Οι εκλογές από µόνες τους δεν εγγυώνται τη δηµοκρατία, αλλά είναι η ανώτερη µορφή έκφρασής της. Ο πολίτης αποφασίζει. Εσύ αποφασίζεις. Εχει σηµασία όµως και πώς αποφασίζεις. ∆εν αρκεί ο πολίτης να εκφράζει τη βούλησή του, αλλά απαιτείται να τη διαµορφώνει και ελεύθερα. Να είναι ενηµερωµένος, να γνωρίζει την πραγµατικότητα για να πάρει τις αποφάσεις του. ∆ιαφορετικά η δηµοκρατία είναι αλλοιωµένη και κολοβή. Και δεν υπάρχει ολίγον δηµοκρατία, όπως δεν υπάρχει ολίγον έγκυος. Η δηµοκρατία ή υπάρχει µε όλους τους όρους και τις απαραίτητες συνθήκες της ή δεν υπάρχει.
Η κάλπη µπροστά µας δεν θα κρίνει ποια κυβέρνηση θα υπάρξει, δεν θα είναι µια πολιτική επιλογή, αλλά η απάντηση σε ένα σοβαρό δίληµµα: Θα είµαστε σύγχρονη ευρωπαϊκή δηµοκρατία ή καθεστώς; Θα κάνουµε ανάθεση εξουσίας σε κάποιον και αυτή θα είναι εξουσία επί της ζωής µας χωρίς λογαριασµό ή όποιος κυβερνά θα λογοδοτεί κάθε µέρα, θα ελέγχεται και θα µας σέβεται;
Αν κάτι απέδειξε η τετραετία Μητσοτάκη, είναι ότι τίποτε δεν είναι δεδοµένο επειδή έχουµε συνηθίσει να πορευόµαστε µε βεβαιότητες περί δηµοκρατίας που δεν απειλείται και Ιστορίας που πορεύεται επιτυχώς.
Τα διεθνή µέσα ενηµέρωσης πολύ συχνά αναδεικνύουν στα πρώτα θέµατά τους (εν αντιθέσει φυσικά µε τα εγχώρια) την υπονόµευση της δηµοκρατίας από τον Μητσοτάκη. Οι υποκλοπές, η απειλή του κράτους δικαίου, οι επιθέσεις σε δηµοσιογράφους, η προβληµατική ελευθερία του Τύπου και η διοχέτευση ευρωπαϊκών κονδυλίων σε µια ελίτ είναι συχνά κύριο θέµα στους «New York Times», στον «Guardian» και στην «El Pais». Τα ξένα Μέσα δεν έγιναν ξαφνικά φρουροί της δηµοκρατίας στην Ελλάδα. Αντιλαµβάνονται όµως ότι η Ευρώπη δεν σηκώνει άλλους Ορµπάν που ανοίγουν µε την πολιτική τους τον δρόµο στον φασισµό, ο οποίος φαντάζει αντισυστηµική επιλογή και τιµωρία. Η Ευρώπη δεν έγινε ξαφνικά αταξικά δηµοκρατική ούτε καβάλησε το αφήγηµα της παγκόσµιας ειρήνης και δηµοκρατίας. Μαστίζεται από συµφέροντα και αντιθέσεις, αλλά ταυτόχρονα καταλαβαίνει ότι µπορεί να τα χάσει όλα. Η Ευρώπη δεν έγινε φιλοΣΥΡΙΖΑ, αλλά προστατεύει τον εαυτό της γνωρίζοντας ότι ένας, δύο, πολλοί Μητσοτάκηδες θα την παραδώσουν στην οργή του και στον λαϊκισµό.
Ισως είναι η πρώτη φορά µετά τη µεταπολίτευση που η ψήφος δεν θα είναι απλή άσκηση δηµοκρατίας και θα επιλέξει οικονοµικό πρόγραµµα, αλλά θα κρίνει τη ∆ίκαιη Αλλαγή που απαιτεί η χώρα. Η δυσφορία που υπάρχει για την απονοµή της δικαιοσύνης, η αντίδραση απέναντι στον αυταρχισµό, η αντίδραση στην προσπάθεια εξαφάνισης της άλλης άποψης από τον δηµόσιο λόγο άλλοτε µε εξαγορά και άλλοτε µε απειλές δεν οφείλονται σε δυσπραγίες και γραφειοκρατικές στρεβλώσεις, όπως κάποιοι θέλουν να εµφανίζουν. Είναι αποτέλεσµα της πολιτικής Μητσοτάκη. Της µετατροπής της κυβέρνησης της χώρας σε πολιτικό καθεστώς.
Λίγη σηµασία έχει σήµερα αν η βάση του προβλήµατος σχετίζεται µε την οικογενειοκρατία, τη λουδοβίκεια κουλτούρα του Μητσοτάκη, τον προβληµατικό ψυχισµό του ή την αλαζονεία του. Σηµασία έχει ότι τα παράγει ο Μητσοτάκης και προσπαθεί να τα καθιερώσει ως κανονικότητα. Αν επικρατήσει, κάθε προβληµατισµένος άνθρωπος, κάθε φιλελεύθερος και δηµοκράτης, κάθε προοδευτικός πολίτης θα βρεθoύν υπόλογοι στο σκότος.
Ναι, εκ των πραγµάτων καλούµαστε να ψηφίσουµε κόµµα, αλλά το βάρος της ψήφου πέφτει στην υπεράσπιση της δηµοκρατίας. Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού µέσω της ψήφου στη Ν∆ θα επιβάλει σκοτάδι και σιωπή. Θα καταστήσει τη χώρα οικόπεδο κάποιων πλούσιων ιδιοκτητών µε πολλούς υπηρέτες και ένα ενδιάµεσο στρώµα αναξιοπρεπών βαστάζων και παλαµακιστών.
Αυτά τα τέσσερα χρόνια από τα λίγα –δυστυχώς– µέσα ενηµέρωσης που στέκονται απέναντι στο καθεστώς Μητσοτάκη έχουν γραφτεί εκατοντάδες σελίδες για τη λειτουργία της κυβέρνησης ως Φαµίλιας και ανώνυµης εταιρείας, για την ψευδοανάπτυξη που στην πραγµατικότητα αποτελείται από επενδύσεις real estate ύποπτων κεφαλαίων, για τις απευθείας αναθέσεις και για τη φτωχοποίηση των εξαπατηµένων που πίστεψαν τον Μητσοτάκη. Το Documento κατέγραψε εκατό σκάνδαλα, τα περισσότερα από τα οποία αποκάλυψε η εφηµερίδα.
Εχουν γραφτεί άρθρα για την εγκληµατικότητα του λευκού κολάρου αλλά και του καλάσνικοφ που έχει τις άκρες του στο Μέγαρο Μαξίµου. Για τους προστάτες των Φουρθιώτηδων, των Λιγνάδηδων και των πρωθυπουργικών συµβούλων-παιδοβιαστών.
Η επιλογή του Μητσοτάκη στην κάλπη τα νοµιµοποιεί όλα. Αν επικρατήσει ο γόνος, όµως, η µεγάλη απώλεια θα είναι αυτή της αξιοπρέπειας. Πιθανότητα να επιβιώσει θα έχει όποιος προσκυνά την Οικογένεια, τα εξαπτέρυγα και τα µανουάλια της. Οποιος βλέπει τη Μαρέβα υπέρκοµψη και τον Μητσοτάκη τέρας ευφυΐας. Οποιος εντοπίζει σκέρτσο στον Σκέρτσο και ευφράδεια στον Αδωνη Γεωργιάδη. Οποιος δέχεται να του φυτεύουν µικρόφωνα για το καλό του και διατείνεται ότι δεν είναι κακό αφού δεν έχει τίποτε να κρύψει. Οποιος δέχεται ως δηµοσιογραφία τον αυτόµατο διορθωτή του Μαξίµου και αντιλαµβάνεται τη Βουλή ως αίθουσα του θρόνου του Κυριάκου. Αυτός που αναγνωρίζει το προσωπικό του όνειρο στη χλιδή των λίγων και όχι στην ανάγκη να είναι αλλιώς η ζωή του.
Αν επικρατήσει ο Μητσοτάκης, πρέπει µαζί µε την αξιοπρέπεια να αποτάξουµε και τη λογική. Τα εγκλήµατα θα µετριούνται µε το πολιτικό κόστος και όχι µε τις ζωές που χάνονται. Οι θεσµοί θα «ντογιακοποιηθούν» κι άλλο και θα δικάζονται οι ιδέες, όχι τα εγκλήµατα. Κάθε φυσιολογική και δίκαιη αντίδραση θα χαρακτηρίζεται απαράδεκτη και υποκινούµενη.
Ο Μητσοτάκης δεν θέλει να χάσει, όχι µόνο για λόγους προσωπικής φιλοδοξίας και εγωισµού. Η ήττα του στις εκλογές θα σηµάνει το πολιτικό του τέλος. Η αποκατάσταση της δηµοκρατικής λειτουργίας θα καταδείξει το έγκληµά του. Και, το χειρότερο γι’ αυτόν, θα απαιτήσει την τιµωρία του.
Η κάλπη αυτή την ώρα δεν είναι άσκηση δηµοκρατίας. Είναι εντολή για την πλήρη αποκατάστασή της. Το σύστηµα της απλής αναλογικής προφανώς θα απαιτήσει συµµαχίες για να επιτευχθεί αυτή η αποκατάσταση. ∆εν βρίσκονται µόνο οι πολίτες απέναντι στις ευθύνες τους αλλά και οι πολιτικοί αρχηγοί. Αυτές οι ευθύνες θα µπουν µπροστά τους τη ∆ευτέρα. Ετσι επιτάσσει το σύνταγµα. Η ανόθευτη αναλογική εκπροσώπηση των δυνάµεων στη Βουλή δεν γίνεται µόνο για να µετρήσουν τα κόµµατα βουλευτές στη Βουλή αλλά και για να εξασφαλίσουν συµµαχίες διακυβέρνησης που θα κάνουν τη ζωή των πολιτών και τη δηµοκρατία καλύτερες. Για να γίνει αυτό πρέπει ο Μητσοτάκης να ηττηθεί. Τα υπόλοιπα θα τα ρυθµίσουν η Ιστορία και ο δικός του πολιτικός χώρος.
