Η συνέχεια του πλέον ενήλικου και αξεπέραστου animation της Pixar «Τα μυαλά που κουβαλάς» εστιάζει προς τη σωστή κατεύθυνση: την εφηβεία.
Τα μυαλά που κουβαλάς 2 (Inside Out 2) (**1/2)
Animation αμερικανικής παραγωγής 2024 (103)
Σκηνοθεσία: Κέλσι Μαν Με τις φωνές των: Εϊμι Πόλερ, Φίλις Σμιθ, Λιούις Μπλακ, Τόνι Χέιλ, Μάγια Χοκ, Αντέλ Εξαρχόπουλος
Η 13χρονη πλέον Ράιλι οδεύει προς την εφηβεία και αδυνατεί να διαχειριστεί τα νέα αισθήματα που νιώθει. Η επικείμενη φυγή των δύο κολλητών της που μετακομίζουν σε συνδυασμό με την ανάγκη της να γίνει αποδεκτή από την πιο δημοφιλή κοπέλα της ομάδας χόκεϊ του σχολείου, την οδηγούν στην λήψη κάποιων καταστροφικών αποφάσεων.
Το animation της Pixar «Tα μυαλά που κουβαλάς» που βγήκε στις αίθουσες τον Ιούνιο του 2015 από τον Πιτ Ντόκτερ («Μπαμπούλας ΑΕ», «Ψηλά στον ουρανό») υπάκουγε στην ανάγκη του δημιουργού του φιλμ να κατανοήσει τις ψυχολογικές διακυμάνσεις της μικρής του κόρης. Εκείνο το φιλμ γνώρισε τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία καθώς πέτυχε να απεικονίσει με σπαρταριστό αλλά και τρυφερό τρόπο τα συναισθήματα της μικρής ηρωίδας. Όπως ήταν λογικό η συνταγή παραμένει αναλλοίωτη και στο σίκουελ που μάλλον καθυστέρησε να βγει στις αίθουσες. Εδώ, νέα συναισθήματα (Άγχος, Βαρεμάρα, Ντροπή, Ζήλεια αλλά και Νοσταλγία) κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο κέντρο εγκεφάλου της Ράιλι, προκαλώντας αμηχανία στην παλιά φρουρά της Χαράς, της Λύπης, του Θυμού, του Φόβου και της Αηδίας. Το Άγχος (με την φωνή της Μάγια Χοκ) της εφηβείας προφανώς κι έχει τον πρώτο λόγο στη νέα ιστορία καθώς έρχεται να αμφισβητήσει την ευεργετική παρουσία της μονίμως χαμογελαστής Χαράς. Η σύγκρουση τους είναι το κωμικό καύσιμο μιας περιπέτειας που δεν είναι ακριβώς πρωτότυπη (όσα κάνει η Ράιλι για να γίνει φίλη με τη δημοφιλή Βαλεντίνα «προδίδοντας» τις παιδικές της φίλες, είναι κλισέ σε αμέτρητες νεανικές ταινίες) αλλά έχει τις τρυφερές ανατροπές της. Θα ήταν προτιμότερο να διατηρηθεί ακόμη περισσότερο το στοιχείο της αγωνίας από την εξερεύνηση των βασικών αισθημάτων στις περιοχές του υποσυνείδητου και των κρυφών επιθυμιών της Ράιλι (άψογο το ζωντάνεμα του «πρώτου έρωτα» ) ή να αναπτυχθεί περαιτέρω το θέμα του καταστροφικού σαρκασμού ως μηχανισμού άμυνας, από το ξεδιπλωθεί μια εντέλει προβλέψιμη ιστορία για φιλίες που δοκιμάζονται. Ακόμη κι έτσι όμως, στα νέα «Μυαλά που κουβαλάς» ο συμβολισμός για τα ζόρια της εφηβείας που έρχονται προσφέρει σκηνές που όχι μόνο βγάζουν γέλιο αλλά καταφέρνουν και πάλι να συγκινήσουν απέραντα το θεατή.
Φρίμοντ (Fremont) (***)
Δραματική αμερικανικής παραγωγής 2023 (91)
Σκηνοθεσία: Mπαμπάκ Τζαλαλί Πρωταγωνιστούν: Αναΐτα Ζάλι Γουάντα, Τζέρεμι Aλεν Γουάιτ, Γκρεγκ Τέρκινγκτον, Χίλντα Σμέλινγκ
Η νεαρή Ντόνια από το Αφγανιστάν εργάζεται σε μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση στο Φρίμοντ που κατασκευάζει «τυχερά μπισκότα» για κινέζικα εστιατόρια του Σαν Φρανσίσκο. Όταν παίρνει προαγωγή στη δουλειά της, η μοναχική Ντόνια αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τις «τυχερές» φράσεις των μπισκότων, για να αλλάξει τη ζωή της.
Αισθαντική, μινιμαλιστική και αθόρυβη όσο δεν φαντάζεστε η δημιουργία του ιρανού σκηνοθέτη είναι μια σοφή ταινία για την πολυπλοκότητα της ζωής. Η αφοπλιστική Ντόνια της Αναΐτα Ζάλι Γουάντα είναι ένας φάρος ανθρωπιάς και ειλικρίνειας που αναζητά το νόημα στη βαλτωμένη ζωή της ύστερα από μια σειρά τυχαίων συμβάντων (πριν από μερικούς μήνες η κοπέλα ήταν μεταφράστρια των αμερικανών στρατιωτών στην Καμπούλ) που την οδήγησαν στο να γίνει πρόσφυγας στις ΗΠΑ. Το μυσταγωγικό και στυλάτο φιλμ του Τζαλαλί είναι ένα εξαίσιο δείγμα του σύγχρονου ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου που θυμίζει έντονα τα πρώτα μελαγχολικά, εξαίσια φιλμ του Τζιμ Τζάρμους.
Ο κακός ηθοποιός (Bad actor) (**)
Δραματική μεξικανικής παραγωγής 2023 (124)
Σκηνοθεσία: Χόρχε Κούτσι Πρωταγωνιστούν: Αλφόνσο Ντοσάλ, Φιόνα Παλόμο, Χεράρντο Τρεχολούνα
Στη διάρκεια των γυρισμάτων μιας κινηματογραφικής ταινίας στο Μεξικό η νεαρή πρωταγωνίστρια καταγγέλλει τον συμπρωταγωνιστή της ότι την βίασε.
Από την πρώτη κιόλας παραπλανητική σεκάνς παρακολουθούμε το σφιχτό δέσιμο της μυθοπλασίας με την πραγματικότητα. Στη συνέχεια ο νεοφερμένος σκηνοθέτης από το Μεξικό έχοντας στο νου την αντίστοιχη γνωστή σκηνή μεταξύ Μάρλον Μπράντο και Μαρία Σάιντερ στο «Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» του Μπερτολούτσι, σχεδιάζει μια μεθοδική παράσταση που στόχο έχει την ανίχνευση των ορίων στη σχέση ζωής-τέχνης. Παρά την στυλιζαρισμένη φόρμα και τη σταδιακή κατάρρευση της ιδεατής κινηματογραφικής εικόνας προς το σκοτάδι της πραγματικής ζωής, η ταινία δεν πείθει απόλυτα ως προς το χτίσιμο της δραματουργίας σε σχέση με τα ηθικά διλήμματα που τη συνοδεύουν.
Το καλοκαίρι της Κάρμεν (**)
Σκηνοθεσία: Ζαχαρίας Μαυροειδής Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Τσιαντούλας, Ανδρέας Λαμπρόπουλος, Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Νικόλας Μίχας
Αύγουστος στην καυτή Αθήνα και ο Δημοσθένης βοηθάει τον κολλητό του Νικήτα να γράψει το πρώτο του κινηματογραφικό σενάριο κατά την διάρκεια του μπάνιου τους στη Βάρκιζα. Ως πηγή έμπνευσης χρησιμοποιούν τον πρόσφατο χωρισμό του Δημοσθένη αλλά και την τύχη της Κάρμεν, της συμπαθούς σκυλίτσας του ζευγαριού.
Το 2019 με τον ευφυή «Απόστρατο» του ο Ζαχαρίας Μαυροειδής στόχευε στην ανάγνωση της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας υπό το πρίσμα μιας διαφορετικής ερωτικής ιστορίας από το παρελθόν. Εδώ η προσέγγιση του ίδιου στόχου γίνεται με ένα πιο ανάλαφρο και κωμικό σχήμα, από το οποίο όμως απουσιάζει η ευρηματική ματιά και οι ρεαλιστικές ερμηνείες. Ακόμη κι έτσι πάντως, το φιλμ που προτάθηκε για 12 βραβεία Ιρις παρουσιάζει ενδιαφέρον χάρη στην τολμηρή κινηματογράφηση και το τέχνασμα της «ταινίας μέσα στην ταινία».
Παριζιάνικες Ιστορίες (Paris Paradis) (*)
Σπονδυλωτή γαλλικής παραγωγής 2023 (90)
Σκηνοθεσία: Μαρζάν Σατραπί Πρωταγωνιστούν: Μόνικα Μπελούτσι, Μπεν Όλντριτζ, Ρόζι Ντε Πάλμα, Ρόσντι Ζεμ, Εντουάρντο Νοριέγκα
Μια ώριμη σοπράνο που αντιμετωπίζει προβλήματα με την καριέρα αλλά και την ηλικία της. Μια καταθλιπτική έφηβος με τάσεις αυτοκτονίας. Ένας τηλεοπτικός σταρ που βιώνει τρομακτική κρίση. Ένας μπάρμαν με ερωτική απογοήτευση.
Βλέποντας το άνισο σπονδυλωτό φιλμ της δημιουργού του θαυμάσιου animation «Persepolis» αναρωτηθήκαμε αν είναι η ίδια η Σατραπί ή κάποια συνωνυμία. Μόλις βεβαιωθήκαμε ότι πρόκειται δυστυχώς για το ίδιο πρόσωπο ψάξαμε να βρούμε ομοιότητες μεταξύ του προ 20ετίας σχεδόν εφευρετικού πολιτικού «Persepolis» και του νέου δημιουργήματος της. Ε λοιπόν, καμία σχέση. Ανερμάτιστη αφήγηση, απλοϊκές ιδέες, απουσία έμπνευσης, σοβαροφάνεια και εξυπνάδες. Πάλι καλά που υπάρχει η τρομερή Ρόζι Ντε Πάλμα για να απογειώσει το φιλμ όποτε εμφανίζεται.
