Η πρώτη ταινία της θυγατέρας του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν είναι «Οι παρατηρητές», ένα θρίλερ καλοσκηνοθετημένο και με δυνατή ατμόσφαιρα, που αποδεικνύει ότι η Ισάνα Σιάμαλαν μεγάλωσε με τα αλλόκοτα κινηματογραφικά παραμύθια του μπαμπά της.
Oι παρατηρητές (The Watchers) (**1/2)
Τρόμου διεθνούς συμπαραγωγής 2024 (106)
Σκηνοθεσία: Ισάνα Σιάμαλαν
Πρωταγωνιστούν: Ντακότα Φάνινγκ, Τζορτζίνα Κάμπελ, Όλουεν Φουέρε, Τζον Λιντς
Η 28χρονη Μίνα που ζει μόνη, μακριά από την οικογένεια της, σε μια κωμόπολη της δυτικής Ιρλανδίας, στη διάρκεια ενός επαγγελματικού ταξιδιού προς το Δουβλίνο εγκλωβίζεται σε πυκνό, αχαρτογράφητο δάσος. Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια παράδοξη κατάσταση, παγιδευμένη μαζί με τρεις ξένους σε ένα καταφύγιο. Αναγκασμένοι να ακολουθούν συγκεκριμένους κανόνες κατά τη διάρκεια της νύχτας, η Μίνα και οι τρεις νέοι σύντροφοι της, πασχίζουν να βρουν τρόπο διαφυγής χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους τρομακτικούς Watchers που παρακολουθούν κάθε τους κίνηση.
Μεγάλες προσδοκίες που κατά περιστάσεις επιβεβαιώνονται από την ταλαντούχα Ισάνα Σιάμαλαν η οποία αποδεικνύει ότι δεν είναι απλώς η κόρη του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, αλλά μια ικανότατη σκηνοθέτρια που κατέχει το είδος του παράδοξου θρίλερ. Βασιζόμενη σε μια έξυπνη ιδέα που πυκνώνει τη δυναμική της όσο η πλοκή προχωρά και με ένα αλληγορικό συμβολισμό που ξεκινά από την επίκαιρη οικολογική ανησυχία (πάνω από το 70% των «ιερών δασών» της Ιρλανδίας έχει καταπατηθεί σύμφωνα με στοιχεία που μαθαίνουμε στην αρχή του φιλμ) πριν εκτοξευτεί στα πιασάρικα πεδία του μεταφυσικού τρόμου, η Σιάμαλαν παρουσιάζει ένα αγωνιώδες και ατμοσφαιρικό θρίλερ. Στην πρώτη ώρα του φιλμ, οι βασικοί παράμετροι της ιστορίας τοποθετούνται εξαίσια και ο μηχανισμός του σασπένς λειτουργεί στην εντέλεια. Το αφηγηματικό εργαλείο του εγκλεισμού αναδεικνύει έννοιες και ζητήματα όπως η περιθωριοποίηση, η ελευθερία, οι σχέσεις εξάρτησης αλλά και εξουσίας ενώ το κομμάτι του καταραμένου έρωτα υποστηρίζεται με μια αδιόρατη αλλά εν τέλει εμφατική ρελάνς στο φινάλε του έργου. Δυστυχώς στο τελευταίο ημίωρο όπου πρέπει να δοθούν οι λύσεις καθώς και η κορύφωση του έργου, δεν συμβαίνει πειστικά αυτό. Το σενάριο στρέφεται σε κινήσεις εντυπωσιασμού, όπου επιχειρείται κάπως αδέξια να δεθεί το προσωπικό δράμα της ηρωίδας με μια προμηθεϊκή ιστορία η οποία έχει την αφετηρία της στην αρχαία κελτική μυθολογία και την ύπαρξη νεράιδων, νυμφών και ξωτικών.
Crocodile (***)
Δραματική νοτιοκορεατικής παραγωγής 1996 (102)
Σκηνοθεσία: Κιμ Κι-Ντουκ
Πρωταγωνιστούν: Τσο Τζάε-Χιουν, Τζέον Μου-Σονγκ, Αν Τζάε-χονγκ, Γου Γιουν-Κιέονγκ
Τρεις άστεγοι (ο νεαρός Κροκόδειλος, ένας γέρος κι ο εγγονός του) που ζουν κάτω από μια γέφυρα της Σεούλ επιβιώνουν με ζητιανιές και κομπίνες. Ο νεαρός ήρωας συνηθίζει να αρπάζει τα πορτοφόλια εκείνων που αυτοκτονούν βουτώντας στο ποτάμι της πόλης, παρά τις αντιρρήσεις του γέροντα που θεωρεί «προσβολή να κλέβεις τους νεκρούς».
To ντεμπούτο του Κιμ Κι-Ντουκ («Pieta»)είναι ένα νατουραλιστικό αλλά και βίαιο μελόδραμα που προβάλλεται για πρώτη φορά στις ελληνικές αίθουσες. Αν και κάπως υπερβολικό και αδέξιο σε κάποια σημεία του, το «Crocodile» ξεχωρίζει για την διαύγεια και την δηκτική πολιτική ματιά (ένα ειρωνικό σχόλιο στο οικονομικό «θαύμα» της καπιταλιστικής Κορέας). Πρόκειται για στοιχεία με τα οποία ο σκηνοθέτης χρωματίζει έντονα την τραγική ιστορία του νερού παρία που «κάνει το λάθος» κάποια στιγμή να βάλει λίγη ανθρωπιά στη ζωή του.
Νταααααλί! (Daaaaaalí!) (**)
Βιογραφική γαλλικής παραγωγής 1996 (102)
Σκηνοθεσία: Κεντέν Ντουπιέ
Πρωταγωνιστούν: Αναίς Ντεμουστιέ, Ζιλ Λελούς, Εντουάρ Μπαέρ, Τζόναθαν Κόεν, Πίο Μαρμάι, Ρομέν Ντουρίς
Άπειρη δημοσιογράφος που θαυμάζει τον Σαλβαντόρ Νταλί επιδιώκει να του πάρει συνέντευξη. Όμως δεν υπολογίζει τον άστατο και παρορμητικό χαρακτήρα του εγωκεντρικού ζωγράφου ο οποίος προφασίζεται απίθανες δικαιολογίες για να αναβάλλει συνεχώς τη συνέντευξη.
Πέντε ηθοποιοί που υποδύονται τον Νταλί, χωρίς να υπάρχει κάποια ορατή σύνδεση ή συνοχή στην αλλαγή σκυτάλης. Μια συνέντευξη που περνά από μυριάδες κύματα μέχρι να ολοκληρωθεί. Και ένας χαρακτήρας που με τις παραξενιές του καταργεί κάθε έννοια αληθοφάνειας. Ο σκηνοθέτης προφανώς και δεν θέλει να υπογράψει ένα ρεαλιστικό πορτρέτο του Νταλί αλλά μια ταινία που τονίζει την εκκεντρικότητα του. Αρκείται λοιπόν στις παραξενιές και στα φευγάτα αποφθέγματα του υπερτροφικού εγώ του («το μεγαλύτερο δημιούργημα του Νταλί είναι ο ίδιος ο Νταλί») που σε κάποιες στιγμές βγάζουν λίγο γέλιο.
Bad Boys: Ride or Die (**)
Περιπέτεια αμερικανικής παραγωγής 2024 (121)
Σκηνοθεσία: Αντίλ Eλ Αρμπί, Μπιλάλ Φαλάχ
Πρωταγωνιστούν: Γουίλ Σμιθ, Μάρτιν Λόρενς, Βανέσα Χάτζενς, Αλεξάντερ Λούντβιχ
Οι κολλητοί Μάικ Λόουρι και Μάρκους Μπαρνέτ, οι δαιμόνιοι μπάτσοι του Μαϊάμι, αναγκάζονται να επιστρέψουν στην ενεργό δράση όταν το παλιό αφεντικό τους κατηγορείται για διαφθορά.
Έχοντας φτιάξει πρόσφατα το σύγχρονο σίκουελ («Bad boys for life») που πάτησε αποτελεσματικά στην παλιά γοητεία των «Bad boys», οι βέλγοι συνσκηνοθέτες Αντίλ Eλ Αρμπί και Μπιλάλ Φαλάχ κατάφεραν να κερδίσουν το στοίχημα του εκμοντερνισμού του franchise που άρχισε στα 1995. Με μια σούμα που άγγιξε τα 500 εκατομμύρια δολάρια από τα διεθνή ταμεία ήταν λογικό λοιπόν να δοθεί συνέχεια στην ταινία του 2020. Το νέο φιλμ είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό και ενισχύει το στοιχείο της δράσης με ορισμένες απίθανες – και αρκετά βίαιες- σκηνές, ενώ το κωμικό πάντρεμα των Σμιθ και Λόρενς είναι ως συνήθως απολαυστικό.
Ghost Dog: Ο Τρόπος Των Σαμουράι (Ghost Dog: The Way of the Samurai) (****)
Γκανγκστερική αμερικανικής παραγωγής 1999 (112)
Σκηνοθεσία: Τζιμ Τζάρμους
Πρωταγωνιστούν: Φόρεστ Γουιτάκερ, Τζον Τόρμεϊ, Κλιγκ Γκόρμαν, Χένρι Σίλβα
Ένας μοναχικός εκτελεστής στη Νέα Υόρκη που ζει εντελώς ασκητικά, με προσήλωση στον κώδικα τιμής των σαμουράι και υπηρετώντας τον ίδιο αφέντη (στο μικρομαφιόζο Λούι χρωστάει τη σωτηρία της ζωής του) μπλέκει σε μια θανάσιμη υπόθεση.
Η ανατροπή των κανόνων του γκανγκστερικού θρίλερ γίνεται μέσω μιας ευφυούς, μελαγχολικής αλλά και στυλάτης ταινίας από τον Τζιμ Τζάρμους, που βρέθηκε στο φεστιβάλ των Κανών του 1999 υποψήφιος για το Χρυσό Φοίνικα. Τρομερή παρουσία από τον Φόρεστ Γουίτακερ, αλησμόνητο σάουντρακ από τον RZA, σκοτεινή φωτογραφία και στυλιζαρισμένη γραφή από τον Τζάρμους σε ένα από τα πιο αισθαντικά, γοητευτικά και σινεφίλ έργα του.
