Μια ώριμη και ψαγμένη κομεντί με θέμα τις προσπάθειες μιας σύγχρονης γυναίκας να βρει όχι μόνο τη θέση της στον κόσμο αλλά και τον πραγματικό εαυτό της είναι το νέο φιλμ του Γιοακίμ Τρίερ.
Ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο (The worst person in the world) (****1/2)
Κομεντί ευρωπαϊκής συμπαραγωγής 2021 (129)
Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Τρίερ Πρωταγωνιστούν: Ρενάτε Ράινσβε, Άντερς Ντάνιελσεν Λίε, Χέρμπαρτ Νόρντουρμ
Η Γιούλια που βρίσκεται λίγο πριν τα τριάντα αποφασίζει να μην ολοκληρώσει τις σπουδές της στην ιατρική και να γυρίσει την πλάτη της σε ένα σίγουρο και τακτοποιημένο μέλλον.
Ένα γεμάτο ειλικρίνεια γυναικείο πορτρέτο, σχεδιασμένο σε μια διαδρομή σχεδόν 4 ετών και χωρισμένο σε πρόλογο, 12 κεφάλαια και επίλογο είναι η ψαγμένη, ώριμη και αυστηρά ενήλικη αισθηματική κομεντί του γεννημένου στη Δανία από νορβηγούς γονείς και μεγαλωμένου στο Όσλο Γιοακίμ Τρίερ – καμιά σχέση με τον προβοκάτορα Λαρς φον Τρίερ. Με αυτό το σπουδαίο φιλμ ο 48χρονος σκηνοθέτης ολοκληρώνει την τριλογία για την αγαπημένη του πόλη μετά από το «Reprise» του 2006 και το «Όσλο, 31 Αυγούστου» του 2011. Η θέση της γυναίκας στον 21ο αιώνα προφανώς και βρίσκεται στο επίκεντρο του αψεγάδιαστου σεναρίου -του οποίου η ευρηματικότητα στις κομβικές σκηνές μοιάζει σαν να προέκυψε από μια ευτυχή συνάντηση του Γούντι Άλεν με τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν- αλλά οι πραγματικοί θησαυροί σε αυτήν την ιστορία καθυστερημένης ενηλικίωσης και αυτογνωσίας, κρύβονται στις πικάντικες και ιλαροτραγικές λεπτομέρειες. H voice over αφήγηση σε συνδυασμό με το αλάνθαστο σκηνοθετικό ένστικτο (έξοχος ο τρόπος που ο Τρίερ μεταβαίνει αβίαστα και δίχως τρικ από μια σκηνή που βγάζει γέλιο σε ένα συγκινητικό στιγμιότυπο) εντυπωσιάζουν με τον πλούτο των ιδεών: ο υπερπληθυσμός στον πλανήτη ως κύρια αιτία των περισσότερων δεινών της ανθρωπότητας, το ένοχο παρελθόν της Δύσης, ο ρόλος της τέχνης αλλά και τα καταπιεστικά πρότυπα της πολιτικής ορθότητας με αναφορές ακόμη και στο κίνημα του #Metoo, η καταστροφική γονική κληρονομιά και τα άλυτα υπαρξιακά ζητήματα, η υποκρισία στην πολιτική αλλά στα μέσα μαζικής δικτύωσης, η μητρότητα ως κομμάτι της ολοκλήρωσης (;) της γυναίκας («μα δεν έχω μητρικό φίλτρο» λέει η Γιούλια στον Άξελ όταν εκείνος ανοίγει την κουβέντα στο θέμα των παιδιών), το τέλμα των προσωπικών σχέσεων και η αναζήτηση της ελευθερίας, ο ορισμός της απιστίας κλπ. Το πυκνογραμμένο, ριζοσπαστικό σενάριο του Τρίερ εντυπωσιάζει για ένα ακόμη λόγο. Η ακρίβεια στην μελέτη των χαρακτήρων πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάριο. Πέρα από την παρουσία της σπουδαίας Ρενάτε Ράινσβε που κατέκτησε το βραβείο της καλύτερης γυναικείας ερμηνείας στις Κάνες και τον πάντα συνεπή Άντερς Ντάνιελσεν Λίε που αποτελεί μόνιμο συνεργάτη και alter ego του Τρίερ, όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί, ακόμη και οι δεύτεροι ρόλοι όπως φαίνεται στην περίπτωση της ακτιβίστριας με καταγωγή από τους Σάμι ή του κυνικού πατέρα της Γιούλια, έχουν μερίδιο στις αποτελεσματικές κοινωνικές και ψυχαναλυτικές αναφορές ενός τόσο γενναιόδωρου και πλούσιου έργου που θα σας απασχολεί για πολύ καιρό μετά από το πέρας της θέασης του. Η ταινία είχε δύο υποψηφιότητες στα φετινά όσκαρ για το πρωτότυπο σενάριο (έχασε το βραβείο από το «Μπέλφαστ» του Κένεθ Μπράνα) ενώ η δεύτερη οσκαρική υποψηφιότητα ήταν στην κατηγορία του ξενόγλωσσου φιλμ.
The Gray man (*1/2)
Περιπέτεια αμερικανικής παραγωγής 2022 (122)
Σκηνοθεσία: Άντονι και Τζο Ρούσο Πρωταγωνιστούν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Ανα ντε Άρμας, Κρις Έβανς, Μπίλι Μπομπ Θόρντον
Πρώην πράκτορας της CIA που βρίσκεται σε ομοσπονδιακό σωφρονιστικό ίδρυμα παίρνει το χαρτί της εξόδου όταν το πρώην αφεντικό του του αναθέτει μια νέα αποστολή.
Οι Άντονι και Τζο Ρούσο συστήθηκαν για πρώτη φορά στο διεθνές κοινό πριν από 20 σχεδόν χρόνια με τα «Σαΐνια του Κόλινγουντ», μια μαύρη κωμωδία δράσης με τους Τζορτζ Κλούνι, Γουίλιαμ Μέισι και Σαμ Ρόκγουελ. Ακολούθησαν κάποια εμπορικά χιτ (μεγαλύτερο όλων η κομεντί «Στους δύο τρίτος δεν χωρεί») πριν έρθει το κάλεσμα της Marvel για τα φιλμ του Captain America («Ο στρατιώτης του χειμώνα» και «Εμφύλιος πόλεμος») αλλά και το συναρπαστικό κλείσιμο των Avengers με τα κλασικά πλέον «Ο πόλεμος της αιωνιότητας» και «Η τελευταία πράξη». Το τελευταίο τους φιλμ, μια παραγγελιά του Netflix, θεωρητικά συμπυκνώνει όλες τις κινηματογραφικές αρετές των προηγούμενων δουλειών τους αλλά στην πράξη δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Με πρόσχημα μια τυπική κατασκοπική περιπέτεια οι Ρούσο παραδίδουν μια ταινία που θέλει να θυμίζει μέρες Τζέιμς Μποντ αλλά στην συσκευασία ενός «Fast and furious». Το αποτέλεσμα είναι μια κενού περιεχομένου από αρκετές τις απόψεις ταινία που μόλις και σώζεται από μερικές καλοφτιαγμένες σκηνές δράσης αλλά και την χημεία των Ράιαν Γκόσλινγκ και Κρις Έβανς.
Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (***)
Δραματική τσεχοσλοβακικής παραγωγής 1966 (92)
Σκηνοθεσία: Γίρι Μένζελ Πρωταγωνιστούν: Βάτσλαβ Νέτσκαρ, Γίντκα Μπέντοβα, Βλαντιμίρ Βαλέντα
What’s up doc? Βοημία, στη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Ο νεαρός Μίλος είναι ενθουσιασμένος και αγωνιά για την πρώτη μέρα εργασίας του ως σταθμάρχης σε παραμεθόριο σιδηροδρομικό σταθμό της κατεχόμενης από τα ναζιστικά στρατεύματα Βοημίας.
Η ετυμηγορία: Ένα από τα σημαντικότερα έργα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μπόχουμιλ Χράμπαλ θεωρούνταν αδύνατο να μεταφερθεί στο σινεμά πριν το αναλάβει ο Γίρι Μένζελ. Στο χρονικό ενηλικίωσης του αδαή ήρωα με τα ζητήματα της σεξουαλικής αφύπνισης και του πρώιμου πολιτικού προβληματισμού, ο σκηνοθέτης εντάσσει με αφηγηματική δεξιότητα το σκοτεινό και απαισιόδοξο μήνυμα των αυθεντικών ιστορικών γεγονότων. Τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία κι ένα από τα καλύτερα φιλμ του τσέχικου νέου κύματος, που έφτασε μέχρι τα όσκαρ κερδίζοντας το βραβείο της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας του 1968.
