Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων Νάσος Ηλιόπουλος στην τελευταία συνέντευξη που δίνει σε κυριακάτικη εφημερίδα τονίζει ότι αποστρέφεται τις δημοσκοπήσεις και εκφράζει την πεποίθηση ότι από την επομένη του πρώτου γύρου θα αρχίσει τη μάχη για να κερδίσει τον δήμο. Δηλώνει «άνθρωπος της γειτονιάς» που θα έβρισκε ανυπόφορη την υλοποίηση ενός οικογενειακού προγραμματισμού σύμφωνα με τον οποίο θα έπρεπε να προετοιμαστεί ως ένας ακόμη… δελφίνος. Τέλος, θέτει ως πρώτη προτεραιότητα την ανατροπή της παγιωμένης αντίληψης των Αθηναίων ότι τίποτε στην πόλη δεν μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο.
Σύμφωνα με τις τοποθετήσεις σας, ένα από τα ατού της υποψηφιότητάς σας είναι οι δεσμοί σας με την πόλη. Θεωρείτε ότι αυτό αποτελεί πλεονέκτημα σε σχέση με τους συνυποψηφίους σας;
Ομολογώ ότι δεν το σκέφτομαι ως πλεονέκτημα έναντι των συνυποψηφίων μου, αλλά το θεωρώ αναγκαία προϋπόθεση για να είναι κανείς αποτελεσματικός δήμαρχος. Το ότι γεννήθηκα, μεγάλωσα και έζησα στην Αθήνα δεν είναι μεταφυσικό ατού, αλλά η αναγκαία συνθήκη για να μπορώ σήμερα να ξέρω για ποιο πράγμα μιλάμε όταν αναφερόμαστε για παράδειγμα στις υποβαθμισμένες της περιοχές. Οι κ. Μπακογιάννης και Γερουλάνος γνωρίζουν –στον βαθμό που γνωρίζουν– μόνο μία Αθήνα: αυτήν του ιστορικού κέντρου. Η Αθήνα όμως δεν περιορίζεται εκεί. Ισα ίσα εμείς στην Ανοιχτή Πόλη υποστηρίζουμε ότι η μάχη για την Αθήνα εκκινεί από τις γειτονιές της. Και αυτό δεν το υποστηρίζουμε επειδή ακούγεται ωραίο. Το λέμε για τον απλό λόγο ότι αυτή είναι η δική μας Αθήνα. Τόσο απλά.
Κάποιοι εκ των αντιπάλων σας προέρχονται από οικογένειες με μακρά πολιτική ιστορία. Θεωρείτε πως η αναγνωρισιμότητά τους σας βάζει σε μειονεκτική θέση;
Να σας πω την αλήθεια θα ένιωθα αφόρητα αν έπρεπε διαρκώς να αναμετριέμαι με το βάρος μιας οικογενειακής ιστορίας ή, ακόμη χειρότερα, αν έπρεπε να υλοποιήσω τον οικογενειακό προγραμματισμό των δυναστειών που προετοιμάζουν δελφίνους και διαδόχους! Καταλαβαίνω αυτό που λέτε με την αναγνωρισιμότητα. Την ίδια στιγμή όμως βλέπω και κάτι ενδιαφέρον. Υπάρχουν πολλοί και πολλές που εκφράζουν τη χαρά τους –ανεξάρτητα αν συμφωνούν ή διαφωνούν μαζί μου– που ένας άνθρωπος της γειτονιάς διεκδικεί σήμερα τον Δήμο Αθηναίων. Εχουμε μπουχτίσει –στην Αθήνα και όχι μόνο– με τους γόνους και την ιδιότυπη αυτή αριστοκρατία των μεγάλων πολιτικών οικογενειών. Και αυτό το θεωρώ υγιή αντίδραση. Διότι δυστυχώς έχει αποδειχτεί ότι οι μεγάλες και ιστορικές πολιτικές οικογένειες του τόπου μας στην πάροδο του χρόνου εστιάζουν μονοσήμαντα στην αναπαραγωγή τους στην κεντρική σκηνή. Για να το πω απλά, ποτέ δεν ένιωσα μειονεκτικά που πήγα σε δημόσιο σχολείο, σε ελληνικό πανεπιστήμιο, που δούλεψα στην ιδιωτική εκπαίδευση και οργανώθηκα στην Αριστερά σε μια εποχή που η εξουσία φάνταζε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Είμαι περήφανος για όλα αυτά.
Εκτιμήσατε ότι θα βρίσκεστε στον δεύτερο γύρο μαζί με τον κ. Μπακογιάννη. Η πεποίθηση προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις ή από τις περιοδείες σας;
Προκύπτει από την καθημερινή μου συζήτηση στους δρόμους της Αθήνας. Θα σας ομολογήσω κάτι. Οταν ξεκινούσα –ήταν και οι μέρες του μακεδονικού– σκεφτόμουν ότι ενδεχομένως θα έρθω αντιμέτωπος με βίαιες και οργισμένες αντιδράσεις. Τρεις μήνες μετά, ύστερα από εκατοντάδες χιλιόμετρα στους δρόμους της πόλης και χιλιάδες συζητήσεις, μπορώ να πω ένα πράγμα: η εικόνα είναι παντελώς διαφορετική από αυτήν των δημοσκοπήσεων. Ακόμη και όσοι διαφωνούν με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή την Ανοιχτή Πόλη μάς ζητάνε να κάνουμε περισσότερα. Και αυτό είναι υγιές και παραγωγικό αίτημα. Στους κακεντρεχείς λοιπόν συνιστώ υπομονή μία εβδομάδα. Και την επομένη του πρώτου γύρου ξεκινάμε τη μεγάλη μάχη για να κερδίσουμε το δήμο.
Δηλώσατε έτοιμος να τσακωθείτε για χάρη του Δήμου Αθηναίων. Με ποιον; Ακόμη και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;
Κοιτάξτε, θεωρώ τόσο βέβαιη τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές που από τον Σεπτέμβριο θα συνεργαστώ και θα διεκδικήσω από την κυβέρνηση αυτή περισσότερα για το καλό της πόλης και των πολλών αυτής της πόλης. Αυτή είναι η δουλειά του δημάρχου. Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι διαφορετικό.
Ποια είναι τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δημότες Αθηναίων; Από την επαφή σας με τον κόσμο ακούσατε και προβλήματα που ενδεχομένως δεν είχατε αντιληφθεί; Τι λύσεις έχετε;
Το κύριο πρόβλημα –ή ακριβέστερα ο πυρήνας του προβλήματος– είναι το αίσθημα της εγκατάλειψης της πόλης από τον δήμο. Και αυτό το αίσθημα στη συνέχεια μεταφράζεται σε μια βαθιά εμπεδωμένη πεποίθηση των δημοτών, των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στην πόλη, ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο. Πρέπει να σπάσουμε λοιπόν αυτή την πεποίθηση, που είναι το αθροιστικό αποτέλεσμα της αναποτελεσματικής διοίκησης και της μονοσήμαντης ενασχόλησης με έργα βιτρίνας των προηγούμενων δημοτικών αρχών. Και για να γίνει αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε από τις γειτονιές. Η Ανοιχτή Πόλη εδώ και καιρό έχει καταθέσει την πρότασή της για 21 έργα κατανεμημένα στις επτά κοινότητες της πόλης. Είναι έργα συγκεκριμένα, κοστολογημένα και προσαρμοσμένα στις ανάγκες των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στην πόλη. Η ολοκλήρωσή τους θα συνιστά το πρώτο βήμα για ένα νέο συμβόλαιο εμπιστοσύνης μεταξύ του δήμου και των δημοτών. Αυτή είναι συνολικά η αντίληψη που συμπυκνώνει το σύνθημά μας: Αθήνα από την αρχή.
Ποιο το σημείο ισορροπίας μεταξύ της τουριστικής ενίσχυσης σε μια περιοχή όπως η Αθήνα που έχει μεγάλη ανάγκη τουριστικών καταλυμάτων και των ενοικιαστών που είτε χάνουν τη στέγη τους είτε έρχονται αντιμέτωποι με παράλογες αυξήσεις ενοικίων λόγω Αirbnb;
Το Αirbnb και άλλες πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης πρόσφεραν τις ημέρες της κρίσης διέξοδο σε χιλιάδες ανθρώπους επιτρέποντάς τους να ενισχύουν το εισόδημά τους. Σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με μια διαφορετική πραγματικότητα: επιχειρηματικά συμφέροντα αγοράζουν ολόκληρες πολυκατοικίες και μετατρέπουν τα διαμερίσματα σε χώρους βραχυχρόνιας μίσθωσης. Αυτό έχει δύο συνέπειες: ανεβαίνουν τα ενοίκια και εκδιώκονται οι μόνιμοι κάτοικοι. Κατά συνέπεια πρέπει ο δήμος άμεσα να διαμορφώσει πολιτική για το θέμα και να συνομιλήσει με τα αρμόδια υπουργεία για τη λήψη μέτρων. Εγώ είμαι ξεκάθαρος: να απαγορευτεί η δραστηριότητα επιχειρήσεων στον χώρο της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Αν μια εταιρεία θέλει να δραστηριοποιηθεί στον κλάδο, να ανοίξει ξενοδοχείο, να προσαρμοστεί στη νομοθεσία, να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί. Αυτό το πρώτο μέτρο πρέπει να συνδυαστεί με επιμέρους ρυθμίσεις που θα επιτρέψουν τη συνύπαρξη του Αirbnb με την κανονικότητα της πόλης.
Τι δημοτική αστυνομία θέλετε; Να κυνηγάει μικροπωλητές ή να διασφαλίζει τους δημόσιους χώρους;
Θέλουμε μια δημοτική αστυνομία που εξασφαλίζει τα δικαιώματα αυτών που ζουν και εργάζονται στην πόλη. Και αυτό προϋποθέτει συγκρούσεις. Και είμαι απόλυτα διατεθειμένος να αναλάβω το κόστος προκειμένου κάθε ανάπηρος συμπολίτης μας να κινείται δίχως εμπόδια στην πόλη, κάθε γονιός να μπορεί να επισκεφτεί μια παιδική χαρά δίχως να χρειάζεται να τσακωθεί με έναν καταστηματάρχη που καταλαμβάνει το πεζοδρόμιο, κάθε εργαζόμενος και εργαζόμενη να μπορεί να κοιμηθεί δίχως να ακούγεται μουσική μέχρι τις 6 το πρωί από ένα παρακείμενο κατάστημα. Σε αυτή την προσπάθεια η δημοτική αστυνομία είναι κρίσιμος κρίκος. Και γι’ αυτό οργίζομαι όταν ακούω ανοησίες ότι θα πρέπει να πηγαίνει η δημοτική αστυνομία πίσω από την ελληνική αστυνομία. Είναι δυνατόν; Μπορείτε να το φανταστείτε; Θα πηγαίνει ο άοπλος δημοτικός αστυνομικός όταν υπάρχει μια κλήση για διάρρηξη; Ας σταματήσουμε αυτό τον κατήφορο της αναποτελεσματικότητας. Ας εστιάσουμε στο βασικό: στελέχωση της δημοτικής αστυνομίας, καθορισμός προτεραιοτήτων και μάχη για τον δημόσιο χώρο. Σε αυτήν τη μάχη κάθε εκατοστό ελεύθερου χώρου μετράει!