Το μεταφέρω όπως μου το είπαν. Η φιλοατλαντική έξαρση του πρωθυπουργού μας και η άνευ όρων παράδοσή του στις απαιτήσεις των συμμάχων στην Ουάσινγκτον (σε βαθμό μάλιστα να έχουν ενοχληθεί και οι πτέρυγες και τα εξαπτέρυγα στη ΝΔ) δεν είναι τυχαίες. Καλές οι σέλφι με τον πλανητάρχη αλλά ο Κυριάκος δεν προσέβλεπε σε αυτό. Η παρεξηγήσιμη εμφάνισή του στις ΗΠΑ δεν είχε να κάνει ούτε με οπλικά και προμήθειες, αν και για τα σχέδιά του, τα οποία θα σας περιγράψω, είναι σημαντικός παράγοντας. Οι Ελληνες πρωθυπουργοί μάς έχουν συνηθίσει να μεταβιβάζουν την προοπτική τους για τη μετά την πρωθυπουργία εποχή στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Τι άλλο να ονειρεύεται ένας πρώην πρωθυπουργός από το να αράξει στους κήπους του Προεδρικού και να εκφέρει κατά καιρούς χρησμούς για το έθνος. Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη όμως δεν είναι διέξοδος η είσοδος στο Προεδρικό. Οπως λένε στον κύκλο του, ο Κυριάκος αντιλαμβάνεται ότι η πτώση του από την κυβέρνηση δεν θα είναι μόνο επεισοδιακή αλλά θα έχει και στοιχεία (εσωκομματικού) κανιβαλισμού. Με την έννοια αυτή, δεν έχει μέλλον στην Ελλάδα. Εδώ και καιρό έχει στραμμένα τα μάτια στο εξωτερικό. Λένε ότι αρχικά έκανε διερευνητικές προς την ΕΕ μήπως και καταφέρει να σωθεί σε κάποια θέση με αίγλη, αλλά φαίνεται ότι και εκεί αντιλαμβάνεται εχθρικό κλίμα. Η φήμη του δεν είναι αυτή που θα ήθελε. Ετσι έστρεψε τα μάτια προς τη μακρινή σύμμαχο και προσπαθεί να δημιουργήσει ένα λόμπι που θα τον προωθήσει σε θέση στο ΝΑΤΟ. Ονειρεύεται, λένε, τον εαυτό του ακόμη και ως γενικό γραμματέα της Ατλαντικής Συμμαχίας. Γι’ αυτό και στην επίσκεψη στον Λευκό Οίκο, πολύ περισσότερο δε στο Κογκρέσο, προσπάθησε να έχει τη φιλοτιμία επιλοχία του αμερικανικού στρατού. Ε στο στράτευμα, ακόμη και το νατοϊκό, όλοι ξεκινάνε από χαμηλά. Κυριάκο, παρουσιάστε, αρμ!
Τικ-Τακ
Για το κόσμημα της Μαρέβας, με το οποίο τύφλωσε τους πάντες στον Λευκό Οίκο, σας έγραψα την προηγούμενη εβδομάδα. Ηταν δημιουργία της Λίζας Σωτήλη, της πολύ γνωστής Ελληνοϊταλίδας σχεδιάστριας. Αυτό που επίσης σας έγραψα είναι ότι οι εκτιμήσεις που έκαναν τα φιλότιμα ελληνικά ΜΜΕ για την αξία του (περίπου 36.000 ευρώ έγραφαν) ήταν λάθος.
Σήμερα είμαι σε θέση να σας κάνω πλήρη αποτίμηση. Ούτε 30 ούτε 40 ούτε 50 χιλιάδες. Το κόσμημα αξίζει πάνω από 300.000 ευρώ και μάλιστα είναι δώρο. Τώρα αν το δώρισε η σχεδιάστρια στη Μαρέβα ή κάποιος φίλος ή φίλη, δεν το γνωρίζω. Για την τιμή είμαι βεβαία.
Η δεύτερη επίσκεψη του Μητσοτάκη στις ΗΠΑ μέσα σε μία βδομάδα έγινε με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο. Πληρώσαμε για μία ακόμη φορά για να παρακολουθήσει αγώνα ΝΒΑ και να κάνει μια ομιλία στο πανεπιστήμιο όπου φοίτησαν η σύζυγος και ο υιός.
Η επίσκεψη φυσικά και δεν ήταν επίσημη. Το ότι είναι πρωθυπουργός και έκανε ομιλία στο Boston College δεν σημαίνει ότι την έκανε ως πρωθυπουργός. Σε κάθε περίπτωση, εμείς πληρώσαμε. Και απ’ ό,τι φαίνεται, ο πρωθυπουργός τα πάει καλά με την ολιστική ζωή χωρίς έξοδα, αφού είναι με τα λεφτά των άλλων.
Ποιος πλήρωσε όμως το εισιτήριο του αγώνα ΝΒΑ για το πρωθυπουργικό ζεύγος; Το κόστος εισιτηρίου στο διάζωμα που εντοπίστηκε ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι ξεπερνά τις 7.000 δολάρια. Ποιος πλήρωσε;
Το ερώτημα που ενδεχομένως έχει ο καθένας μέσα του το θέτει επισήμως η ομογενειακή ιστοσελίδα kalami.us. Γράφει συγκεκριμένα:
«Ποιος εκατομμυριούχος Αμερικανοέλληνας (ο ίδιος;) πλήρωσε 7-8 χιλ. δολ. για τα εισιτήρια στον αγώνα μπάσκετ (Βοστώνη – Μαϊάμι) 23 Μαΐου, για τον Κούλη και τους σωματοφύλακες;;; Η αποδοχή –αδήλωτων– “δώρων” από τον πρωθυπουργό, είναι νόμιμη;;;
– Είναι ο ίδιος εκατομμυριούχος που 6 ημέρες πριν, στην Ουάσινγκτον, ο Κούλης τον είχε τιμήσει με παράσημο (“Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος”);;;”
Απάντηση δεν δίνει η ιστοσελίδα, αλλά ανατρέχοντας κάποιος στις παρασημοφορήσεις που έκανε ο πρωθυπουργός στις 18 Μαΐου βρίσκει ότι το συγκεκριμένο παράσημο έλαβαν:
«Ο ομοσπονδιακός βουλευτής Γκας Μπιλιράκης, ο επιχειρηματίας Γεώργιος Μπεχράκης, ο επιχειρηματίας George Marcus, πρόεδρος της εταιρείας Marcus & Millichap, ο επιχειρηματίας Αγγελος Τσακόπουλος, πρόεδρος της εταιρείας ΑΚΤ Investments, και ο εκτελεστικός διευθυντής της HALC (Hellenic American Leadership Council) Εντυ Ζεμενίδης».
Ποιος πλήρωσε και γιατί πλήρωσε πρέπει να το απαντήσει ο πρωθυπουργός. Διαφορετικά να το διαψεύσει. Γιατί αυτό με τα αδήλωτα δώρα ακούγεται κάπως, αν και απ’ ό,τι φαίνεται δεν ενοχλεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ο ήρωας ματατζής
Κάθε εποχή έχει τους δικούς της ήρωες. Το 1821 είχε τους Κολοκοτρώνηδες και τους Μακρυγιάννηδες. Η κατοχή είχε τους Βελουχιώτηδες, η μετακατοχική Ελλάδα είχε τους συνεργάτες των Γερμανών που έγιναν εθνικόφρονες. Επί χούντας ήρωες ήταν χιλιάδες ανώνυμοι Ελληνες που στάθηκαν απέναντί της. Σήμερα το καθεστώς παράγει τους δικούς της ήρωες-σύμβολα. Υπάρχουν και χρηματιστές και τραπεζίτες και brokers της μητσοτακικής αριστείας, αλλά οι ήρωες-σύμβολο είναι οι άντρες των ΜΑΤ. Ακόμη και οι ίδιοι αδικούν τον εαυτό τους όταν αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι είναι αυτοί που δέρνουν συμπολίτες τους. Οχι. Οι ματατζήδες είναι οι στυλοβάτες του καθεστώτος, ακόμη και όταν χρειάζεται να στηριχτεί ολόκληρος πρωθυπουργός πάνω στο κλομπ τους. Διότι όταν δέρνουν, κακώς θεωρούμε ότι φοβίζουν και καθυποτάσσουν τον κόσμο. Ο ματατζής παράγει πολιτική πάνω στην οποία μπορεί ο πρωθυπουργός μας να στηρίξει το όραμά του. Δεν δέρνουν απλώς. Παράγουν πρόκληση και ανωμαλία, τις οποίες μπορεί να επικαλεστεί στη συνέχεια ο Μητσοτάκης για να στηρίξει την πολιτική του. Ξυλοφορτώνει τους φοιτητές για να μπορέσει να πει ο Μητσοτάκης ότι υπάρχει ανομία στα πανεπιστήμια και ο Πρετεντέρης ότι θα έχουμε νεκρό με αυτά που κάνουν οι φοιτητές. Χωρίς τον ματατζή (και την ανώτερη πνευματική αρχή και καθοδήγηση, τον Θεοδωρικάκο), το πολιτικό αφήγημα του πρωθυπουργού θα ήταν φτηνό επικοινωνιακά. Χωρίς εικόνα και ήχο, αίμα και καταστροφή. Γι’ αυτό πρέπει άμεσα ο πρωθυπουργός να μεριμνήσει για το μνημείο του άγνωστου ματατζή. Για λόγους απόδοσης τιμής, τα εγκαίνια οφείλει να τα κάνει η Μαρέβα Γκραμπόφσκι.
quiz
Ποια ανώτατη δικαστικός του Αρείου Πάγου συζητιέται έντονα στους διαδρόμους του ανώτατου δικαστηρίου γιατί απαίτησε από ειδικευόμενους δικηγόρους να πάνε για εξυπηρετήσεις σε φίλους της στο υπουργείο Δικαιοσύνης;
Οι ύπουλοι
Οσα λέγονται και γράφονται για τους καραμανλικούς και τους σαμαρικούς στη ΝΔ αποτελούν ένα είδος αστικού μύθου. Ο μεν Κώστας Καραμανλής (σε αυτό μοιάζει στον θείο) αφήνει να εννοούνται περισσότερα από όσα πραγματικά εννοεί, ο δε Σαμαράς αποτελεί πλέον γραφική περίπτωση Παύλου Μελά του Λουτρακίου (αυτός μοιάζει και στον Μελά και στον πατριωτισμό της επικοινωνίας). Οι απειλές για τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο κόμμα είναι αφανείς και ύπουλες. Δύο στελέχη της κυβέρνησης, τα οποία δεν διατηρούν τις καλύτερες σχέσεις μεταξύ τους ακριβώς γιατί ο ένας γνωρίζει τα σχέδια του άλλου, ετοιμάζονται ως διάδοχη κατάσταση του Μητσοτάκη. Εχουν και οι δύο ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα ως βάση και την κοινή πεποίθηση ότι ο Μητσοτάκης σύντομα θα παραδώσει πολιτικό πνεύμα. Βέβαια δεν ομολογούν ότι κάνουν κι αυτοί ό,τι μπορούν. Τα ραντεβού με τους επιχειρηματίες πάνε και έρχονται, στα οποία, όπως καταλαβαίνει κανείς, ο Κυριάκος δεν περιγράφεται με τα καλύτερα λόγια. Δεν πρόκειται ωστόσο να κάνουν κάποια κίνηση για να τον ρίξουν. Δεν θέλουν να δώσουν το στίγμα του υπονομευτή. Κυρίως όμως είναι βέβαιοι και οι δύο, παρά το χάος που τους χωρίζει, ότι ο Κυριάκος μπορεί (να πέσει) και μόνος του.
