Ο,τι συνέβη με τη λιγνιτική παραγωγή, που κατέστη πανάκριβη με αποτέλεσμα ένα φτηνό μέσο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας να περάσει στην αχρηστία κι όταν χρησιμοποιείται να είναι ασύμφορο, θα συμβεί σε λίγα χρόνια με δεκάδες άλλους κλάδους της ευρωπαϊκής οικονομίας: από τις μεταφορές και την οικιακή θέρμανση μέχρι την παραγωγή της βαριάς βιομηχανίας. Τα κόστη και οι τιμές τους θα εκτοξευτούν στα ύψη, με αποτέλεσμα να διαχυθεί τάχιστα σε κάθε εθνική οικονομία ένα νέο κύμα ακρίβειας που θα πλήξει περαιτέρω το βιοτικό επίπεδο των πιο φτωχών Ευρωπαίων.
Το νέο κύμα ακρίβειας θα είναι αποτέλεσμα της μεταρρύθμισης της αγοράς ρύπων που συμφωνήθηκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση το Σαββατοκύριακο 17 και 18 Δεκεμβρίου 2022 και μένει να αποφασιστεί από το Ευρωκοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η αγορά ρύπων είναι ένα χρηματιστήριο που μέχρι τώρα οι επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος αγόραζαν δικαιώματα εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα. Η δημιουργία του παρουσιάστηκε ως μέτρο μείωσης των εκπομπών. Στην πραγματικότητα εξελίχθηκε σε εργαλείο φτωχοποίησης της κοινωνίας, επέκτασης της ενεργειακής φτώχειας και θησαυρισμού των γνωστών – αγνώστων αρπακτικών που βρήκαν μια νέα αγορά για να θησαυρίζουν· αυτήν τη φορά αγοράζοντας και πουλώντας… θάνατο, όπως είναι το διοξείδιο του άνθρακα. Μάρτυρας της κερδοσκοπίας είναι η αύξηση των τιμών των δικαιωμάτων κατά 20 και 30 φορές μέσα σε λίγα χρόνια.
Στην Ευρωπαϊκή Ενωση ωστόσο… άρεσε τόσο πολύ το χρηματιστήριο ρύπων ή το σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών που αποφάσισε να το επεκτείνει ώστε να συμπεριλαμβάνει από τις βιομηχανίες (που εκτιμώνται σε 10.000) μέχρι τις μονάδες αποτέφρωσης αστικών απορριμμάτων. Μέχρι τώρα, στο πλαίσιο της σταδιακής προσαρμογής, στις συγκεκριμένες ρυπογόνες μονάδες χορηγούνταν δωρεάν δικαιώματα. Στο εξής η αγορά δικαιωμάτων αναμένεται να στρέψει τις συγκεκριμένες μονάδες στην υιοθέτηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Το πιθανότερο είναι πως τα συγκεκριμένα σχέδια θα αποδειχτούν φρούδες ελπίδες και θα έχουν την κατάληξη που είχαν και τα σχέδια πίσω από την υιοθέτηση του πρώτου συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ενεργειακή φτώχεια θα εκφραστεί με αποβιομηχάνιση και κλείσιμο μικρών μονάδων παραγωγής που αδυνατούν να υιοθετήσουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Επίσης με ακρίβεια σε πολλά βασικά αγαθά (από το τσιμέντο και το αλουμίνιο μέχρι κάθε είδους σιδηροκατασκευές), καθώς στο κοστολόγιό τους θα περιέχεται και η αγορά δικαιωμάτων ρύπων, η οποία στη συνέχεια θα μετακυλίεται στην τελική κατανάλωση και τη λιανική τιμή…
Η αποτυχία του υπάρχοντος συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων ρύπων αποτυπώνεται στην αύξηση-ρεκόρ που αναμένεται να καταγράψουν φέτος οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα σε όλο τον κόσμο αλλά και στην Ευρώπη, παρότι έχει θέσει τους πιο αυστηρούς στόχους για τη μείωσή τους. Η αύξηση-ρεκόρ στην Ευρώπη (για δεύτερη συνεχή χρονιά) ήταν αποτέλεσμα της εκτόξευσης της τιμής του φυσικού αερίου που προκρίθηκε ως καύσιμο-γέφυρα στον δρόμο για την πράσινη μετάβαση και στο ευρύτερο πλαίσιο της πιο πρόχειρης και κακοσχεδιασμένης τεχνολογικής αλλαγής που έχει συντελεστεί ποτέ στην ιστορία της παγκόσμιας οικονομίας. Ετσι, η στροφή στην πράσινη ενέργεια όπως υλοποιήθηκε κατ’ εντολή του λόμπι των ΑΠΕ το μόνο που κατάφερε είναι ενεργειακή και οικονομική φτώχεια. Γιατί η επέκταση αυτού του αναποτελεσματικού και διαβλητού συστήματος να πάει καλύτερα;
