Αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πώς ξεκίνησαν, τι αγαπούν και τι αγαπούν να μισούν.
Είμαι η και λέγομαι…Νάνσυ Μπούκλη.
Η µέρα που σκέφτηκα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός…
Η µέρα που διάβασα το ποίηµα «Του νεκρού αδελφού» στην τάξη όταν πήγαινα έκτη δηµοτικού. Ηταν τόσο παραστατικό που ένιωθα ότι έµπαινα στην εικόνα και ήθελα να την πω και στους συµµαθητές µου.
Η πρώτη µου ερασιτεχνική παράσταση…
Στη σχολική γιορτή της Β΄ γυµνασίου. Ηταν τυχαίο, έπρεπε να αντικαταστήσω έναν συµµαθητή µου που είχε αρρωστήσει. Αυτοσχεδίαζα, ένιωθα µια περίεργη ελευθερία και για λίγο ο χρόνος χάθηκε.
Η πρώτη µου επαγγελµατική παράσταση…
Το 2010, όταν αποφοίτησα από τη δραµατική σχολή, η παράσταση «∆εν µιλάµε γι’ αυτά» σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη. Μιλούσε για τις σεξουαλικές αποκλίσεις και τα ταµπού στον έρωτα, γι’ αυτά που δεν µιλάµε δηλαδή.
Ανεπανάληπτη ατάκα…
«Τυφλὸς τά τ᾽ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ᾽ ὄµµατ᾽ εἶ», στίχος 371 από τον «Οιδίποδα τύραννο» του Σοφοκλή. Αυτή η παρήχηση του «τ» µου έχει µείνει αξέχαστη από τη σχολή.
Αλησµόνητη ταινία…
«The lion king» του 1994. Ηταν η πρώτη ταινία που παρακολούθησα στον κινηµατογράφο, µε πήγε ο πατέρας µου. Πολύ πολύ αργότερα κατάλαβα πως είχα δει τον «Αµλετ» για παιδιά!
Σινεµά ή θέατρο;
Το σινεµά για τη στιγµή, τη διαδικασία, την οµαδική δουλειά που γίνεται στο γύρισµα και µετά, για τα στάδια από τα οποία περνάει µια ταινία µέχρι να ολοκληρωθεί, για την ησυχία του, για όλα του. Το θέατρο για την ενέργεια του ζωντανού, για το ότι δεν υπάρχουν λάθη, για το ότι δεν θα είναι ποτέ η ίδια παράσταση όσες φορές κι αν παιχτεί, για το ότι έρχεται κόσµος να σε δει και για λίγο αποφασίζει να σταµατήσει µαζί σου τον χρόνο.
Όταν υποδύοµαι έναν ρόλο…
«Τον κοίταξα καλά καλά και µου ’µοιαζε στη µούρη».
Εάν δεν ήµουν ηθοποιός…
∆εν ξέρω. Εάν κρατήσουµε την ίδια πορεία ζωής µέχρι την επιλογή του επαγγέλµατός µου, τότε σίγουρα θα επέλεγα ξανά κάτι που θα είχε να κάνει µε την τέχνη. Εκτός από ζωγραφική που δεν έχω ιδέα!
Ονειρεύοµαι…
Να ταξιδέψω στην Ισπανία, την Πορτογαλία, στο Μαρόκο και σε διάφορα άλλα µέρη του κόσµου, να γνωρίσω τα έθιµά τους και να ζήσω λίγο µε τον τρόπο τους.
Έκτορας Λυγίζος: «Μου δημιουργεί αμφιβολία το δεδομένο»[Συνέντευξη στο Docville]
Η πολιτική…
Είναι λευκή µαγεία, όπως µου είπε πρόσφατα συνάδελφός µου. Ακούς κάποιον πολιτικό και εκείνη τη στιγµή σε πείθει. Ελπίζεις και πιστεύεις πως λέει αλήθεια.
Η θρησκεία…
Είναι η πίστη και η ευγνωµοσύνη. ∆εν ξέρω σε τι πίστη, ο καθένας για να νιώθει δυνατός µπορεί να πιστεύει όπου θέλει, από τον εαυτό του µέχρι τον θεό ∆ιόνυσο και από τη φύση µέχρι τη γάτα του. Αφήνουµε όµως απέξω τον φόβο που πολλές θρησκείες και άνθρωποι καλλιεργούν. Ο φόβος είναι το αντίθετο της πίστης και της ελευθερίας.
INFO Η Νάνσυ Μπούκλη συνσκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Γελώντας άγρια» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (από τις 6 Μαΐου)