Παράπονο δεν έχουμε, από τον Ιούλιο του 2019 αναρτώνται διαφόρων ειδών «διαμάντια» για τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί μεταξύ άλλων ως «Μωυσής», ως «τσιτάχ», ως «ηγέτης ολκής» και πάει λέγοντας. Η συγγραφική δεινότητα των αρθρογράφων σε Μέσα φίλα προσκείμενα στην κυβέρνηση, είναι αδιαπραγμάτευτη, κρίνοντας από το γεγονός πως έχει καταβληθεί επί μία τριετία η μέγιστη προσπάθεια ώστε να «γυαλιστεί» το προφίλ ενός πρωθυπουργού και να παρουσιαστεί το «άσπρο» ως «μαύρο».
Η κατάσταση… «επιδεινώθηκε» μετά τη λίστα Πέτσα, τα «ντόμινο» πρωθυπουργικών διαγγελμάτων και τα δεκάδες κείμενα για την κυβερνητική πολιτική, χαρακτηρισμένα με πομπώδεις τίτλους και την υπενθύμιση πως όλα γίνονται «με εντολή Μητσοτάκη». Όσο ο καιρός περνούσε και οι αποκαλύψεις σκανδάλων διαδέχονταν η μία την άλλη, έγινε μάλλον αντιληπτό ότι… μία απλή αποθέωση δεν φτάνει από τα «πετσωμένα» ΜΜΕ και τους εκπροσώπους τους. Όταν δε οι Ευρωπαίοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, άρχισαν να αναδεικνύουν το ρεσιτάλ κακοδιαχείρισης και να δημοσιεύουν σελίδες επί σελίδων για τον ανέμελο πρωθυπουργό, έγινε αντιληπτό ότι οι απλοί αποθεωτικοί χαρακτηρισμοί έπρεπε να μετατραπούν σε… μυθιστορηματικά κείμενα. Όπως αυτό που διαβάσαμε το βράδυ της Τρίτης στο φιλελεύθερο protagon.gr.
Αυτή τη φορά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έγινε… από «τσιτάχ», μονομάχος. Ο δημιουργός του κειμένου, αναλύει με περισσή ευγλωττία τον τρόπο με τον οποίον έχει φροντίσει να αποφύγει το «νοκ άουτ» εδώ και τρία χρόνια, αλλά και το «αυτογκόλ» του όσον αφορά την υπόθεση παρακολουθήσεων.
«Ενας μονομάχος μπαίνει στην αρένα το 2019. Από τη μία πύλη εμφανίζεται ένας θηριώδης κύκλωπας που λέγεται πανδημία, σέρνοντας πίσω της ύφεση και εγκλεισμούς. Τον αντιμετωπίζει. Από την άλλη πύλη, ορμάνε δύο λεγεώνες σταλμένες από κάποιον Ερντογάν να καταλάβουν την αρένα. Τους κατατροπώνει, ενώ οχυρώνει και όλο το στάδιο με συμμαχίες και καινούργια όπλα. Παράλληλα με αυτά, σκάει μύτη μια Λερναία Υδρα από Ουκρανία, ακολουθούμενη από επίμονους πληθωρισμούς και πανάκριβα καύσιμα και ρεύματα. Τα βγάζει πέρα και με αυτήν. Δίνει απανωτές δύσκολες μάχες, οι θεατές δεν θυμούνται κάποιον άλλον μονομάχο να έχει βρεθεί αντιμέτωπος με τόσους απανωτούς και παράλληλους εχθρούς. Τριάμισι χρόνια πολεμά νυχθημερόν, η αρένα μπορεί να έχει μικροαντιρρήσεις για τη μία ή την άλλη στιγμή του, αλλά τον γενικότερο επιτυχημένο αγώνα του δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει κανένας σοβαρός θεατής. Και όταν τα φέρνει επιτέλους βόλτα, λίγο πριν χτυπήσει το καμπανάκι της λήξης, την ώρα που ετοιμάζεται να κάνει τον γύρο του θριάμβου έχοντας την αρένα με το μέρος του, κάνει το απίθανο. Δίνει μόνος του μια σπαθιά στο πόδι του και κόβει πέντε δάκτυλα. Και τώρα σέρνεται καταματωμένος, με τους θεατές να αναρωτιούνται τι στο διάβολο τον έπιασε και έκανε τέτοιο πράγμα και με κάτι εσωτερικούς αντιπάλους, που κάποτε έμοιαζαν αμελητέοι, να τον σφυροκοπούν αδιάκοπα».
Στη συνέχεια, το «μοτίβο» αλλάζει, καθώς επισημαίνεται ότι οι εξηγήσεις που δόθηκαν για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων είναι λειψές και από… χέρι αποτυχημένες. «Οι εξηγήσεις του, λειψές από μόνες τους, είναι από χέρι αποτυχημένες. Δεν πείθουν παρά μόνο τον πολύ σκληρό πυρήνα των οπαδών του, όλοι οι υπόλοιποι στέκονται ακίνητοι και προβληματισμένοι. Οι επιβεβλημένες παραιτήσεις δεν απαλλάσσουν τον ίδιο από την υποψία ότι γνώριζε, η δε επίκληση του ξένου παράγοντα που θέλει να πλήξει την πατρίδα χειροτερεύει τα πράγματα, καθότι αντίκειται στην κοινή λογική. Οι υποσχέσεις του για μελλοντικές παρεμβάσεις στην ΕΥΠ αφήνουν το κοινό παγερά αδιάφορο. Μοιάζει σαν να έχει συλληφθεί κάποιος να κλέβει και ως αντίβαρο να υπόσχεται αλλαγή του νομικού πλαισίου για την κλοπή. Κανείς δεν ήξερε ούτε πώς δούλευε πριν η ΕΥΠ, ούτε πιστεύει ότι τώρα θα δουλέψει με διαφάνεια. Από όσα έχουν επισυμβεί ως τώρα, είναι φανερό ότι υπάρχει πρόβλημα σοβαρής αιτιολόγησης αυτού που συνέβη. Θα πορευτεί λοιπόν με αυτό το έλλειμμα, κουβαλώντας το άχθος μια αξιόμεμπτης πράξης που δεν έπρεπε να γίνει».
Το προφίλ του «μονομάχου Μητσοτάκη» έχει πληγεί κατά τον αρθρογράφο, καθώς η αντιπολίτευση θα βρει την ευκαιρία να τραβήξει το θέμα μέχρι τέλους, σφυροκοπώντας ανελέητα τον πρωθυπουργό «ελπίζοντας στον ολοκληρωτικό πολιτικό του θάνατο». Όμως, κατά τον αρθρογράφο, ο πρωθυπουργός «είναι ακόμα όρθιος και παρά την πληγή του, θα παραμείνει ισχυρότερος από αυτούς που τον έχουν περικυκλώσει και τον βαράνε». Μάλιστα, επισημαίνει ότι «αν ξεφύγει από το καναβάτσο όπου έχει στριμωχτεί τώρα, μπορεί να ισορροπήσει ξανά το παιχνίδι. Και να παίξει σε αυτό με όρους κυριαρχίας. Οχι πια απόλυτης ηγεμονίας, όπως μέχρι πρότινος, αλλά πάντως –παρά τη ζημιά και την αδύναμη διαχείρισή της– παραμένει όρθιος και ικανός. Δεν ήταν ποτέ εύκολος αντίπαλος, ούτε αναμετρήθηκε ποτέ με εύκολα προβλήματα. Ως τώρα τα έβγαζε πέρα…».
Μόνο που… δεν αναλύθηκε το πως τα «έβγαζε πέρα μέχρι τώρα» ο πρωθυπουργός, έχοντας ως πλέγμα προστασίας τη μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ και τη συνεχόμενη προπαγάνδα τους, αλλά και επίλεκτα στελέχη σε κυβέρνηση και Μαξίμου, πρόθυμα να απορροφήσουν οποιοδήποτε «χτύπημα» και να… θυσιαστούν για χάρη του «ηγέτη». Έτσι, δεν τα βγάζεις πέρα μόνος σου.
Αυτό που γίνεται αντιληπτό, είναι η αγωνία που διακατέχει το mediaκό περιβάλλον του πρωθυπουργού, ώστε να πειστούν και οι πιο δύσπιστοι ότι στο τέλος… όλα θα πάνε καλά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βγει θριαμβευτής. Το πώς θα καταφέρει να «αποτινάξει» από τις πολιτικές πλάτες του μία «ντουζίνα» σκάνδαλα, είναι άλλο θέμα, που δεν… χρήζει ανάλυσης από τα «πετσωμένα» ΜΜΕ.
