Ο Λίο Βαράντκαρ, εξελέγη χθες Παρασκευή επικεφαλής του κεντροδεξιού κόμματος Φίνε Γκαέλ, θα γράψει ιστορία σε δέκα ημέρες που θα αναλάβει τον ρόλο του πρωθυπουργού της Ιρλανδίας.
Καθένα απ’ αυτά τα τρία χαρακτηριστικά του θα ήταν πριν από μια γενιά απαγορευτικό για οποιονδήποτε θα ήθελε να διεκδικήσει τα ύπατα αξιώματα σ’ αυτή τη χώρα των 4,6 εκατομμυρίων κατοίκων με την ισχυρή καθολική παράδοση.
Η προσεχής έλευση στην εξουσία του 38χρονου Λίο Βαράντκαρ, στη θέση του υπό παραίτηση πρωθυπουργου Έντα Κένι, μαρτυρεί τις βαθιές αλλαγές που εδώ και δύο δεκαετίες έχουν αναστατώσει την ιρλανδική κοινωνία.
Γιος ενός ινδού μετανάστη και μιας Ιρλανδής, αυτός ο γιατρός έγινε το 2015 το πρώτο εν ενεργεία μέλος ιρλανδικής κυβέρνησης που δήλωσε πως είναι ομοφυλόφιλος, στη διάρκεια ραδιοφωνικής συνέντευξης.
Υπερψηφίσθηκε χθες Παρασκευή από τους βουλευτές, τους τοπικούς αιρετούς αξιωματούχους και τα μέλη του Φίνε Γκαέλ, που τον προτίμησαν από τον αντίπαλό του, τον Σάιμον Κόβενι, νυν υπουργό Στέγασης και πατέρα τριών παιδιών.
Επικεφαλής μιας κυβέρνησης μειοψηφίας και υπό την πίεση διόλου δημοφιλών μέτρων, ο Έντα Κέλι είχε ανακοινώσει στα τέλη Μαΐου πως θα παραιτηθεί μέχρι τις 2 Ιουνίου, ώστε να υπάρχει χρόνος για να βρεθεί ένας διάδοχός του επικεφαλής του κόμματος και της κυβέρνησης.
Όταν θα γίνει πρωθυπουργός στις 12 Ιουνίου, ο Λίο Βαράντκαρ θα είναι ταυτόχρονα ο νεώτερος πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας, ο πρώτος που έχει πατέρα ξένης καταγωγής και ο πρώτος που δηλώνει ανοικτά πως είναι ομοφυλόφιλος.
Πρόκειται για μια επανάσταση στην Ιρλανδία, όπου η άμβλωση παραμένει απαγορευμένη, εκτός αν κινδυνεύει η ζωή της μητέρας, όπου η ομοφυλοφιλία δεν αποποινικοποιήθηκε παρά το 1993 και όπου το διαζύγιο δεν επετράπη παρά δύο χρόνια αργότερα.
Ο Λίο Βαράντκαρ αρνείται ωστόσο να περιοριστεί σ’ αυτόν τον ρόλο του πρωτοπόρου. «Δεν είμαι ένας πολιτικός μισός ινδός ή γκέι ή γιατρός. Όλα αυτά είναι απλώς κάποιες από τις πλευρές που με κάνουν αυτό που είμαι. Αλλά κανένας απ’ αυτούς τους όρους δεν με καθορίζει», εξηγεί.
Μετεωρική άνοδος
Ο Λίο Βαράντκαρ, ο οποίος εξελέγη βουλευτής το 2007 πριν καταλάβει πολλά υπουργικά αξιώματα, είχε μια μετεωρική άνοδο. Ο πατέρας του ήταν γιατρός με καταγωγή από τη Βομβάη και η μητέρα του νοσηλεύτρια. Ο ίδιος μεγάλωσε μαζί με τις δύο μεγαλύτερες αδελφές του στο Δουβλίνο.
Παθολόγος στην ειδικότητα, προσβλήθηκε γρήγορα από τον ιό της πολιτικής και σε ηλικία 25 ετών έγινε δημοτικός σύμβουλος, πριν εκλεγεί στο κοινοβούλιο το 2007, πριν καν κλείσει τα 30.
Στην κυβέρνηση εισήλθε το 2011. Είχε τα χαρτοφυλάκια των Μεταφορών, του Τουρισμού και του Αθλητισμου, μετά της Υγείας και τέλος της Κοινωνικής Προστασίας.
Το 2015 διεξήγαγε εκστρατεία υπέρ του γάμου μεταξύ προσώπων που ίδιου φύλου και για τη χαλάρωση των νόμων περί αμβλώσεων, υπερασπιζόμενος παράλληλα, όπως η πλειοψηφία του Φίνε Γκαέλ, μέτρα οικονομικής λιτότητας.
Ως πρωθπουργός, ο Λίο Βαράντκαρ δεν αναμένεται ότι θα παρεκκλίνει απ’ αυτή την πολιτική της λιτότητας. όμως η άνοδός του στην εξουσία, πλούσια σε συμβολισμούς, ωθεί την ιρλανδική δημοκρατία σε μια νέα διάσταση, καθοριστικά σύγχρονη.
Θα μπορούσε να επωφεληθεί από την ορμή που έχει δημιουργηθεί για να προκηρύξει νέες βουλευτικές εκλογές ώστε να προσπαθήσει να ενισχύσει την αντιπροσώπευση του κόμματός του στην κυβέρνηση.
Ο Έντα Κένι, η αποχώρηση του οποίου επισπεύσθηκε από ένα σκάνδαλο στους κόλπους της αστυνομίας, είχε επανεκλεγεί τον Μάιο του 2016, έπειτα από περισσότερο από δύο μήνες αδιεξόδου. Όμως δεν είχε κερδίσει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και χρειάστηκε να συνάψει μια συμφωνία με το Φιάνα Φέιλ, τον κυριο σχηματισμό της αντιπολίτευσης, για να παραμείνει επικεφαλής της κυβέρνησης.
Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ
