Μονόδρομος για το Εφετείο η αθώωση της Ηριάννας και του Περικλή,μετά από τα νέα δεδομένα που τέθηκαν υπόψη του δικαστηρίου.
H δίκη τους συνεχίζεται μεθαύριο Πέμπτη , 24 Μαίου, στο Πενταμελές Εφετείο της Αθήνας.
Δύο νέα αδιαμφισβήτητα στοιχεία δείχνουν τον δρόμο της καθαρής απαλλάγή τους από τις κατηγορίες που τους αποδόθηκαν και τους οδήγησαν και τους δύο στη φυλακή με μια σκληρή πρωτόδικη καταδίκη σε κάθειρξη 13 ετών.
Κι αυτό γιατί όπως αποδεικνύεται πλέον περίτρανα τους τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί συνδέοντας τους με την Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς με ευρήματα όπλα και σφαίρες διαφόρων τύπων που είχαν βρεθεί στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, τα οποία όμως δεν μπορεί να συνδέονται με την εν λόγω Οργάνωση.
Καθώς μέσα στη σακούλα με τις σφαίρες βρέθηκαν και μια σειρά από θρησκευτικά σύμβολα. τα οποία όμως δεν έλαβε υπόψη του στο Δικαστήριο του πρώτου βαθμού, ώστε να προβεί και στις ανάλογες εκτιμήσεις.
Και συγκεκριμένα βρέθηκαν ένας σταυρός, ένα μενταγιόν Παναγία, ένα ευαγγέλιο μινιατούρα, ένα πολύπτυχο με αγιογραφίες στη μια πλευρά και ένα εκκλησιαστικό ρητό στην άλλη.
Ευρήματα που προφανώς κανείς δεν μπορεί να συνδέσει με τον χώρο των αναρχικών και των αποκαλούμενων οργανώσεων αντάρτικου πόλης.
Γι’ αυτό άλλωστε και την υπόθεση είχε χειριστεί αρχικά η Διεύθυνση Ασφαλείας Αττικής, που έκανε την προανάκριση τον Νοέμβρη του 2011.
Η Ηριάννα και ο Περικλής όμως είχαν …βεβαρημένη συμπεριφορά και άρα μπορούσαν να γίνουν τα εύκολα θύματα στην προσπάθεια εξιχνίασης μιας “ορφανής υπόθεσης”.
«Έγκλημα” τους ήταν ότι η Ηριάννα ήταν η σύντροφος και ο Περικλής ο συγκάτοικος του Κ. Παπαδόπουλου, ο οποίος το 2012 κατηγορήθηκε επίσης για συμμετοχή στη ΣΠΦ, αλλά αθωώθηκε ομόφωνα από τον πρώτο κιόλας βαθμό, το 2014 .
Τώρα κι ενώ τα δύο αυτά παιδιά βρίσκονται ήδη ένα χρόνο στη φυλακή, με την Ηριάννα να στερείται την πανεπιστημιακή καρριέρα που έχτιζε με κόπο χρόνο με τον χρόνο και τον Περικλή να διακινδυνεύει την υγεία του καθώς πάσχει από νόσημα που επιδεινώνεται στη φυλακή, το δήθεν στοιχεία που τους ενέπλεξαν καταρρέουν στο εφετείο σαν χάρτινος πύργος.
Ακόμα και το δήθεν ενοχοποιητικό πειστήριο , το αμφισβητούμενο από έκριτους επιςτήμονες από την πρώτη κιόλας δίκη δείγμα DNA, δεν μπορεί πλέον να ληφθεί υπόψη από τους δικαστές του δεύτερου βαθμού.
Έκθεση -φωτιά του πρώην επικεφαλής της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών που υποβλήθηκε στο Δικαστήριο, κατά την δεύτερη ημέρα της ακροαματικής διαδικασίας, πλήττει τις πρακτικές της αντιτρομοκρατικής, αλλά και την ίδια τη βιολόγο-αστυνομικό σημερινή διευθύντρια του εργαστηρίου ανάλυσης DNA, δρ. Μεθενίτη.
Κι αυτό γιατί καταδεικνύει ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να είναι αυτό που ελέγχθηκε το DNA της Ηριάννας.
” Η δρ Μεθενίτη μεροληπτεί υπέρ της ενοχοποίησης υπόπτου», καταγγέλλει ο ίδιoς έμπειρος αστυνομικός.
Αναφέρει μεταξύ άλλων το καταλυτικό για την εξέλιξη της υπόθεσης έγγραφο που υποογράφεται από τον πρώην διευθυντή της ΔΕΕ, δρα Νικόλαο Ταΐρη:
” …Η Δρ. ΜΕΘΕΝΙΤΗ Αριστέα επιλέγοντας τους γενετικούς τόπους με κοινά στοιχεία, δηλ. τους επτά (7) από τα δεκαέξι (16) γενετικούς τόπους που έχουν εξεταστεί και από τα εννέα (9) συνολικά που έχουν καταγράφει ως αξιόπιστα αποτελέσματα που έχουν παραχθεί από το ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ όπου υπηρετεί, μεροληπτεί υπέρ της ενοχοποίησης της προς σύγκριση υπόπτου, και αυτό είναι απαράδεκτο και τουλάχιστον καταχρηστικό και δεν υπάρχει σε κανέναν Διεθνή Κανόνα και Πρακτική, που αντιθέτως επιβάλει την αμεροληψία προς κάθε κατεύθυνση.
Με την πρακτική της η Δρ. ΜΕΘΕΝΙΤΗ Αριστέα εισάγει μια καινούρια τακτική, πρωτόγνωρη στην Διεθνή Κοινότητα, να εξετάζουμε πολλούς γενετικούς τόπους π.χ. τριάντα (30), να παράγονται αποτελέσματα για μερικούς από αυτούς π.χ είκοσι πέντε (25), να επιλέγουμε αυτούς που είναι οι κοινοί π.χ. επτά (7), να κάνουμε την ταύτιση, να εξάγουμε το στατιστικό αποτέλεσμα, που έτσι και αλλιώς εγγυημένα θα είναι ένας πολύ μεγάλος αριθμός και στην συνέχεια να χρησιμοποιούμε την στατιστική σαν συχνότητα εμφάνισης (ούτε καν την στατιστική των Likehood Ratios (LR)), για να ενοχοποιήσουμε κάθε ύποπτο που εμφανίζεται να έχει κοινά γενετικά χαρακτηριστικά σε κάποιους γενετικούς τοπους, αδιαφορώντας για τους όποιους αποκλεισμούς. Αυτό οδηγεί στην ενοχοποίηση πολλών ατόμων από έναν γενετικό τύπο, πράγμα αδύνατον, αδιανόητον.
Αυτή η πρακτική είναι επικίνδυνη, κατακριτέα και απαράδεκτη και ξένη σε κάθε Διεθνή Κανόνα.
Η πρακτική της αυτή ουσιαστικά τορπιλίζει την αξιοπιστία της ανάλυσης DNA στην Δικανική της Χρήση”
Ακόμα και η ίδια η Αριστέα Μεθενίτη, διευθύντρια του εργαστηρίου ανάλυσης DNA της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών (ΔΕΕ) της ΕΛ.ΑΣ. εξεταζόμενη από τη δικαστήριο, όταν ρωτήθηκε από την πρόεδρο της έδρας για το ποσοστό επιτυχίας της μεθόδου εξέτασης DNA, αν «είναι 100% ή έχει αβεβαιότητα;», απάντησε ότι «ανάγεται σε στατιστικές πιθανότητες».
Η μάρτυρας που δεν ήταν παρούσα κατά την περισυλλογή και εξέταση του γενετικού υλικού, παραδέχτηκε ότι την περίοδο που έγινε ή έρευνα το εργαστήριο της αστυνομίας, δεν ήταν πιστοποιημένο, ούτε μέλος του ευρωπαϊκού δικτύου εγκληματολογικών εργαστηρίων.
