Η απολαυστικά ανατριχιαστική παρουσία του Χιου Γκραντ δεσπόζει στο θρησκευτικό θρίλερ «Heretic» των Σκοτ Μπεκ και Μπράιαν Γουντς
Heretic (***)
Θρίλερ αμερικανικής παραγωγής 2024 (111)
Σκηνοθεσία: Σκοτ Μπεκ, Μπράιαν Γουντς Πρωταγωνιστούν: Χιου Γκραντ, Σόφι Θάτσερ, Κλόε Ιστ
Δύο κοπέλες που αναλαμβάνουν να προσηλυτίσουν πιστούς για την Εκκλησία των Μορμόνων, παγιδεύονται στην οικία του ευγενικού κύριου Ριντ. Ο τελευταίος αφού αρχικά τις ξεγελάει («περάστε να απολαύσετε την τάρτα που φτιάχνει η γυναίκα μου») στη συνέχεια υπόσχεται ότι δεν θα τους κάνει κακό, αρκεί να περάσουν με επιτυχία κάποια περίεργα τεστ.
Τον τίτλο του σκεπτόμενου θρίλερ της χρονιάς διεκδικεί η δημιουργία του διδύμου που «ευθύνεται» για το προ 8ετίας σενάριο του sci fi θρίλερ «Ένα ήσυχο μέρος». Η προσπάθεια των Μπεκ- Γουντς να αποφύγουν τα κλισέ και την προβλέψιμη πλοκή ενός ακόμη θρίλερ με πρωταγωνιστή κάποιον μονοδιάστατο και αναγνωρίσιμο σίριαλ κίλερ, οδηγεί σε ένα καλοκουρδισμένο, ψυχολογικό θρίλερ που ποντάρει κυρίως στην αναμέτρηση των χαρακτήρων παρά στην εφετζίδικη δράση με τα ατελείωτα scare jumps. Όχι πως δεν έχουμε και τέτοιες σκηνές που τρομάζουν ή εντείνουν το σασπένς, αλλά ο απώτερος σκοπός του «Heretic» είναι να διατυπώσει μια διαφορετική ανάγνωση του είδους με όχημα τη θρησκευτική πίστη.
Δηλώνοντας από την πρώτη στιγμή το ενδιαφέρον του για τα μηνύματα και την αποστολή των θρησκειών, ο φιλικός κύριος Ριντ (έτοιμος για το όσκαρ του ο Χιου Γκραντ σε μια αξέχαστη ερμηνεία ζωής) δεν κρύβει την χαρά του για το γεγονός ότι τα δύο κορίτσια χτύπησαν την πόρτα του για τον ενημερώσουν τι ακριβώς πρεσβεύει ο νόμος των Μορμόνων. Σύντομα βέβαια αποδεικνύεται ότι ο ίδιος ξέρει καλύτερα κι από κείνες την ιστορία της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών και τη σχέση των μορμόνων με την πολυγαμία. Τα όσα ακολουθούν μας βάζουν στο κλίμα ενός κλειστοφοβικού θρίλερ, με εξαίσια γεωμετρική χρήση του χώρου, έντονες φωτοσκιάσεις όταν το σασπένς οργιάζει και δυνατές ανατροπές που λειτουργούν ως αλληλοσυμπλήρωμα στα επεισόδια όπου η πίστη και η αμφιβολία συγκρούονται.
Η επιστροφή (The return) (**)
Δραματική διεθνούς συμπαραγωγής 2024 (98)
Σκηνοθεσία: Ουμπέρτο Παζολίνι Πρωταγωνιστούν: Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Τσάρλι Πλάμερ, Aνχελα Μολίνα, Νικήτας Τσακίρογλου
Έχοντας πολεμήσει στην Τροία και περιπλανηθεί για αρκετά χρόνια, ο Οδυσσέας καταφέρνει να φτάσει στην πατρίδα του, την Ιθάκη. Όμως οι νταήδες μνηστήρες που εποφθαλμιούν τον άδειο θρόνο του είναι εκείνοι που πλέον κάνουν κουμάντο στο νησί.
Αντίθετα με το ομηρικό πνεύμα του διαχρονικού έργου, ο ιταλός Παζολίνι προάγει έναν αντιηρωικό τόνο που οδηγεί την τελευταία περιπέτεια του Οδυσσέα σε ένα σπαραχτικό σχόλιο για το δράμα μιας ζωής που χάθηκε μέσα στην φωτιά και το αίμα. Η άνιση αφήγηση και κάποια παντελώς αχρείαστα στιγμιότυπα βάζουν εμπόδια στην παρακολούθηση του φιλμ αλλά είναι απόλαυση να βλέπεις τον Ρέιφ Φάινς να ερμηνεύει ένα διαφορετικό, συγκινητικό Οδυσσέα.
Megalopolis (**)
Φαντασίας αμερικανικής παραγωγής 2024 (138)
Σκηνοθεσία: Φράνσις Φορντ Κόπολα Πρωταγωνιστούν: Άνταμ Ντράιβερ, Τζιανκάρλο Εσπόζιτο, Τάλια Σάιρ, Σάια Λα Μπεφ
Ο οραματιστής αρχιτέκτονας Σίζαρ σχεδιάζει να χτίσει μια ουτοπική Νέα Υόρκη αλλά οι εχθροί του έχουν αντίθετη γνώμη.
Το υπερθέαμα που σχεδιάζει ο Κόπολα δεν κρύβει τις επικές φιλοδοξίες του στα αξεπέραστης γοητείας κάδρα του. Ένα ντελιριακό και ανοικονόμητο επικό δράμα επιστημονικής φαντασίας είναι το «Megalopolis» με αμέτρητες ιδέες (το τέλος των αυτοκρατοριών στο επίκεντρο, με νύξεις για την παρακμή και την κατάρρευση της αμερικανικής αυτοκρατορίας) αλλά και αφόρητο διδακτισμό.
Bird (***)
Κοινωνική βρετανικής παραγωγής 2024 (119)
Σκηνοθεσία: Αντρεα Αρνολντ Πρωταγωνιστούν: Μπάρι Κιόγκαν, Φραντς Ρογκόφσκι, Τζέιμς Νέλσον-Τζόις, Σάρα Μπεθ Χάρμπερ
Η 12χρονη Μπέιλι ψάχνει να βρει τη θέση της μέσα σε ένα κόσμο όπου κυριαρχεί η γονική αδιαφορία (ο ανώριμος πατέρας της ετοιμάζεται να ξαναπαντρευτεί μια γυναίκα ενώ η μητέρα της είναι μονίμως μαστουρωμένη) και η κοινωνική αναλγησία.
Η Άντρεα Άρνολντ («Fish tank», «Red road», «Αγελάδα») συνεχίζει να μας εκπλήσσει ευχάριστα καθώς η νέα της ταινία είναι το χρονικό μιας πρόωρης ενηλικίωσης διανθισμένη με λυρισμό που αναδύει υπέροχα συναισθήματα και αφτιασίδωτη ειλικρίνεια. Οι ερμηνείες είναι εύστοχα προσανατολισμένες προς την οπτική ενός σκληρού ρεαλισμού που προκαλεί διαρκή ένταση.
