Αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να μας αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πως ξεκίνησαν, τι αγαπούν, και τι αγαπούν να μισούν.
Είµαι η…
Φένια Σχοινά.
Ήξερα ότι θα γίνω ηθοποιός…
Όταν είδα την παράσταση «Bella Venezia» σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή. Το µικρόβιο είχε µπει µέσα µου από πολύ νωρίς, όσο ήµουν ακόµη στο νηπιαγωγείο. Αυτό όµως που ένιωσα παρακολουθώντας τη συγκεκριµένη παράσταση δεν περιγράφεται µε λέξεις. Βγαίνοντας από το θέατρο δεν είχα πια καµιά αµφιβολία ότι ανήκω στον κόσµο του θεάτρου.
Η πρώτη µου ερασιτεχνική παράσταση…
Ήταν στο νηπιαγωγείο. Τη σκηνοθέτησε η κ. Αννα και ήµουν πολύ χαρούµενη που ήµουν η Χιονάτη. Θυµάµαι τις πρόβες, την κόκκινη φούστα µε τις καρδιές, τη µάγισσα να µου λέει: «Φάε το µήλο, Χιονάτη, φάε το µήλο, οµορφούλα». Θυµάµαι να προσπαθεί ο πρίγκιπας Μανώλης να µε σηκώσει και να µην τα καταφέρνει γιατί ήµουν πιο βαριά από αυτόν. Θυµάµαι να κτυπάει η καρδιά µου δυνατά.
Η πρώτη µου επαγγελµατική παράσταση…
Ήταν σε σκηνοθεσία Γιώργου Αγγελόπουλου και ο τίτλος της «∆εν είναι αλήθεια». Το έγραψαν η Γιάννα Ροϊλού και ο Τηλέµαχος Τσαρδάκας και είχα την τύχη να παίζω µε τον αγαπηµένο µου Φάνη ∆ίπλα. Οι άνθρωποι αυτοί µε εµπιστεύτηκαν και µε έµαθαν να εµπιστεύοµαι. Νιώθω πολύ τυχερή που έκανα τα πρώτα µου βήµατα στο θέατρο κοντά τους.
Εάν δεν ήµουν ηθοποιός…
Μικρή ήθελα να γίνω πυροσβέστης, επειδή έβλεπα συχνά στον ύπνο µου φωτιά, ή έστω µάγισσα για να µετακινώ αντικείµενα µε το µυαλό µου όπως η Ματίλντα. Αργότερα ήθελα να γίνω εγκληµατολόγος και να έχω έναν σκύλο σαν τον Ρεξ. Ζωγράφος, νηπιαγωγός, ψυχολόγος, µουσικός, δηµοσιογράφος. Αν δεν ήµουν ηθοποιός θα άλλαζα συχνά επαγγέλµατα.
Όταν υποδύομαι έναν ρόλο…
Ψάχνω, βρίσκω, χάνω, ξαναβρίσκω και πάει λέγοντας…
Σινεµά ή θέατρο;
Είναι δύο κόσµοι που µε µαγεύουν εξίσου, µε διαφορετικό τρόπο ο καθένας.
Ο δάσκαλος που ευγνωµονώ…
Είναι ο Φάνης ∆ίπλας.
Αγαπηµένη ατάκα…
«Επεσε το πούσι αποβραδίς».
Αλησµόνητη παράσταση…
«Bella Venezia».
Αλησµόνητη ταινία…
«The limits of control» του Τζιµ Τζάρµους.
Στον ελεύθερο χρόνο µου…
Ασχολούµαι µε τον εαυτό µου, τους φίλους µου και τη γάτα µου.
Η πολιτική…
«Η πολιτική χρειάζεται ανθρώπους που δεν χρειάζονται την πολιτική» (Paul Carvel).
Η θρησκεία…
Πιστεύω στον ήλιο, στη θάλασσα, στα αστέρια και τα παιδιά.
Ονειρεύοµαι…
Ενα σπίτι στη θάλασσα που θα µοιράζοµαι µε τους φίλους. Μια ζωή «µέσα στη µουσική», όπως λέει ο µικρός µου φίλος Φίλιππος.
INF0
Η Φένια Σχοινά παίζει στην παράσταση «Το τέλος του έρωτα» σε σκηνοθεσία Ανδρέα Καννελόπουλου στο Θέατρο Δεκατέσσερα
