Το βραβευμένο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης φιλμ του Βύρωνα Κριτζά «Εδώ μιλάνε για λατρεία» για τους Κόρε. Ύδρο. είναι εκείνο που ξεχωρίζει από το μέτριο κινηματογραφικό μενού της τρέχουσας εβδομάδας.
Εδώ μιλάνε για λατρεία (***)
Ντοκιμαντέρ ελληνικής παραγωγής 2025 (88)
Σκηνοθεσία- σενάριο: Βύρωνας Κριτζάς Παραγωγή: Μαρίνα Δανέζη Φωτογραφία: Γιάννης Κολόζης Μοντάζ: Χρήστος Γάκης Μουσική: Κόρε. Ύδρο.
Τρεις φίλοι και συμμαθητές στη Γ γυμνασίου σε σχολείο Κέρκυρας έφτιαξαν το 1993 μια μουσική μπάντα χωρίς σοβαρές φιλοδοξίες και με ένα αινιγματικό όνομα που δημιούργησε διάφορες ιστορίες γύρω από τη γέννηση του. Οι «Κόρε. Ύδρο.» στα χρόνια που ακολούθησαν προκάλεσαν μεγάλο ντόρο και δημιούργησαν ορκισμένους θαυμαστές αλλά και φανατικούς πολέμιους.
Ποιητικοί, αστείοι, αλλά και ακραίοι οι «Κόρε. Ύδρο.» απασχόλησαν όσο λίγες μπάντες την ελληνική indie ποπ/ροκ σκηνή, εισπράττοντας λατρεία αλλά και ατελείωτο χλευασμό.
Δίπλα στα ιδρυτικά πρόσωπα (Παντελής Δημητριάδης, Σπύρος Καταγής, Γιώργος Αρβανιτάκης) που είχαν επιρροές από REM, Smashing Pumpkins, Nirvana αλλά και Τζίμη Πανούση, προστέθηκαν αργότερα και οι Κωνσταντίνος Αμύγδαλος- Αλέξανδρος Μακρής. Μάλιστα οι Δημητριάδης – ή απλώς «Παντελής» σύμφωνα με το fan club τους- και Μακρής αποτέλεσαν τους δύο πόλους της πιο δημιουργικής περιόδου του συγκροτήματος που έφτιαξε εμβληματικά LP σαν το δημοφιλές «Φτηνή Ποπ για την Ελίτ» που βγήκε στα δισκάδικα το 2006.
Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Βύρωνας Κριτζάς δεν κρύβει το θαυμασμό του για την κερκυραϊκή μπάντα, που έγραφε τα τραγούδια της σε ελληνικό στίχο σε μια εποχή που τα αγγλόφωνα ακούσματα είχαν το προβάδισμα. Όμως ελέγχει αποτελεσματικά την λατρεία του για τους Κόρε.Ύδρο και πετυχαίνει να αναδείξει τις ιδιορρυθμίες και τους καβγάδες τους («πολλές φορές τσακωνόμασταν και μάλιστα πιανόμασταν και στα χέρια» λέει ο Δημητριάδης για τις διαφωνίες του με τον Μακρή) εστιάζοντας κυρίως στην εκκεντρική περσόνα του πρώτου ο οποίος είναι καθολικά αποδεκτός ως η ψυχή και ο ηγέτης του συγκροτήματος. Επίσης ο Κριτζάς δίνει λόγο και στην αντίθετη πλευρά των haters που παρουσιάζουν τους λόγους της αντιπάθειας τους για τους «ψωνισμένους» μουσικούς από την Κέρκυρα.
Βλέποντας κάποιος το φιλμ θα διαπιστώσει ότι στους «Κόρε. Ύδρο.» χωρούν τα πάντα: η έπαρση δίπλα στο ταλέντο, η επιτυχία μαζί με την ματαιοδοξία, το στοιχείο της έκπληξης παρέα με την κοινότυπη (αν όχι κιτς) αισθητική. Για ένα πράγμα όμως δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς. Η τόλμη στον πειραματισμό της φόρμας («ποτέ δεν κατάλαβα από πού ερχόταν όλο αυτό το βουητό στην αρχή των τραγουδιών τους» ομολογεί μια φίλη του συγκροτήματος) αλλά και η αποφασιστικότητα τους να θίξουν και γιατί όχι να ανατρέψουν τα ιερά και όσια της ελληνικής μουσικής.
Saint- Exupery (**1/2)
Περιπέτεια γαλλικής παραγωγής 2024 (98)
Σκηνοθεσία: Πάμπλο Αγουέρο Πρωταγωνιστούν: Λουί Γκαρέλ, Βενσάν Κασέλ, Ντάιαν Κρούγκερ
Ο πιλότος Αντουάν Σεν Εξιπερί πετάει συχνά με το φίλο και συνάδελφό του Ανρί Γκιγιομέ πάνω από τις Άνδεις. Όταν το αεροπλάνο του δεύτερου εξαφανίζεται στη διάρκεια μιας πτήσης ρουτίνας, ο Σεν Εξιπερί θα κάνει να πάντα για να βρει τον φίλο του.
Ο Πάμπλο Αγουέρο όπως έχει δείξει και με το φιλμ «Η Εβίτα δεν κοιμάται πια εδώ» σαγηνεύεται από θρυλικές ιστορίες με ρεαλιστικό υπόβαθρο. Η τραγική ιστορία του συγγραφέα του «Μικρού πρίγκιπα» προσφέρει το κατάλληλο υλικό στο σκηνοθέτη από την Αργεντινή προκειμένου να αφηγηθεί μια ξεχωριστή περιπέτεια φαντασίας όπου το ποιητικό στοιχείο, η αυθεντική συγκίνηση και η λοξή ματιά πάνω στην πραγματικότητα (τα σύννεφα του Β Παγκοσμίου Πολέμου πυκνώνουν όσο προχωρά η δράση) μπορούν να δεθούν υποδειγματικά.
Όλο το σόι (Riff Raff) (**)
Κωμωδία αμερικανικής παραγωγής 2024 (103)
Σκηνοθεσία: Ντίτο Μοντιέλ Πρωταγωνιστούν: Εντ Χάρις, Τζένιφερ Κούλιτζ, Μπιλ Μάρεϊ, Λιούις Πούλμαν
Πρώην γκάνγκστερ που έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση ζώντας ήσυχα με τη νέα του οικογένεια, βλέπει ξαφνικά στην εξώπορτα του σπιτιού του να εμφανίζεται η πρώην σύζυγος μαζί με τον μεγάλο του γιο.
Είναι προφανές ότι ο σκηνοθέτης του «Εγχειρίδιο αναγνώρισης αγίων» επιδιώκει να εκμεταλλευτεί το κωμικό εκτόπισμα των Τζένιφερ Κούλιτζ και Μπιλ Μάρεϊ προκειμένου να υπογράψει μια μαύρη κωμωδία χαρακτήρων που βασίζεται στο σχήμα των αντιθέσεων αλλά και τα κλισέ της γκανγκστερικής περιπέτειας. Υπάρχουν σκηνές με αρκετό γέλιο χάρη στις βιτριολικές ατάκες και την άνεση των πρωταγωνιστών αλλά η γενική αίσθηση είναι ότι μας σερβίρεται ξαναζεσταμένο φαγητό.
Niki (**)
Βιογραφική γαλλικής παραγωγής 2024 (98)
Σκηνοθεσία: Σελίν Σαλέτ Πρωταγωνιστούν: Σαρλότ Λε Μπον, Τζον Ρόμπινσον, Νταμιέν Μπονά
Η αριστοκρατικής καταγωγής γαλλο-αμερικανίδα Νίκι επιστρέφει από τις ΗΠΑ στο Παρίσι με τον σύζυγο και την κόρη τους, σε μια προσπάθεια να βρει την καλλιτεχνική της φύση.
Αν και η πραγματική ιστορία της πολυσχιδούς Νίκι ντε Σεν Φαλ παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον καθώς ήταν μια πιονέρος του μοντερνισμού, η βιογραφία που παρουσιάζει η Σελίν Σαλέτ (σκηνοθετικό ντεμπούτο) αδυνατεί να εντρυφήσει στα ξεχωριστά χαρίσματα της γλύπτριας, ζωγράφου και σκηνοθέτριας. Η αφήγηση ακολουθεί τη συνταγή της εύκολης ακαδημαϊκής προσέγγισης που δίνει έμφαση στο μελοδραματικό χαρακτήρα του σεναρίου το οποίο βασίζεται κυρίως στα ψυχολογικά τραύματα από την παιδική ηλικία της ηρωίδας. Εξαιρετική στο ρόλο της Νίκι η Σαρλότ Λε Μπον («Επιχείρηση ανθρωποειδές»).
Η τέχνη της μνήμης (**)
Ντοκιμαντέρ ελληνικής παραγωγής 2024 (81)
Σκηνοθεσία- σενάριο: Αννέτα Παπαθανασίου Παραγωγή: Μίκης Μοδιάνο, Ιλια Παπασπύρου
Η ζωή και το έργο της εικαστικού Αρτέμιδος Αλκαλάη είναι έννοιες αλληλένδετες στο φιλμ της έμπειρης ντοκιμαντερίστα Αννέτας Παπαθανασίου.
Απλή αφήγηση βασισμένη σε εκμυστηρεύσεις και ιστορικές αναφορές, με συνεπή χρήση του αρχειακού υλικού από παλιές οικογενειακές συναντήσεις αλλά και καλλιτεχνικά events χαρακτηρίζουν την «Τέχνη της μνήμης». Ο τρόπος που η αφήγηση συνδέει το εικαστικό έργο της Αλκαλάη με τα τραύματα της οικογένειας της από το Ολοκαύτωμα, παρότι δεν παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερα πρωτοτυπία καταφέρνει να είναι απέραντα συγκινητική χάρη στην ειλικρίνεια των συναισθημάτων και τη δύναμη των τραγικών γεγονότων.
Διαβάστε επίσης:
Ο Μύρων Μιχαηλίδης στο Documento: «Η όπερα πρέπει να επιστρέψει στον λαό»
Γιώργος Λάνθιμος: Καλός για «εθνική υπερηφάνεια», ακατάλληλος για την Ακρόπολη;
Οι νικητές των βραβείων ελληνικού animation «Στράτος Στασινός» 2025
