Όσα συνέβησαν με τη φασιστική επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη αποτελούν θρυαλλίδα πολιτικών εξελίξεων. Η αδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη να υπερασπιστεί τα δημοκρατικά κεκτημένα απέναντι στον αισχρό και αγοραίο τραμπουκισμό και η επιμονή της Φώφης Γεννηματά να γίνεται χαλίφης στη θέση του Μητσοτάκη και να αποδίδει στην κυβέρνηση όσα δεν τολμά να αποδώσει στους ακροδεξιούς πρωταγωνιστές χαράζουν πραγματικές διαχωριστικές γραμμές μπροστά σε αυτούς που θέλουν να καθορίζουν τις πολιτικές γραμμές.
Οι συμμαχίες τις οποίες αναζητά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για τη διαμόρφωση της μεταμνημονιακής Ελλάδας δημιουργούνται πλέον με ένα είδος αυτοματισμού από τις εξελίξεις. Η ΝΔ αρνείται να εγκαταλείψει επισήμως το τρίκυκλο της ανωμαλίας. Μέλη και στελέχη της είναι καβάλα στο τρίκυκλο την ώρα που άλλα μορφάζουν με αηδία μπροστά στην καταπάτηση της δημοκρατίας. Απέναντι στο ΚΙΝΑΛ της Φώφης, το οποίο βλέπει τον εαυτό του ως ρεζέρβα στο μοιραίο όχημα που μεταφέρει την ακροδεξιά του Κυριάκου, διαμορφώνονται στον χώρο της κεντροαριστεράς οι κινητήριες δυνάμεις που αναζητούν τις δημοκρατικές συμμαχίες για μια άλλη Ελλάδα. Η τροχοπέδη των ηγεσιών που χρησιμοποιούν τον τρόμο για να αναπτύξουν πολιτικό λόγο και την αμφισβήτηση των θεσμών και της δημοκρατίας ως σκαμνάκι για να ακουμπήσουν την εξουσία έχει ημερομηνία λήξης. Στις παρυφές των ηγεσιών των παλαιοκομμάτων προβάλλουν ανησυχίες και αναγκαιότητες για ένα νέο μέτωπο δημοκρατίας. Οι εξελίξεις, οι οποίες μάλιστα έχουν την ισχύ της live τηλεοπτικής μετάδοσης, διαμορφώνουν τα νέα διλήμματα. Μαζί με τις συντηρητικές πολιτικές των μνημονίων ήρθαν και οι ιδεολογικοί και πολιτικοί τραμπουκισμοί που τις επέβαλαν, οι οποίοι για να σταθούν επένδυσαν σε φυσικούς φορείς: στους απογόνους του Γκοτζαμάνη και στα ορφανά του Παττακού.
Η Ελλάδα βγαίνει από τα μνημόνια, αλλά ταυτόχρονα με την οικονομική της αποκατάσταση απαιτείται και η θεσμική οχύρωση της δημοκρατίας. Χρειάζονται ευρύτερες συμμαχίες για να οχυρωθεί η χώρα και να ακυρωθούν οι δυνάμεις που τη στέλνουν στο παρελθόν. Με την έννοια αυτή, η υποχρέωση της κυβέρνησης και του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα δεν αφορά τις εξαγγελίες και τα προγράμματά τους αλλά τη δημιουργία του νέου δημοκρατικού μετώπου. Εχουν υποχρέωση να συμμαχήσουν με τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θέλουν και μπορούν και όχι με τον εαυτό τους. Ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει να εγκαινιάσει τη νέα μεταπολίτευση. Αυτήν τη φορά δεν αφήνουμε πίσω τη χούντα, αλλά την Ελλάδα της διαπλεκόμενης διαφθοράς και των προσώπων της, των μνημονίων και της επιβεβλημένης πολιτικής, με στόχο τη δημοκρατική, ανεξάρτητη Ελλάδα των πολιτών στην ψηφιακή εποχή. Όταν ένας δήμαρχος ξυλοκοπείται σε ζωντανή μετάδοση και τα κόμματα δεν κάνουν το αυτονόητο, δεν έχεις την πολυτέλεια εγκεφαλικής διαμόρφωσης μιας πολιτικής συμμαχιών. Οι συμμαχίες και τα διλήμματα είναι μπροστά σου. Από τη μία αυτοί που στηρίζουν με σθένος τη δημοκρατία και από την άλλη το έρεβος. Ας πέσει σε αυτό το τρίκυκλο της ανωμαλίας, αντί η Ελλάδα.
