Έφυγε τη Δευτέρα από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών ο Νίκος Σκουτερόπουλος, κορυφαίος μελετητής και μεταφραστής του Πλάτωνα και του Θουκυδίδη.
Διακριτικός στη ζωή του ο Νίκος Σκουτερόπουλος έφυγε χθες, Δευτέρα, εξίσου αθόρυβα, αφήνοντας πίσω του ένα έργο που λάμπει σαν ομηρική πανοπλία. Επίμονος κηπουρός του κλασικού μας κήπου και χαλκέντερος μεταφραστής, καλλιέργησε όλες τις ποικιλίες του φιλοσοφικού στοχασμού και έφερε στο φως σχετικά αθέατες όψεις της γραμματείας μας. Έτσι, έδωσε στο ευρύτερο κοινό την ευκαιρία της εξοικείωσης με την αρχαία σοφιστική, τους κυνικούς και τον Επίκουρο, ενώ μας παρέδωσε υποδειγματικές ερμηνευτικά και λογοτεχνικά αξιόμαχες μεταφράσεις, με κορωνίδα εκείνες του Θουκυδίδη και της πλατωνικής «Πολιτείας». Παράλληλα ο Σκουτερόπουλος με τις εκδοτικές σειρές που εμψύχωσε και επιμελήθηκε, μερίμνησε για την επαφή του Έλληνα αναγνώστη με τη νεότερη ευρωπαϊκή φιλοσοφία και ανέδειξε τα ριζώματά της στην οικεία μας παράδοση. Ο ίδιος μετέφρασε επίσης μια πλειάδα στοχαστών από ολόκληρο το φάσμα της δυτικής σκέψης: τον Νίτσε και τον Χούσερλ, τον Χάινε και τον Νοβάλις, τον Βίνκελμαν και τον Σοπενάουερ.
Πρωτίστως όμως ο Σκουτερόπουλος διακρινόταν για τον σπάνιο δεσμό της ακριβοδίκαιης, στοχαστικής του ακεραιότητας με την προσήνεια και την αγαθοποιό του παρουσία. Αν και βαριά ερματισμένος από τη σπουδή του σε καλά πανεπιστήμια, διατήρησε την ευελιξία του χωρίς ποτέ να γίνει αχθοφόρος άγευστων γνώσεων. Στις συζητήσεις που είχαμε με τον Παναγιώτη Κονδύλη και τον Ελβετό ελληνιστή Ολόφ Ζιγκόν (του οποίου μετέφρασε το έργο Βασικά προβλήματα της αρχαίας φιλοσοφίας), ξεχώριζε για το πιπεράτο πνεύμα, την ανέφελη διάθεση και την οξυδερκή του παρατηρητικότητα. Το ευγενικό ήθος του ανδρός μάλιστα, γινόταν ακόμα ευκρινέστερο στις λογομαχίες του, όπως εκείνες που είχε με τον ελληνοαμερικάνο αριστοτελιστή Τζων Άντον. Σε όσους φίλους, μεταξύ των οποίων ο Κωστής Παπαγιώργης, τον προέτρεπαν να ασχοληθεί περισσότερο με την προσωπική του δημιουργία, απαντούσε αφοπλιστικά πως είναι δάσκαλος και αυτή η ιδιότητα κατέχει στον βίο του αδιαπραγμάτευτο πρωτείο.
