Ο τομεάρχης Παιδείας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Α’ Αθήνας, Νίκος Φίλης, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.
Στην ανακοίνωση του τονίζει ότι οι ευθύνες της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας είναι τεράστιες.
Ολόκληρη η ανακοίνωση του Ν. Φίλη έχει ως εξής:
Αύριο ανοίγουν ξανά τα σχολεία μας, σε συνθήκες χωρίς προηγούμενο. Η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας, παρότι είχαν το χρόνο -έξι ολόκληρους μήνες- δεν άρθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.
Οι ευθύνες είναι σοβαρές. Τα σχολεία ανοίγουν ανοχύρωτα μπροστά σ’ ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας, με την παγκόσμια πρωτοτυπία μάλιστα ο αριθμός των μαθητών στις τάξεις να αυξάνεται αντί να μειώνεται. Με τα δύο τρίτα των μαθητών μας σε πολυπληθή τμήματα. Αντί για επενδύσεις στις κρίσιμες υποδομές, δυο μάσκες, που κι αυτές είναι άγνωστο σε πόσα σχολεία θα διανεμηθούν κι ένα παγουρίνο του… ενός ποτηριού νερό.
Για την αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας που απέδειξε ότι την ενδιαφέρει μόνο η επικοινωνία, για την ανικανότητά της, για αυτά που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν, θα εξακολουθήσουμε να μιλάμε αλλού.
Σήμερα, ως τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ ένα μήνυμα έχω προς την εκπαιδευτική κοινότητα, δασκάλους, μαθητές και γονείς: να δώσουμε όλοι τον καλύτερο εαυτό μας για να υπερβούμε τις δυσκολίες, να καλύψουμε τις παραλείψεις, να επουλώσουμε τις πληγές, να παρασύρουμε ολόκληρη την κοινωνία σε ένα νέο παράδειγμα μάθησης, δημιουργίας, συμμετοχής, αλληλοεκτίμησης, αλληλεγγύης και στήριξης όσων έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.
Τις ίδιες μέρες που στις τάξεις τα μαθήματα είχαν διακοπεί, η κοινωνία έπαιρνε ένα σπουδαίο και πολύτιμο μάθημα: η εκπαίδευση δεν αφορά μόνο αυτό που εκ πείρας όλοι καταλαβαίνουν, τη μαθησιακή ανάπτυξη του παιδιού. Αφορά και επηρεάζει δραστικά τομείς της οικογενειακής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής με τρόπους που πρωτύτερα είτε υποβαθμίζαμε είτε ακόμα-ακόμα αγνοούσαμε ολότελα.
Γι’ αυτό αν κάτι θετικό μείνει από την τρομακτική κρίση της πανδημίας, ας είναι η υποχρέωσή μας να δούμε το δημόσιο σχολείο με άλλο βλέμμα. Χρειαζόμαστε ένα σχολείο καλύτερο: πιο ευνοϊκό στη κριτική σκέψη, ώστε να μη βρίσκουν αύριο έδαφος στην κοινωνία θεωρίες συνωμοσίας. Πιο συμπεριληπτικό στη μοναδικότητα και ιδιαιτερότητα κάθε μαθητή, ώστε να μη φυτρώνουν σπόροι μίσους. Πιο ανοιχτό στην τέχνη και στην καλλιτεχνική δημιουργία, ώστε να καλλιεργεί ανθρώπους με όνειρα και φαντασία. Πιο ανθρωποκεντρικό, ώστε να παραδίδει πολίτες που νοιάζονται για τον διπλανό τους, που στέκονται αλληλέγγυοι στις δύσκολες στιγμές του. Έστω και αυτό μόνο να πετυχαίνει κάποτε ένας «δάσκαλος», έχει δικαιολογήσει την τιμή να φέρει αυτό τον τίτλο.
Φέτος το πρώτο κουδούνι -που ούτε κι αυτό δεν ρύθμισαν σωστά οι «άριστοι» του υπουργείου- θα είναι διαφορετικό. Θα πρέπει στην καρδιά μαθητών και εκπαιδευτικών να σημάνει ελπίδα· να μετατραπεί σε μήνυμα αισιοδοξίας και μαχητικότητας για τη στήριξη του δημόσιου σχολείου, που θα διαχυθεί σε κάθε σπίτι και σε ολόκληρη την κοινωνία. Το χρειαζόμαστε!
