Καινούργια αναπαυτικά καθίσματα και υποδομές προσβασιμότητας στο ιστορικό Ολύμπιον της πλατείας Αριστοτέλους.
Ανεση και προσβασιμότητα. Αυτές οι δύο λέξεις-κλειδιά συνοψίζουν τις μεγάλες αλλαγές που έγιναν στο ιστορικό κτίριο-κόσμημα της πλατείας Αριστοτέλους, το Ολύμπιον, εκεί όπου χτυπάει η καρδιά του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, γίνονται καθημερινά προβολές ταινιών και φιλοξενούνται θεατρικές παραστάσεις. Κι όμως, αυτές οι παρεμβάσεις στο κτιριακό προφίλ του Ολύμπιον, δηλαδή η αλλαγή των καθισμάτων και οι υποδομές προσβασιμότητας, είναι εξαιρετικά σημαντικές για δύο λόγους: αναβαθμίζουν την κινηματογραφική εμπειρία και εξασφαλίζουν τη συμμετοχή όλων των συμπολιτών μας, εντός κτιρίου αλλά και πάνω στη σκηνή, που είναι ζήτημα δημοκρατίας.
Οι παροικούντες την κινηματογραφική Ιερουσαλήμ και οι απανταχού σινεφίλ είχαμε συμβιβαστεί με τα πραγματικά άβολα καθίσματα των αιθουσών Ολύμπιον και «Παύλος Ζάννας», που τοποθετήθηκαν το 1997. Τα θεατρικά κόκκινα βελούδινα καθίσματα του Ολύμπιον –που ναι, «κούμπωναν» αρμονικά με την κλάση της αίθουσας– είχαν το μεγάλο μειονέκτημα να φτάνουν περίπου ως το μέσον της πλάτης, με αποτέλεσμα να φεύγεις πολλές φορές μετά την προβολή σε κακή… μυοσκελετική κατάσταση. Οι σειρές καθισμάτων ήταν πολύ κοντά η μία στην άλλη, έπρεπε να σηκωθείς για να περάσει κάποιος από μπροστά σου και διάφορα άλλα προβλήματα, με τα οποία είχαμε σχεδόν συμφιλιωθεί. Ας όψεται η αγάπη μας για το σινεμά και βεβαίως τα εξαιρετικά προγράμματα ταινιών του φεστιβάλ κάθε χρόνο.
Η χρυσή τομή
Ηταν όμως κοινό μυστικό ότι κάποια στιγμή έπρεπε να γίνει η μεγάλη αλλαγή, παρόλο που δεν θα ήταν εύκολο. Θα έπρεπε να βρεθεί η χρυσή τομή ώστε τα νέα καθίσματα να μην αλλοιώσουν τον χαρακτήρα, το ύφος, ακόμη και την αύρα της ιστορικής αίθουσας –έχει φιλοξενήσει εκτός από τους αμέτρητους θεατές, σπουδαίες προσωπικότητες της έβδομης τέχνης, όπως ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, η Φέι Νταναγουέι, ο Ολιβερ Στόουν, ο Αμπάς Κιαροστάμι, η Μόνικα Μπελούτσι, ο Αλεξάντερ Πέιν, η Τζέιν Μπίρκιν και πολλοί ακόμη– ενός κτιρίου που είναι διατηρητέο και απαιτεί μια γραφειοκρατική διαδικασία, με ό,τι αυτό σημαίνει, κυρίως αυστηρούς όρους αλλά και καθυστερήσεις. Αυτό ήταν το μεγάλο στοίχημα που έβαλε η νέα διοίκηση του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης όταν ανέλαβε τον κορυφαίο κινηματογραφικό θεσμό το 2016, δηλαδή η γενική διευθύντρια Ελίζ Ζαλαντό, η οποία το έθεσε ως προτεραιότητα από την πρώτη ημέρα, και ο καλλιτεχνικός διευθυντής Ορέστης Ανδρεαδάκης.
Η τρίτη και καλή
Οποιαδήποτε αλλαγή σε διατηρητέο κτίριο προϋποθέτει ανοιχτό διαγωνισμό. Ο ανάδοχος βρέθηκε με την τρίτη. Επειτα από έναν άγονο κι έναν ακόμη όπου ο προμηθευτής λίγο προτού ξεκινήσει το έργο πτώχευσε λόγω των επιπτώσεων της Covid-19, ο τρίτος διαγωνισμός τελικά απέδωσε καρπούς (εταιρεία Birò που συνεργάστηκε με το αρχιτεκτονικό γραφείο Χριστοφορίδη). «Ηταν σαν το γιοφύρι της Αρτας, αλλά ευτυχώς δεν χρειάστηκε να θυσιάσουμε τον αρχιμάστορα» μας έλεγε ο Ορέστης Ανδρεαδάκης χαριτολογώντας την Πέμπτη το πρωί που έγινε η επίσημη πρώτη παρουσίαση του νέου Ολύμπιον. Και η Ελίζ Ζαλαντό ήταν στο ίδιο ευδιάθετο κλίμα ικανοποίησης και περηφάνιας, «Από όταν αναλάβαμε ο κόσμος μάς έπιανε και έκανε παράπονα. Και είπαμε: “Θα το κάνουμε”. Ηταν πάρα πολύ δύσκολο γιατί έπρεπε να γίνει μέσα από συγκεκριμένες διαδικασίες» εξηγούσε.
Το μότο της παρουσίασης ήταν «Ολύμπιον, νέα εποχή, νέα καθίσματα». Ας δούμε πώς ορίζονται οι τεχνικές λεπτομέρειες αυτής της νέας σελίδας για το εμβληματικό κτίριο, που χρειαζόταν ένα προσεγμένο «ρεκτιφιέ». Τα καινούργια καθίσματα είναι αναμφισβήτητα άνετα. Eχουν μεγαλύτερη πλάτη, ενώ έχουν τοποθετηθεί με τρόπο που να προσφέρουν βελτιωμένη εμπειρία θέασης, πράγμα που σημαίνει ότι δεν σε ενοχλούν το κεφάλι και το ύψος του μπροστινού θεατή, μια μικρή αλλά καθοριστική λεπτομέρεια όταν βλέπεις ταινία. Οι μοκέτες άλλαξαν και στις δυο αίθουσες, η αίθουσα «Παύλος Ζάννας» βάφτηκε σε πιο σκούρες αποχρώσεις για να βελτιωθεί η φωτεινότητα και να εξασφαλιστούν καλύτερες συνθήκες θέασης. Η χωρητικότητα της πλατείας του Ολύμπιον είναι πλέον 406 θέσεις –το θεωρείο μπορεί να φιλοξενήσει 80 θεατές– και της αίθουσας «Παύλος Ζάννας» 180 θέσεις. Και στις δύο περιπτώσεις συμπεριλαμβάνονται θέσεις ΑμεΑ. Κι αν αυτές οι αλλαγές κόστισαν και μερικές θέσεις –ήταν περισσότερες πριν από την ανακαίνιση–, το κέρδος είναι η άνεση και η απόλαυση.
Τα χρήματα προέρχονται από το ΠΔΕ και το Ταμείο Ανάκαμψης. Ο προϋπολογισμός για τα καθίσματα ανέρχεται στις €212.685. Οι άλλες εργασίες (ηλεκτρολογικά, ξυλουργικά, κατασκευαστικά, αποξηλώσεις, βαφές, μοκέτες, τοποθετήσεις, αποκομιδή και μεταφορά υλικών κ.ά.) έχουν κοστίσει €100.000 και οι υποδομές προσβασιμότητας €60.000.
Πλήρης προσβασιμότητα
Παράλληλα με τις εργασίες αλλαγής των καθισμάτων ολοκληρώθηκαν και οι εργασίες υποδομών προσβασιμότητας του Ολύμπιον, οι οποίες είχαν ξεκινήσει νωρίτερα. Η σκηνή του Ολύμπιον, η αίθουσα «Παύλος Ζάννας», το Πράσινο Δωμάτιο, το Δωμάτιο με Θέα καθώς και τα γραφεία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στον 5ο και 6ο όροφο του Ολύμπιον είναι πλέον καθολικά προσβάσιμα. Η σχετική μελέτη χρηματοδοτήθηκε από την Alpha Bank και εκπονήθηκε από τον δρα πολιτικό μηχανικό Παναγιώτη Τσαλή. Οσο για τα παλιά καθίσματα, μάλλον άνοιξε γι’ αυτά νέος κύκλος ζωής. Της αίθουσας «Παύλος Ζάννας» παραχωρήθηκαν στο τμήμα Κινηματογράφου, ενώ μεγάλος αριθμός καθισμάτων του Ολύμπιον διατέθηκε προς πώληση σε συμβολική τιμή κι όπως αποδείχθηκε από την εξάντλησή τους μέσα σε τρεις ώρες, ήταν πολλοί οι σινεφίλ που ήθελαν για λόγους συναισθηματικούς να κρατήσουν κάτι από την παλιά ιστορία του πολιτισμικού τοπόσημου Ολύμπιον. Και μια μικρή λεπτομέρεια, η οποία λειτουργεί ως υπόμνηση της παλιάς εποχής και συνδετικός κρίκος της ιστορικής συνέχειας: Στα νέα καθίσματα έχουν διατηρηθεί τα παλιά θεατρικά ταμπελάκια με την αρίθμηση.