. Μία φορά έχω πάρει μέρος σε σχολική παράσταση, στην Α’ δημοτικού, τα έκανα όλα άνω κάτω και η επόμενη επαφή ήταν όταν έδωσα εισαγωγικές για τη δραματική σχολή.
Η πρώτη μου επαγγελματική παράσταση…
Η παράσταση «Για μια ανάσα» της Ζίνι Χάρις σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή στο θέατρο ΔΙΑΝΑ.
Ο/η δάσκαλος/α υποκριτικής που ευγνωμονώ…
Ο Ταξιάρχης Χάνος.
Ο Πάνος Βλάχος μιλάει στο Docville για τον «Τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού» του Ντάριο Φο
Αγαπημένοι ηθοποιοί…
Τζόνι Ντεπ, Μέριλ Στριπ.
Ανεπανάληπτη ατάκα…
Δεν έχω!
Αλησμόνητη θεατρική παράσταση/ταινία…
Θεατρική παράσταση: «Συμπόσιον (ένα) περί έρωτος» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη στο θέατρο Θησείον. Ταινία: «Ανοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας… και άνοιξη» του Κιμ Κι Ντουκ.
Σινεμά ή θέατρο;
Θέατρο. Γιατί υπάρχεις πάνω στη σκηνή για να πεις μια ιστορία στον θεατή σε μια πραγματική στιγμή, σε έναν πραγματικό χρόνο που φεύγει και δεν επιστρέφει.
Οταν υποδύομαι έναν ρόλο…
Χάνομαι μέρες μέσα σ’ αυτόν και δεν βρίσκω την έξοδο (ούτε καν!).
Εάν δεν ήμουν ηθοποιός…
Θα ήθελα να ασχοληθώ με τη φωτογραφία. Τη θεωρώ πολύ ιδιαίτερη τέχνη.
Στον ελεύθερο χρόνο μου…
Προσπαθώ να γράφω, αν και έχω πολύ καιρό να το κάνω.
Ονειρεύομαι να…
Ερθει η μέρα που ο κόσμος θα έχει μόνο χαμόγελα και όχι πολέμους.
Η πολιτική…
Ο Δημοσθένης λέει «τοις ελευθέροις μεγίστη ανάγκη η υπέρ των πραγμάτων αισχύνη», δηλαδή οι ελεύθεροι επιβάλλεται να έχουν συναίσθηση ευθύνης για τα πολιτικά πράγματα. Στις μέρες μας η ευθύνη βέβαια τείνει να είναι άγνωστη λέξη.
Η θρησκεία…
Κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να πιστεύει όπου και σε ό,τι θέλει, αρκεί να μην προσβάλλει κανέναν. Από την αρχαιότητα οι άνθρωποι είχαν την ανάγκη να πιστεύουν σε μια ανώτερη δύναμη. Ισως για να μη νιώθουν απροστάτευτοι και μόνοι.
