Το χρονικό της ανακάλυψης του πορτραίτου του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ΙΑ
Το αποκατεστημένο κτήριο της Παλαιάς Αγοράς, το οποίο αποδίδεται στον Ερνέστο Τσίλλερ, εγκαινιάστηκε από την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη για να στεγάσει πολύ σημαντικά ευρήματα, που προήλθαν από τις εκτεταμένες σωστικές ανασκαφές, τις οποίες διενήργησε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Αχαΐας στο πλαίσιο της υλοποίησης των έργων της Ολυμπίας Οδού, της νέας σιδηροδρομικής γραμμής καθώς και από τις συστηματικές ανασκαφικές έρευνες στην Τραπεζά και στα Νικολέϊκα.
Στον χαιρετισμό της η Λίνα Μενδώνη σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι: « Το Αίγιο και η Αιγιάλεια διαθέτουν έναν αδιάλειπτο πολιτισμικό πλούτο, από τη Νεολιθική εποχή μέχρι τις μέρες μας, και έχουν όλες τις δυνατότητες να αποτελέσουν έναν προορισμό αναφοράς, στο πλαίσιο του πολιτιστικού τουρισμού», ενώ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στη μοναδική προσωπογραφία του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου, η οποία εντοπίστηκε στο Καθολικό της Παλαιάς Μονής Ταξιαρχών Αιγιαλείας, μόλις 15 χλμ από το Αίγιο.
Οι μουσειογραφικές ενότητες της έκθεσης προσαρμόστηκαν στις ιδιαιτερότητες του διατηρητέου κτιρίου και στον περιμετρικό χώρο του αιθρίου.
Το χρονικό της ανακάλυψης του μοναδικού ευρήματος
Η Λίνα Μενδώνη έκανε ιδιαίτερη αναφορά και στη μοναδική προσωπογραφία του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου ΙΑ Παλαιολόγου, η οποία εντοπίστηκε στο Καθολικό της Παλαιάς Μονής Ταξιαρχών Αιγιαλείας, μόλις 15 χλμ από το Αίγιο.
Συνεχάρη την Έφορο Αρχαιοτήτων Αχαΐας Ανίτα Κουμούση, τόσο για το εύρημα, όσο και για τη διαχείρισή του. Όπως σημείωσε, «θα ήταν επιπόλαιο τη στιγμή εντοπίζει ο επιστήμονας το μοναδικό αυτό εύρημα να βγει και να το δημοσιοποιήσει. Αυτό δεν θα ήταν δείγμα μεθοδικού, συστηματικού και υπεύθυνου επιστήμονα. Για να μπορέσεις να ανακοινώσεις ένα τέτοιο συμπέρασμα, πρέπει να το έχεις τεκμηριώσει πολύ καλά και να το έχεις «δέσει» από όλες τις μεριές, με συστηματική έρευνα. Διαφορετικά, δεν τολμάς να το ξεστομίσεις γιατί δεν υπάρχει κανένα περιθώριο λάθους. Για περισσότερα από δύο χρόνια, η Ανίτα Κουμούση τεκμηρίωσε με τον καλύτερο τρόπο και με απολύτως ισχυρά επιχειρήματα το συγκεκριμένο συμπέρασμα, το οποίο έθεσε -και πολύ σωστά- στη βάσανο της επιστημονικής κοινότητας, μη φοβούμενη ότι κάποιος τρίτος θα έπαιρνε αυτή την ιδέα της και θα δημοσιοποιούσε. Και όπως είδατε, σε όλο αυτό το διάστημα, δεν βρέθηκε να πει κάποιος τίποτα, γιατί σεβάστηκε το εύρημα, αλλά και τη μεθοδικότητα του επιστήμονα».
