Η υπογραφή μιας προγραμματικής σύμβασης μεταξύ ΥΠΕΝ και Περιφέρειας Ιονίων Νήσων για την κατασκευή ενός δρόμου στη ΒΔ Ζάκυνθο, με πρόσχημα την πυροπροστασία αλλά στην πραγματικότητα με τουριστικό χαρακτήρα, αποκαλύπτει πως η κυβέρνηση έχει γραμμένη τη νομιμότητά στα παλιά της τα παπούτσια και είναι αποφασισμένη να εξυπηρετήσει τον επενδυτή πάση θυσία
Δυο χρόνια μετά την έκδοση του Βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών 1679/2020, που με 6 χρόνια καθυστέρηση άνοιξε το δρόμο για τη δικαίωση των κατοίκων των ορεινών κοινοτήτων της ΒΔ Ζακύνθου, ακόμη αγνοείται η απόφαση του εισαγγελέα διαφθοράς που θα ανοίξει το δρόμο για την έναρξη της δίκης των κατηγορούμενων ως πρωταγωνιστών της απάτης της Ζακύνθου.
Επιβεβαιώνοντας τις υποψίες των κατοίκων ότι «ισχυρά πολιτικά χέρια», συνδεόμενα κατά ένα μέρος με τοπικές εξουσίες, κατά άλλο με την κυβερνώσα Νέα Δημοκρατία, αφενός καθυστερούν τεχνηέντως τη δίκη, αφετέρου εξασφαλίζουν ασυλία σε πρόσωπα με πρωταγωνιστικό ρόλο στην απάτη της αγοραπωλησίας του Ναυαγίου, προκειμένου να προωθήσουν την υλοποίηση της επένδυσης των Καταριανών με άλλο τρόπο.
Το ατελείωτο δικαστικό σήριαλ
Υπενθυμίζεται ότι η συγκεκριμένη υπόθεση (για την οποία το Documento έχει γράψει πολλές φορές) αφορά την πώληση μιας τεράστιας έκτασης 14.500 στρεμμάτων, που περιλαμβάνει γη της εκκλησίας, των χωρικών και δημοτική, τις παραλίες Ναυάγιο και Πόρτο Βρώμη και αποτελεί το 13% της Ζακύνθου, η οποία έγινε το 2014 στον εμίρη του Κατάρ, από τον κάτοικο του νησιού Γ. Χάρο, με βάση αμετάφραστο βενετσιάνικο έγγραφο του 18ου αιώνα.
Μετά από διάφορες δικαστικές περιπέτειες, το 2020 ήρθε το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών 1679/2020 που αποφάνθηκε ότι η αγοραπωλησία ήταν απάτη, της οποίας η διάπραξη ευνοήθηκε από το ότι στη Ζάκυνθο ισχύουν ειδικές διαδικασίες για την απόδειξη της ιδιοκτησίας, λόγω καταστροφής του υποθηκοφυλακείου στους σεισμούς του 1950, αλλά και από τη σύμπραξη τεσσάρων κρατικών λειτουργών που βεβαίως όσο καθυστερεί η δίκη, παραμένουν στις θέσεις του και με αρμοδιότητες, ώστε να συνεχίσουν να κάνουν ότι είναι απαραίτητο για να διευκολύνουν την επένδυση των Καταριανών.
Η ύποπτη προγραμματική σύμβαση
Τελευταία εξέλιξη ήταν μια χαρακτηριστικά ύποπτη προγραμματική σύμβαση μεταξύ του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) και της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (ΠΙΝ), με σκοπό τη διάνοιξη δασικού δρόμου, στη θέση «Ναυάγιο», μήκους 1.633 μέτρων και κόστους 870.652 ευρώ – υποτίθεται για λόγους πυροπροστασίας.
Η σύμβαση αυτή αν και υπογράφηκε στα τέλη Οκτωβρίου 2021 έγινε γνωστή την περασμένη εβδομάδα και είναι χαρακτηριστικά ύποπτη για τρεις λόγους:
Πρώτον, επειδή δεν συνοδεύτηκε από την υποβολή των απαραίτητων μελετών περιβαλλοντικών όρων προς το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου που έχει την ευθύνη της περιοχής, ούτε όμως κι από αίτημα απαλλαγής – που θα μπορούσε να ζητήσει και να πάρει η ειδική επιτροπή που ανέλαβε τη διαχείριση του Ναυαγίου, η οποία μπορεί να αποφασίζει κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας, προφανώς όμως όχι τον Οκτώβριο αλλά μετά τη ψήφιση του σχετικού Νόμου που έγινε στις 21 Δεκεμβρίου και μετά τη συγκρότηση της επιτροπής που έγινε στα τέλη Ιανουαρίου, αλλά και πάλι μετά από κάποια διαδικασία απαλλαγής. Πολλές μαζεμένες αντικανονικότητες λοιπόν σε μία πράξη.
Δεύτερον επειδή, η συγκεκριμένη προγραμματική σύμβαση έρχεται να αντικαταστήσει δημοτική μελέτη που βασίζονταν σε αυτοψία που έγινε στην περιοχή, παρουσία του διοικητή της Πυροσβεστικής, του αστυνομικού διευθυντή, του βουλευτή Ζακύνθου Δ. Ακτύπη, του δημάρχου Ζακύνθου και του μητροπολίτη, και στην οποία είχε διαπιστωθεί ότι μπορούσε να διανοιχτεί δρόμο διαφυγής από τη φωτιά με απόλυτη ασφάλεια και κόστος κατασκευής μόλις 30.000 ευρώ.
Η σύμβαση δεν αφορά δασικό δρόμο αλλά τουριστικό
Τρίτον, επειδή η συγκεκριμένη μελέτη κατά ένα μέρος της υπογράφεται από τον δασάρχη Σκαλτσογιάννη, τον ένα από τους τέσσερις δημόσιους λειτουργούς που έχει αναμιχθεί στην αγοραπωλησία-απάτη του 2014 και είναι πλέον κατηγορούμενος και στην πραγματικότητα – όπως ανέφεραν στο Documento, ζακυνθινοί με γνώση του τόπου – δεν αφορά δασικό δρόμο με σκοπό την πυροπροστασία αλλά μεγάλο ασφαλτοστρωμένο δρόμο, που συνδέει τις δύο παραλίες της ΒΔ Ζακύνθου Ναυάγιο και Πόρτο Βρώμι – εξ ου και το μεγάλο κόστος κατασκευής – μέσα στη φερόμενη ιδιοκτησία του εμίρη του Κατάρ, και μυρίζει από χίλια μίλια μακριά ότι κατασκευάζεται με σκοπό την τουριστική αξιοποίηση, στο πλαίσιο της περίφημης επένδυσης.
Όλα αυτά δείχνουν το βάθος της στήριξης των τοπικών κέντρων εξουσίας και της κυβερνώσας ΝΔ στην επένδυση του εμίρη του Κατάρ – τόσο ώστε να καθυστερούν οι δίκες, να μένουν δημόσιοι λειτουργοί κατηγορούμενοι για κακουργήματα στη θέση τους και να συνεχίζουν να εξυπηρετούν απρόσκοπτα τα σχέδια του επενδυτή, σε συνεργασία προφανώς με την κυβέρνηση (ΥΠΕΝ) και την Περιφέρεια (άλλωστε η Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων και εκλεγμένη της ΝΔ κα Ρόδη Κράτσα είχε πει παλαιότερα το περίφημο «η επένδυση του εμίρη είναι ευλογία για τη Ζάκυνθο»), κατά πλήρη παραβίαση της σχετικής νομοθεσίας – ακόμη και της ΝΔ που απαιτούσε να περιμένουν οι αποφάσεις για την κατασκευή του τουριστικού δρόμου τουλάχιστον ως τα τέλη Ιανουαρίου, οπότε συγκροτήθηκε η επιτροπή για τη διαχείριση του Ναυάγιου, που έχει τη νόμου τη δυνατότητα να κάνει σχεδόν ότι θέλει, με αποφάσεις του Υπουργού Τουρισμού.
Οξύνονται οι αντιδράσεις των κατοίκων
Και βέβαια προκαλούν το θυμό και τις οξύτατες αντιδράσεις των κατοίκων των ορεινών χωριών του νησιού, που μεταξύ των άλλων, ανακάλυψαν μετά από τόσα χρόνια έγγραφα του δασαρχείου, τα οποία έδειξαν πως η μεγάλη κομπίνα της πώλησης του 13% του Ζακύνθου στον εμίρη του Κατάρ, προετοιμάζονταν συστηματικά τουλάχιστον 2-3 χρόνια πριν γίνουν τα συμβόλαια του 2014, αλλά κανείς από τους κοινοτικούς και δημοτικούς άρχοντες δεν τους είχε ενημερώσει.
«Τώρα, με 10 χρόνια καθυστέρηση, μαθαίνουμε ότι το 2012 ο Γ. Χάρος με αίτημά του προς τον τότε δασάρχη, πέτυχε τον χαρακτηρισμό όλη της περιοχής των 13.400 στρεμμάτων ως δικής του, αλλά επειδή το έγγραφο δεν τοιχοκολλήθηκε ποτέ όπως ορίζει ο νόμος είτε στο γραφείο της τοπικής κοινότητας Αναφωνήτριας, είτε στο Δήμο, ούτε δημοσιεύτηκε στον τοπικό Τύπο, κανείς δεν έκανε τότε ένσταση», δηλώνει στο Documento o κάτοικος της Αναφωνήτριας Τάσσης Τσουκαλάς και συνεχίζει.
«Ακόμη δεν ξέρουμε τι έχει γίνει. Είτε ο τότε πρόεδρος της κοινότητας δεν το δημοσίευσε, είτε ο τότε δήμαρχος δεν το έστειλε, το θέμα είναι ότι οι εκλεγμένοι της Ζακύνθου έκρυψαν έγγραφα, δεν έκαναν αυτό που έπρεπε είτε από δόλο είτε από αμέλεια, κι έχουν βαριές ευθύνες για ότι ακολούθησε», προσθέτει.
«Οι κάτοικοι της Αναφωνήτριας είναι ανάστατοι τώρα που βγήκαν στο φως όλα αυτά τα έγγραφα και θέτουν το ερώτημα των ευθυνών και ορισμένοι ζητούν να πάει και η συγκεκριμένη υπόθεση στον εισαγγελέα ώστε να βρεθεί η αλήθεια και να αναζητηθούν ευθύνες», καταλήγει.
