Οι μικρές αλλαγές στο ύψος που πετούν τα αεροπλάνα μπορούν να μειώσουν το συνολικό περιβαλλοντικό αντίκτυπο του τομέα των αερομεταφορών
Σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύει το επιστημονικό περιοδικό Environmental Science & Technology, αλλάζοντας το ύψος στο οποίο πετά μόλις το 1,7 τοις εκατό των αεροπλάνων κατά 2.000 πόδια, στη διάρκεια της πτήσης, είναι ικανό να μειώσει κατά 60 τοις εκατό τον κλιματικό αντίκτυπο των ουρών συμπύκνωσης (contrails).
Οι ουρές συμπύκνωσης είναι οι άσπροι καπνοί που αφήνουν πίσω τους τα αεροπλάνα και οι οποίες συχνά είναι ορατές με γυμνό μάτι από τη Γη. Παρότι οι περισσότερες εξαφανίζονται μέσα σε λίγα λεπτά, άλλες απλώνονται και αναμειγνύονται με άλλες ουρές συμπύκνωσης και σύννεφα δημιουργώντας θυσάνους, δηλαδή σύννεφα παγοκρυστάλλων, τα οποία μπορεί να παραμείνουν έως και 18 ώρες.
Αυτά τα μεγαλύτερα σύννεφα δημιουργούν ένα φαινόμενο που αποκαλείται «ραδιενεργός πίεση», κατά την οποία η ισορροπία μεταξύ της ακτινοβολίας που εκπέμπει η Γη και της ακτινοβολίας που λαμβάνει από τον ήλιο διαταράσσεται, γεγονός που προκαλεί αλλαγή στο κλίμα, όπως εξηγείται σε άρθρο του βρετανικού Independent.
Το γεγονός ότι ο κλιματικός αντίκτυπος των ουρών συμπύκνωσης είναι σχετικά βραχύβιος, καθιστά ευκολότερη την αντιμετώπισή του σε σύγκριση με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2), το οποίο παραμένει στην ατμόσφαιρα για εκατοντάδες χρόνια.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες που πραγματοποίησαν την έρευνα, αν οι μικρές αλλαγές στο ύψος στο οποίο πετούν τα αεροπλάνα κατά τη διάρκεια της πτήσης συνδυαστεί με καθαρότερες μηχανές, οι βλαβερές περιβαλλοντικές συνέπειες των ουρών συμπύκνωσης θα μπορούσαν να περιοριστούν ως και 90 τοις εκατό.
Ένα αντεπιχείρημα που προκύπτει είναι το γεγονός ότι οι αλλαγές της πορείας των αεροπλάνων αυτομάτως μεταφράζεται σε μεγαλύτερη κατανάλωση καυσίμων και άρα, μεγαλύτερες εκπομπές CO2. Η λύση που προτείνουν οι ερευνητές είναι η στόχευση συγκεκριμένων πτήσεων (περίπου το δύο τοις εκατό) οι οποίες ευθύνονται για περίπου 80 τοις εκατό της ραδιενεργού πίεσης.