Στη νέα ταινία της Pixar «Πάντα στο κόκκινο» μια 13χρονη μεταμορφώνεται σε κόκκινο πάντα κάθε φορά που τσαντίζεται, ενώ στο «Σημείο βρασμού» η ένταση στην κουζίνα ενός γκουρμέ βρετανικού εστιατορίου χτυπάει επίσης…κόκκινο!
Σημείο Βρασμού (Boiling Point) (***)
Δραματική βρετανικής παραγωγής 2021 (92)
Σκηνοθεσία: Φίλιπ Μπαραντίνι Πρωταγωνιστούν: Στίβεν Γκράχαμ, Τζέισον Φλέμινγκ, Ρέι Πάνθακι, Χάνα Γουόλτερς
Ένας πετυχημένος σεφ προσπαθεί μάταια να διαχειριστεί τα προβλήματα που προκύπτουν στο γκουρμέ εστιατόριο που διευθύνει κατά τη διάρκεια μιας συνηθισμένης βραδιάς.
Εντυπωσιακά δομημένη ως ένα περίτεχνο μονοπλάνο και πιο αληθινή από οποιοδήποτε reality μαγειρικής, η ταινία αποτελεί ένα πραγματικό εφιάλτη για την κουζίνα. Κι ενώ το συγκεκριμένο μοντέλο το έχουμε δει αμέτρητες φορές στο παρελθόν ως ένα μέσο αποτύπωσης της λαμπερής πλευράς της γαστρονομίας εδώ το ζητούμενο αφορά στις τεταμένες σχέσεις του προσωπικού που… βράζουν! Στη δεύτερη ταινία του ο Φίλιπ Μπαραντίνι βάζει το πόδι από το πρώτο κιόλας λεπτό στο σαδινωμένο γκάζι και δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Η καθυστερημένη άφιξη του σεφ που συμπίπτει με τον έλεγχου του υγειονομικού, οι παραλείψεις στην αγορά των πρώτων υλών, οι κρατήσεις που κρύβουν ένα ποσοστό επικινδυνότητας (ο διάσημος τηλεοπτικός σεφ που επισκέπτεται το μαγαζί συνοδεία μιας σκληρής γευσοκριτικού αλλά και μια πρόταση γάμου που προετοιμάζεται ως έκπληξη), οι ανταγωνισμοί μεταξύ των υπαλλήλων, η αντιπαθής κόρη του ιδιοκτήτη του ρεστοράν που κάνει συνεχώς παρατηρήσεις στους «υφισταμένους» της συνθέτουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Κομμάτια ενός ετερογενούς παζλ ο ανθρώπινος κορμός του φιλμ, αποτυπώνεται με τον πιο συναρπαστικό τρόπο χάρη στο μαγικό μονοπλάνο και γίνεται μια μικρογραφία της ανθρώπινης κοινωνίας.
Η μπαλάντα της λευκής αγελάδας (Ghasideyeh Gave Sefid / Ballad of a White Cow) (***)
Δραματική ιρανογαλλικής συμπαραγωγής 2020 (105)
Σκηνοθεσία: Μπεχτάς Σαναέχα, Μαριάμ Μογκαντάμ Πρωταγωνιστούν: Μαριάμ Μογκαντάμ, Σανί Φαρ, Πούρια Ραχίμι
Στη σημερινή Τεχεράνη ένας αθώος καταδικάζεται άδικα σε θάνατο και η χήρα του βρίσκεται αντιμέτωπη με πρωτόγνωρες καταστάσεις που καταργούν κάθε έννοια ηθικής, λογικής και δικαιοσύνης.
Με μια συνεπή δραματουργική αφήγηση που έχει στο κέντρο της την ακεραιότητα της ηρωίδας που πασχίζει να κρατηθεί αλώβητη σε έναν επιθετικό κόσμο που ορίζεται από την τυφλή θρησκευτική πίστη, την πατριαρχία και τον μισογυνισμό, η «Μπαλάντα» είναι ένα ανυπέρβλητο δράμα που μετατρέπεται αβίαστα σε θρίλερ. Καθώς η Μίνα πασχίζει όχι μόνο να αποσπάσει την επίσημη «συγνώμη» του αυστηρού καθεστώτος αλλά και να διασώσει την αξιοπρέπεια της σε ένα σκληρό περιβάλλον, γινόμαστε μάρτυρες μιας αλληγορίας για το σύγχρονο Ιράν που θυμίζει τις καλύτερες εκδοχές του Φαραντί και του Ρασούλοφ.
Μετά τον Γιανγκ (After Yang) (***)
Δραματική αμερικανικής παραγωγής 2022 (96)
Σκηνοθεσία: Κογκονάντα Πρωταγωνιστούν: Κόλιν Φάρελ, Τζόντι Τέρνερ-Σμιθ, Τζάστιν Χ. Μιν
Όταν ο Γιανγκ, το φιλικό ανδροειδές που συντροφεύει την κόρη του παθαίνει σοβαρή βλάβη, ο ανήσυχος πατέρας ψάχνει εναγωνίως να βρει τρόπο για να τον επισκευάσει.
Το φουτουριστικό στοιχείο στηρίζει απόλυτα μια ζεστή και τρυφερή ιστορία που δεν γίνεται ούτε για μια στιγμή μελό. Κι αυτό είναι το μεγάλο κερδισμένο στοίχημα για τον ικανότατο νοτιοκορεάτη Κογκόντα που στη δεύτερη μόλις ταινία του (θαυμάσιο και το προ τετραετίας «Columbus») αποδεικνύει περίτρανα πως είναι ισάξιος των σκηνοθετών του «νέου νοτιοκορεατικού θαύματος» προβαίνοντας σε έναν ξεχωριστό ύμνο για την ανθρωπιά και το νόημα της ζωής, με κύρια συστατικά τον ανόθευτο λυρισμό και την φιλοσοφική διάσταση της μνήμης.
Πάντα στο Κόκκινο (Turning Red) (***)
Animation αμερικανικής παραγωγής 2022 (99)
Σκηνοθεσία: Ντόμι Σι Με τις φωνές των: Ρόζαλι Τσιάνγκ, Σάντρα Ο και στα ελληνικά Πέγκυ Μανωλά, Βίκυ Νικολαΐδου
Η 13χρονη Μέι Λιν κάθε φορά που αναστατώνεται είτε για καλό (υπερβολική χαρά) είτε για κακό (ανεξέλεγκτος θυμός ή ντροπή) μεταμορφώνεται σε ένα τεράστιο κόκκινο πάντα.
Άλλη μια απολαυστική, έξυπνη και χαριτωμένη δημιουργία από την Pixar που ξεκινά από μια ιδέα που θυμίζει τα «Μυαλά που κουβαλάς» (δεν συγκρίνεται πάντως με το απίθανο animation του 2015) για να μεταβληθεί σταδιακά σε μια πειραγμένη ιστορία ενηλικίωσης με ψυχαναλυτικές αναφορές καθώς σε μια συγκινητική ματιά-φόρο τιμής στους μύθους (κινηματογραφικούς όπως ο Γκοτζίλα αλλά και μη) της Άπω Ανατολής, στοχεύοντας προφανώς στην μεγάλη ασιατική αγορά.
River (**)
Nτοκιμαντέρ αυστραλιανής παραγωγής 2021 (75)
Σκηνοθεσία: Τζένιφερ Πίντομ Μοντάζ: Σιμόν Ντζου Μουσική: Radiohead, Τζόνι Γκρίνγουντ, Ρίτσαρντ Τονιέτι
Ταξίδι στο χώρο (υπέροχες εικόνες από τρεις ηπείρους) και τον χρόνο που αποτυπώνεται με σύγχρονη φωτογραφία και, κυρίως, θεαματικά δορυφορικά πλάνα.
Με αφηγητή τον Γουίλεμ Νταφόε και με ορισμένες εικόνες που κόβουν την ανάσα από την ομορφιά τους η ταινία δείχνει ποτάμια σε κλίμακες και από απόψεις που δεν έχουν παρουσιαστεί ξανά. Η συνένωση εικόνας, μουσικής και ποιητικού σεναρίου δημιουργεί μια ταινία -ωδή στον φυσικό κόσμο και μια επαναδιήγηση της ιστορίας τόσο των ποταμών όσο και του ανθρώπινου πολιτισμού.
