Με το φιλμ «Εγώ, Καπετάνιος» ο ιταλός Ματέο Γκαρόνε πιστοποιεί την αξία του ως ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς της Ευρώπης και κερδίζει τον Αργυρό Λέοντα στο φεστιβάλ Βενετίας καθώς και μια οσκαρική υποψηφιότητα.
Εγώ, Καπετάνιος (Io Capitano) (****)
Δραματική ιταλικής παραγωγής 2023 (114)
Σκηνοθεσία: Ματέο Γκαρόνε Πρωταγωνιστούν: Σεϊντού Σαρ, Μουσταφά Φολ
Οι 16χρονοι Μουσά και ο Σεϊντού, ξαδέλφια από τη Σενεγάλη, ονειρεύονται να ταξιδέψουν στην Ευρώπη για να κάνουν μουσική καριέρα. Όμως το ταξίδι που θα επιχειρήσουν είναι ένας δρόμος με ατελείωτα εμπόδια και θανάσιμους κινδύνους.
Η ταινία ξεκινά με την απεικόνιση των ρομαντικών σχεδίων των δύο νεαρών οι οποίοι έχουν αναγάγει την Ευρώπη σε Γη της Επαγγελίας όπου θα μπορέσουν να βρουν τις ευκαιρίες για να πιάσουν την καλή. Ούτε οι σκληρές ιστορίες που ακούνε για την Ευρώπη ως ένας «κρύος τόπος γεμάτος αστέγους που κοιμούνται στους δρόμους», ούτε οι προσταγές της αυστηρής μητέρα του πρώτου («μην διανοηθείς να φύγεις από εδώ»), δεν είναι ικανές να τους αποτρέψουν από το ταξίδι ζωής που ονειρεύονται. Όμως αυτό που θα συναντήσουν είναι μια αδιανόητα σκληρή πραγματικότητα που τους ξεπερνάει.
Παρά το συγκλονιστικό θέμα (πριν και πάνω από όλα το φιλμ είναι ένα αψεγάδιαστο αλλά και διαφορετικό έργο για το μεταναστευτικό που αποφεύγει τον εύκολο δρόμο της καταγγελίας) και την απάνθρωπη σχεδόν απεικόνιση των περιπετειών στην οδύσσεια των αγοριών, ο Γκαρόνε κατορθώνει- γιατί όντως είναι κατόρθωμα- να αντλήσει αισιοδοξία και ελπίδα σε μέρη που δεν μαρτυρούν κάτι τέτοιο.
Ο λυρισμός και η ανόθευτη ειλικρίνεια είναι τα δύο μεγάλα του όπλα. Κι αν το δεύτερο είναι προαπαιτούμενο, η χρήση του ποιητικού στοιχείου είναι ένα ρίσκο που σπανίως ευδοκιμεί όταν από πίσω υπάρχει μια απάνθρωπη συνθήκη. Όμως με το «Εγώ, Καπετάνιος» ο Ματέο Γκαρόνε («Γόμορρα», «Dogman») τα καταφέρνει περίφημα υπογράφοντας ένα σκηνοθετικό άθλο, ο οποίος τον οδήγησε στις οσκαρικές υποψηφιότητες ενώ έφυγε από το 80ο Φεστιβάλ Βενετίας με δύο βραβεία: τον Αργυρό Λέοντα σκηνοθεσίας και το βραβείο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι καλύτερου ανερχόμενου ηθοποιού για τον καταπληκτικό πρωταγωνιστή του Σεϊντού Σαρ.
Ένα για το Δρόμο (**)
Δραματική κομεντί γερμανικής παραγωγής 2023 (114)
Σκηνοθεσία: Μάρκους Γκόλερ Πρωταγωνιστούν: Φρέντερικ Λάου, Νόρα Τσίρνερ, Μπουράκ Γιγκίτ
Ο Μαρκ καταφέρνει να έχει μια ζωή όπως την ονειρεύεται. Με δημιουργική δουλειά (είναι μηχανικός σε κατασκευαστική εταιρεία) και ξέφρενες βραδιές γεμάτες αλκοόλ στα αγαπημένα του μπαρ. Όλα όμως αλλάζουν από τη στιγμή που χάνει το δίπλωμα του ύστερα από αλκοτέστ κι υποχρεώνεται να παρακολουθήσει μαθήματα απεξάρτησης.
Περισσότερο επιφανειακή κωμωδία παρά στιβαρό δράμα, η ταινία του Γκόλερ έχει προφανή συγγένεια με το «Άσπρο πάτο» του Τόμας Βίντερμπεργκ. Χωρίς την δαιμονοποίηση του αλκοόλ και με όχημα ένα κατάμαυρο χιούμορ που δένει άψογα με την αστεία φάτσα του πρωταγωνιστή, η αφηγηματική διαδρομή του φιλμ υπακούει στην λογική της «δύναμης της θέλησης» που όλα (εθισμούς, υπαρξιακά άγχη, οικογενειακές τραγωδίες) τα νικά. Μάλιστα για κερασάκι στην τούρτα υπάρχει η καρδιά της κυνικής Ελένα που κερδίζει απόλυτα προβλέψιμα ο ήρωας.
Άγρια Φύση (Force of Nature: The Dry) (**)
Αστυνομική αυστραλιανής παραγωγής 2024 (112)
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Κόνολι Πρωταγωνιστούν: Ερικ Μπάνα, Ανα Τορβ, Ντέμπορα-Λι Φέρνες, Ρόμπιν ΜακΛίβι
Πέντε γυναίκες παίρνουν μέρος σε εκδρομή στο δάσος αλλά μόνο τέσσερις βγαίνουν ζωντανές από εκεί.
Μετά από τέσσερα χρόνια και την «Ξηρασία» που βασιζόταν σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα της αγγλοαυστραλέζας Τζέιν Χάρπερ, ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Κόνολι καταπιάνεται εκ νέου με άλλο ένα βιβλίο της συγγραφέως. Τον κεντρικό ήρωα, ένα ανθρώπινο και γεμάτο αδυναμίες πράκτορα, υποδύεται ξανά ο Ερικ Μπάνα.
Όμως αν στην «Ξηρασία» υπήρχαν απρόσμενες εκπλήξεις που έκαναν τη διαφορά στο ταλαιπωρημένο είδος του αστυνομικού θρίλερ, εδώ η συνταγή είναι μια από τα ίδια. Και πάλι το αυστραλέζικο τοπίο σε ρόλο πρωταγωνιστή (η άνυδρη έρημος δίνει τη θέση της στο μονίμως βροχερό και πυκνό σε βλάστηση δάσος της Βικτόρια), δίνει τον τόνο μυστηρίου σε μια ιστορία που μπερδεύει κάπως με το συνεχές πήγαινε-έλα σε τρεις διαφορετικούς χρόνους.
Στο Ποταμόπλοιο (Sur l’Adamant) (***)
Ντοκιμαντέρ διεθνούς συμπαραγωγής 2023 (109)
Παραγωγή: Ζιλ Σακουτό, Μιλένα Πόιλο, Σελίν Λουαζό Σκηνοθεσία- φωτογραφία- μοντάζ: Νικολά Φιλιμπέρ
Το Adamant είναι ένα πλωτό κέντρο-παράρτημα μιας ψυχιατρικής κλινικής του Παρισιού, που φιλοξενεί άτομα με ψυχικά νοσήματα που συγκεντρώνονται οικειοθελώς για καλλιτεχνικές δραστηριότητες.
Το ντοκιμαντέρ του γάλλου βετεράνου Νικολά Φιλιμπέρ κέρδισε τη Χρυσή Αρκτο στη Berlinale του 2023 χάρη στη ζεστασιά με την οποία αντιμετωπίζει το θέμα αλλά και τον τρόπο που αγκαλιάζει τους ανυπεράσπιστους πρωταγωνιστές του. Εκείνοι ανταποδίδουν την γενναιοδωρία του σκηνοθέτη, χαρίζοντας απολαυστικές και ειλικρινείς και ερμηνείες. Σε κάποιες από τις αφηγήσεις τους οι βασανισμένοι αντιήρωες που παλεύουν με τις σκιές στο μυαλό και τη ψυχή τους, εντυπωσιάζουν με τις απίστευτες εξομολογήσεις τους αλλά και με τον τρόπο που πασχίζουν να ξεφύγουν από την περιθωριοποίηση, βρίσκοντας στο Adamant την αποδοχή που έψαχναν σε όλη τους τη ζωή.
Ματωμένος Δεσμός (Love Lies Bleeding) (**)
Ερωτικό θρίλερ αμερικανοβρετανικής συμπαραγωγής 2024 (104)
Σκηνοθεσία: Ρόουζ Γκλας Πρωταγωνιστούν: Κρίστεν Στιούαρτ, Κέιτι Ο’ Μπράιαν, Τζένα Μαλόουν, Ανα Μπαρίσνικοφ, Ντέιβ Φράνκο, Εντ Χάρις
Η νεαρή υπεύθυνη διεύθυνσης ενός γυμναστηρίου ερωτεύεται μια σκληροτράχηλη συνομήλική της μπόντι μπίλντερ, η οποία φιλοδοξεί να κερδίσει σε διαγωνισμό στο Λας Βέγκας.
Η νέα ταινία της Ρόουζ Γκλας («Saint Maud») περιγράφει ένα καταραμένο έρωτα. Ο αφηγηματικός άξονας της ταινίας μοιρασμένος μεταξύ του ερωτικού πάθους και της αιματοβαμμένης γκροτέσκας βίας, παρότι δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες εκπλήξεις, έχει τις δυνατές στιγμές του. Πειστική και με την πολυπλοκότητα που απαιτεί ο ρόλος της η Κρίστεν Στιούαρτ, με τη δέουσα υπεροχή λόγω του εντυπωσιακού μυώδους κορμιού – αλλά και ανολοκλήρωτος χωρίς ψυχαναλυτικό βάθος- η Κέιτι Ο’ Μπράιαν, ενώ ο Εντ Χάρις μάλλον αστοχεί με την επιλογή της μονοδιάστατης καρικατούρας του βάναυσου πατέρα της πρώτης.
