Κριτική στον νόμο Γαβρόγλου αλλά και στο κόμμα της από την πρώην υπουργό Παιδείας
Η Μαριέττα Γιαννάκου, πρώην υπουργός Παιδείας, σε συνέντευξή της στην εφημερίδα “Νέα Σελίδα” , αναφέρει ότι “καλό θα ήταν τα πανεπιστήμια να είχαν το απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό για την ασφάλεια υποδομών και άσκησης εκπαιδευτικού έργου”.
Εκτιμά ότι ο νόμος Γαβρόγλου για τις αλλαγές στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση “δημιουργεί συνθήκες αρνητικές για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων που απαιτεί το ευρωπαϊκό και διεθνές σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης”, ενώ τάσσεται υπέρ της ενίσχυσης του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και Έρευνα,ς ώστε να συμβάλει συμβουλευτικά στη χάραξη μιας στρατηγικής σε βάθος χρόνου.
Ερωτηθείσα αν πρέπει να αλλάξει το σύστημα των Πανελλαδικών Εξετάσεων, η κ. Γιαννάκου, τονίζει ότι “αυτό που δεν πρέπει να καταργηθεί είναι η σύνδεση της εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με την αξιοκρατία. Ας μην ξεχνάμε ότι η ανώτατη εκπαίδευση αποτελεί χώρο επιστήμης και έρευνας και όχι αυτόματη συνέχεια της λυκειακής εκπαίδευσης”.
Αναφορικά με το αν την εκφράζει η τακτική του “όχι σε όλα” που ακολουθεί ως αξιωματική αντιπολίτευση η ΝΔ και την οποία ακολουθούσε ως αξιωματική αντιπολίτευση και ο ΣΥΡΙΖΑ, η κ. Γιαννάκου είπε ότι τα πράγματα στην Ελλάδα “δύσκολα μπορούν να αλλάξουν, αφού κυρίως η αριστερή συντήρηση δεν αφήνει περιθώρια”, επισήμανε ότι η ΝΔ, παρά τη σκληρή αντιπολίτευση, έχει στηρίξει κυβερνητικές προτάσεις, “κάτι που η ίδια δεν είχε την τύχη να απολαύσει όταν ήταν κυβέρνηση” και εντόπισε ως αδύνατο σημείο της ΝΔ το ότι “συχνά δεν υποστήριζε εκ των υστέρων τις δικές της πολιτικές και το δικό της έργο, ενώ η άλλη πλευρά εμφάνιζε φαινόμενα πολύ ισχυρότερης συσπείρωσης και επιμονής στην υποστήριξη του έργου της”.
Ως προς τη διεύρυνση που θα επιχειρήσει ο πρόεδρος της ΝΔ, η κ. Γιαννάκου είπε ότι “αν η λεγόμενη διεύρυνση περιοριστεί στην εισαγωγή προσώπων που δεν έχουν στέγη, δεν είναι βέβαιο ότι θα έχουμε θετικά αποτελέσματα”, υπογράμμισε τη χρεία πολύ πιο σύνθετης διαδικασίας “από την απλή είσοδο προσώπων που προέρχονται από άλλα κόμματα, αν θέλουμε να μας φέρουν κόσμο και νέες ιδέες”, καθώς, όπως ανέφερε καταλήγοντας, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ” η άσκηση πολιτικής στην εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι σχεδόν επιστημονική υπόθεση και κατά συνέπεια χρειάζονται, περισσότερο από οποιαδήποτε εποχή, πρόσωπα με ικανότητες, κριτική σκέψη, σταθερή στόχευση και όραμα για να αντιμετωπίσουν, όχι μόνο την παρούσα κατάσταση, αλλά και όσα μας επιφυλάσσει το μέλλον”.
