Η αναζήτηση της «πολιτικής ταυτότητας» του Ναπολέοντα είναι ένα εγχείρημα που έχει να αντιπαλέψει με εδραιωμένες – αλλά επιφανειακές – πεποιθήσεις για τον «στρατηλάτη που κατάφερε να στεφθεί αυτοκράτορας». Πολύ μονοδιάστατη αντίληψη για το τεράστιο φαινόμενο «Ναπολέων».
Γιατί ο Βοναπάρτης δεν ήταν μόνο ο ιδιοφυής πολεμιστής που σάρωσε όλες τις σκουριασμένες μοναρχίες πριν υποκύψει στην ισχύ της ιερής Συμμαχίας. Αφήνοντας, ωστόσο, πίσω του μια ανεξίτηλη κληρονομιά.
Το τεύχος αυτό διερευνά την φαινομενική αντίφαση ενός επιγόνου των ιακωβίνων που ανακηρύχθηκε Υπατος και αυτοκράτορας. Και την τοποθετεί στο πλαίσιο της ταραγμένης περιόδου. Ηταν ένα πολιτικώς δρων υποκείμενο ενταγμένο στις πρωτοφανείς συνθήκες που δημιούργησε το 1789. Ηταν παιδί της Γαλλικής Επανάστασης, όσο αντιφατικό κι αν φαίνεται. Αξιοποίησε την ορμή του γαλλικού επαναστατικού στρατού, αρχικά για να υπερασπιστεί τη Γαλλία από την ξενική επέμβαση και κατόπιν για να διαδώσει το επαναστατικό πνεύμα στη μοναρχική Ευρώπη.
Παρακολουθούμε την πορεία του 10χρονου «αγριμιού» από την Κορσική στη στρατιωτική σχολή της Μπριέν, την αποφοίτηση του από το Παρίσι ως ευέλπιδος σε μια από τις τελευταίες θέσεις. Τη διπλή σωτηρία της Επανάστασης με την ηρωική άμυνα στην Τουλόν και την άγρια καταστολή της εξέγερσης των φιλομοναρχικών στο Παρίσι. Τις εκστρατείες του και την εξορία στη νήσο Ελβα και την Αγία Ελένη μετά από το Βατερλό. Το θαυμασμό που ενέπνευσε στον Μπετόβεν και τον Χέγκελ.
Αντιφατικός σίγουρα, καιροσκόπος χωρίς αμφιβολία, φιλόδοξος αναντίρρητα. Ταγμένος όμως ταυτόχρονα στις ιδέες που εξέπεμπε η Γαλλική Επανάσταση κατόρθωσε να μεταπηδήσει επιδέξια από το στρατόπεδο του Ροβεσπιέρου στους στυλοβάτες της Θερμιδοριανής κυβέρνησης. Και μετά τη φθορά του Διευθυντηρίου ξεπροβάλει ως ο μόνος που θα μπορούσε να ολοκληρώσει την αστική επανάσταση και να εγκαινιάσει το αστικό καθεστώς, θυσιάζοντας, έστω, τον ιακωβίνικο ριζοσπαστισμό.
Αφησε ως «καταπίστευμα» στον κόσμο της νεωτερικότητας το οριστικό ξερίζωμα της φεουδαρχίας, τον Αστικό Κώδικα, το Κονκορδάτο με την Εκκλησία, τα πολιτικά δικαιώματα.
