Τελειωμό δεν έχουν τα προβλήματα με τη σχολική στέγη σε δήμους του λεκανοπεδίου. Μετά το Αιγάλεω, που είδε να χάνει ένα δημοτικό σχολείο, στο οποίο έγινε έξωση, αλλά τελικά το κέρδισε πίσω με έντονη πίεση και καθημερινές κινητοποιήσεις, μια νέα περίπτωση βγαίνει στο φως της δημοσιότητας. Η Νέα Σμύρνη νιώθει να απειλείται με έξωση, το σχολικό συγκρότημα του 7ου λυκείου και 8ου γυμνασίου.
Ανάστατοι είναι οι γονείς, που καλούν σε διαμαρτυρία την Τετάρτη, 25 Ιανουαρίου 2023, στις 9:00 το πρωί στο σχολικό συγκρότημα επί της κεντρικής πλατείας της Νέας Σμύρνης (25ης Μαρτίου 3).
Η διαμαρτυρία οργανώνεται με την αφορμή της δικάσιμου των οφειλόμενων μισθωμάτων προς τον ιδιοκτήτη Πολιτιστικό Ίδρυμα «Εστία» από τον δήμο Νέας Σμύρνης. Ένα μοτίβο που είδαμε πρόσφατα και από τη δημοτική αρχή του Αιγάλεω.
Στο πλαίσιο της διαμαρτυρίας, οι γονείς καλούν σε συγκέντρωση στο σχολείο γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς, δημότες και μη, και στη συνέχεια οι συμμετέχοντες θα περιδιαβούν την πλατεία Νέας Σμύρνης κάνοντας μια μικρή στάση παραπλεύρως των γραμμών του τραμ επί της Ελ. Βενιζέλου. Επιστρέφοντας θα σταματήσουν στο Μέγαρο της «Εστίας» και θα καταλήξουν στο Δημαρχείο Νέας Σμύρνης επί της λεωφόρου Συγγρού.
Όπως σημειώνει σε ανακοίνωσή του ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του 7ου λυκείου Νέας Σμύρνης, «ως γονείς και ως πολίτες απαιτούμε την απρόσκοπτη λειτουργία των σχολείων μας και την εφαρμογή οριστικής και σταθερής πολιτικής απόφασης ώστε τα παιδιά μας να μπορούν να είναι ακριβώς αυτό, παιδιά».
Σχολεία στο νοίκι: πάνω από 250 στην Αττική
Οι ίδιοι οι γονείς στη Νέα Σμύρνη είδαν με προφανή ευχαρίστηση τον αγώνα των δημοτών του Αιγάλεω και τη λύση που δόθηκε. Όπως αναφέρουν, «με χαρά ανακαλύψαμε ότι μεγάλη μερίδα του Τύπου άρχισε επιτέλους να ασχολείται με το πολύ ουσιαστικό θέμα της στέγασης των δημόσιων σχολείων αλλά και μερίδα βουλευτών να καταθέτει μια σχετιζόμενη τροπολογία και μια αναφορά στη Βουλή».
Η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί παράγοντες στόχευαν να δοθεί μια συνολική λύση στα προβλήματα στέγης για όλα τα σχολεία που τα αντιμετωπίζουν. Και η περίπτωση της Νέας Σμύρνης αποδεικνύει ότι η πολιτεία δεν έχει μεριμνήσει και διαρκώς ανακύπτουν νεότερα ζητήματα που συσσωρεύονται στα προηγούμενα. Είναι κομβική η στάση του δήμου αλλά των υπουργείων Εσωτερικών και Παιδείας καθώς παραλαμβάνουν και παραδίδουν καταστάσεις που χρονίζουν. Και ζητούν επιπλέον να αξιολογηθούν οι δομές και όχι οι πολιτικές πρακτικές.
Αναφερόμενοι στους γονείς και στους μαθητές του Αιγάλεω, οι γονείς των μαθητών των δύο προαναφερόμενων σχολείων της Νέας Σμύρνης κάνουν μια μίνι αναδρομή: «Παθόντες και συμπάσχοντες, για σχεδόν μια εικοσαετία, αντιλαμβανόμαστε πλήρως πόσο στρεσογόνο, πόσο διασπαστικό και πόσο υποτιμητικό είναι να βιώνουν, γονείς και παιδιά, την επισφαλή συνθήκη αστεγίας του σχολείου τους, ειδικά όταν συνοδεύεται από την απάθεια των θεσμών που θα έπρεπε να υποστηρίζουν την εκπαίδευση, υπουργεία, δήμοι, περιφέρειες και πολιτιστικοί οργανισμοί».
Συνεχίζουν θέτοντας ζήτημα διαχείρισης: «Από τα τελευταία στοιχεία που κατέθεσε ο ΟΣΚ το 2005, πριν ενσωματωθεί στον ΚΤΥΠ, και χωρίς να υπάρχει, κατά τη γνώμη μας, μεγάλη πιθανότητα αυτά να έχουν δραματικά αλλάξει, βρίσκουμε 265 μισθωμένες σχολικές μονάδες μόνο στην Περιφέρεια Αττικής. Οι περισσότερες βέβαια, πιθανολογούμε, ότι αφορούν μικρές μονάδες νηπιαγωγείων ή/και δημοτικών με πληθυσμό 80-180 παιδιών η κάθε μία.
Πεντακόσιοι μαθητές όμηροι διενέξεων
«Το 7ο λύκειο και 8ο γυμνάσιο Νέας Σμύρνης φιλοξενεί 500 έφηβους μαθητές και μαθήτριες» σημειώνουν οι γονείς. «Από το 2004, οι μαθητές και μαθήτριες των σχολείων μας βρίσκονται όμηροι των τοπικών, είτε οικονομικών είτε πολιτικών είτε ιδιοκτησιακών, διενέξεων και χρησιμοποιούνται ως μοχλός πίεσης ένθεν και ένθεν, λόγω της στέγασής τους σε ενοικιαζόμενο κτίριο. Έχουν απειληθεί δε, τουλάχιστον, έξι φορές ευθέως με διάλυση, κατάργηση, συγχώνευση, μείωση και έξωση, με την πιο πρόσφατη να λαμβάνει χώρα τώρα».
Φυσικά η ανασφάλεια για το μέλλον του σχολείου προκαλεί, όπως είναι φυσικό, γενικότερα προβλήματα στους μαθητές και στους γονείς τους: «Άμεσοι αποδέκτες όλων των παρενεργειών είναι τα παιδιά μας και γενεές μαθητών και μαθητριών πριν από την τωρινή, που καλούνται να διαχειριστούν, πέραν των εκπαιδευτικών τους απαιτήσεων και των συγκυριών της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας, τη διασπαστική διαδικασία που εκτρέπει τον μαθησιακό τους προσανατολισμό, τη χρόνια ανασφάλεια που διαρρηγνύει τον κοινωνικό τους στόχο, τον κατακερματισμό του κοινωνικού ιστού που με τόσο κόπο προσπαθούν ακόμα να αποκαταστήσουν μετά τις καραντίνες, την εγκατάλειψη από τους πνευματικούς τοπικούς φορείς που τους καθιστούν έρμαια των εκάστοτε χειρισμών αφού δεν εκπροσωπούνται πουθενά, την απογοήτευση για τους γονείς και τους καθηγητές τους που αδυνατούν να τους υπερασπιστούν και γενικώς αισθήματα αγωνίας, άγχους και επιφυλακτικότητας».
Και οι γονείς καταλήγουν βάζοντας ένα πλαίσιο:
«• Ακριβώς 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, στον προσφυγικό δήμο της Νέας Σμύρνης και στο κτίριο που κατασκευάστηκε από τον πρόσφυγα και ευεργέτη Αριστοτέλη Ωνάση επιχειρείται διωγμός μιας από τις ευγενέστερες χρήσεις γης, του δημόσιου σχολείου.
- Το κτίριο του σχολείου μας εδράζεται επί της κεντρικής πλατείας της Νέας Σμύρνης προσδίδοντας ζωντάνια και ετερογένεια, σε έναν κατά τα άλλα, εμπορικό δημόσιο χώρο. Πρόκειται για ισχυρή κατασκευή, βάσει αυτοψίας Πολεοδομίας, με επαρκείς, σε ποσότητα, ευάερες και ευήλιες αίθουσες και σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή παρά την εγκατάλειψη σε επίπεδο εκσυγχρονισμού και επισκευών.
- Η θέση του κτιρίου καλύπτει τις χωροταξικές ανάγκες του βορειοδυτικού τομέα του δήμου ανταποκρινόμενη στις απαιτήσεις αποστάσεων μετακίνησης μαθητών και γειτνιάζει, λειτουργώντας ως υποδοχέας, με τέσσερα δημοτικά σχολεία. Τα δε υπόλοιπα σχολικά συγκροτήματα του δήμου είναι πληθυσμιακά κορεσμένα και με πολυπληθή τμήματα.
- Ο δήμος Νέας Σμύρνης δεν διαθέτει κατάλληλα δεσμευμένα οικόπεδα για ανέγερση νέων σχολείων και αντιμετωπίζει υπολογίσιμη αύξηση πληθυσμού αφού μόνον την τελευταία τριετία έχουν εκδοθεί περίπου 140 οικοδομικές άδειες πολυκατοικιών.
- Τα παιδιά μας ευδοκιμούν σε ακαδημαϊκές και μη (συστηματικές βραβεύσεις σε διαγωνισμούς κινηματογράφου, μουσικής και λογοτεχνίας) επιδόσεις, αγαπούν το σχολείο και το προασπίζονται με δράσεις, κείμενα, πανό και διαμαρτυρίες».
Όλοι πάντως μπορούν να συμφωνήσουν στην κατακλείδα τους, καθώς το δημόσιο σχολείο βάλλεται πανταχόθεν με ευθύνη της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας, που το απαξιώνει: «Το δημόσιο σχολείο ανήκει στους μαθητές του, τωρινούς, προηγούμενους και επόμενους».
