Τι έγινε και ο Μητσοτάκης μεταμορφώθηκε σε Κυριάκο Τσίπρα, αντιγράφοντας θέσεις και ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ.
Το διάγγελμα του πρωθυπουργού για την πανδημία, ήταν μια έκπληξη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ξεκάθαρα πως πρέπει να ενισχυθούν οι κρατικές δομές για να αντιμετωπίσουμε τις εξελίξεις. Απέρριψε τις θεωρίες που εκπορεύονται από τη Γηραιά Αλβιώνα και τον Τζόνσον, που θέτουν ως προτεραιότητα στην αντιμετώπιση της κατάστασης την στήριξη της Οικονομίας αντί των ανθρώπων. Αποθέωσε τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του Δημοσίου για τη μάχη που δίνουν με αυταπάρνηση στα Νοσοκομεία. Υποσχέθηκε κρατικές ενισχύσεις για να μην καταρρεύσει η κοινωνία και η Οικονομία. Λες και αν το διάγγελμα κρατούσε λίγο ακόμη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης , θα τραγουδούσε τον ύμνο του Κόκκινου Στρατού (ή έστω Ερυθρού κατά τον ίδιο) εξαίροντας το ρόλο του κράτους στην Ελληνική Σοβιετία.
Τι έγινε και ο Μητσοτάκης μεταμορφώθηκε σε Κυριάκο Τσίπρα, αντιγράφοντας θέσεις και ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρξε πράγματι μια βαθιά πολιτική συναίσθηση που τον έκανε να καταλάβει πως τα περί αγορών είναι αγοραία και δεν σώζουν ανθρώπους; Πως το κράτος και ο κακός ως σήμερα κρατισμός είναι οι μοναδικοί εγγυητές για να λειτουργεί η κοινωνία; Κατάλαβε πως αυτή η χώρα δεν χρειάζεται 1.500 αστυνομικούς για να παίζουν το παιχνίδι Εξάρχεια-Αστυνόμοι, αλλά γιατρούς και δασκάλους και κρατικές δομές;
Προσωπικά δεν πιστεύω πως ο Μητσοτάκης έγινε μεταμελημένος Μητσοτάκης, κάτι που προσομοιάζει σε Τσίπρα. Απλώς αυτή τη στιγμή με όσα συμβαίνουν στην ανθρωπότητα, όποιος βγει υποστηρίζοντας τα περί αυτορρύθμισης της αγοράς, επιχειρηματικότητας και ευλογημένου αποκρατισμού, θα βρεθούν δεκάδες χιλιάδες να τον φτύσουν για να κολλήσει κορονοϊό. Ο νεοφιλευθερισμός είναι το πρώτο θύμα του φονικού ιού.
Ο Μακρόν, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Μητσοτάκης, οι νεοφιλελεύθεροι και θιασώτες της Σχολής του Σικάγο, δεν μπορούν να υποστηρίξουν καμία από τις απόψεις που προωθούσαν ως ευλογία του Φρήντμαν για την κοινωνία. Η ζούγκλα που δημιούργησαν με την προώθηση του συμφέροντος σε κάθε πτυχή της ζωής, δημιούργησε μόνο θηρία που είναι έτοιμα να καταβροχθίσουν πρωτίστως τους ίδιους και τις αγορές τους. Κάνουν λοιπόν ένα βήμα πίσω, ενστερνίζονται την κοινωνική ευθύνη, την αλληλεγγύη, το ρυθμιστικό ρόλο του κράτους για να περισωθούν πριν τους κατασπαράξουν οι μάζες. Δεν έγιναν κρατιστές αν και οι συνθήκες είναι τέτοιες που την επόμενη μέρα θα είναι δύσκολο να αρθρώσουν τις συνήθεις θεωρίες περί αυτόματης ευημερίας δια της ευημερίας των λίγων.
Όταν η κατάσταση ομαλοποιηθεί όμως, θα επιχειρήσουν να μετακυλήσουν τις ευθύνες σωτηρίας των ιδιωτών στο κράτος όπως έκαναν και την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Αντί να αναπτύξουν την κρατική μέριμνα θα βάλουν το κράτος να πληρώσει ασφαλιστικές, τράπεζες, ιδιωτικά νοσοκομεία , επιχειρηματίες για να μην καταρρεύσει η χώρα. Θα βρουν δηλαδή έναν τρόπο να μετατρέψουν την «κατάρρευση» της επιχειρηματικότητας σε βάρος του κράτος. Αφού γεμίσουν τις τρύπες της ζημιάς τους, το πιθανότερο θα είναι να αρχίσουν να κατηγορούν και πάλι το κράτος που έχει επιδόματα, κοινωνική πολιτική και κρατική επιχειρηματικότητα. Φυσικά θα έχουν πρώτα καταναλώσει όλα τα κρατικά επιδόματα και τις επιχορηγήσεις.
Σκεφθείτε για λίγο, αν αυτή τη στιγμή δεν υπήρχε Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού. Αν υπήρχε μόνο ιδιωτική, η οποία υπό το βάρος των πιέσεων της πανδημίας, απέλυε εργαζόμενους και οδηγούσε στην κατάρρευση της ηλεκτροδότησης. Ποιος θα έπαιρνε την ευθύνη; Ο ιδιώτης θα σήκωνε τα χέρια ψηλά λόγω ανωτέρας βίας και πιθανόν να ζούσαμε με πρωτόγονες συνθήκες. Κάτι τέτοιο έγινε στο black out στις ΗΠΑ το 2004. Φανταστείτε επίσης να μην υπήρχαν δημόσια νοσοκομεία αλλά μόνο η πολυδιαφημισμένη ιδιωτική Υγεία η οποία θα κατέρρεε γιατί οι ιδιώτες δεν μπορούν να σηκώσουν το κόστος. Τι θα γινόμασταν;
Όσα χθες ήταν σύγκρουση θεωριών και πολιτικών, σήμερα είναι ξεκάθαρα στο πεδίο της δραματικής καθημερινότητάς μας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που απέλυε γιατρούς, που τους έβρισκε κάπως τεμπέληδες και θεωρούσε το κράτος αντιπαραγωγικό ως επενδυτή, σήμερα κατάντησε να χειροκροτά τους «κηφήνες γιατρούς» στα μπαλκόνια μαζί με τον Άρη Πορτοσάλτε και το βουλευτή του Μπάμπη Παπαδημητρίου, που ήθελαν το γκρέμισμα των δημόσιων νοσοκομείων.
Όχι ο Μητσοτάκης δεν έγινε Τσίπρας. Προσπαθεί να διασωθεί και εύχομαι μέσα του να θέλει να σώσει κιόλας. Η απόφαση να δώσει 2 δις στην Οικονομία σε καιρό πολέμου όπως λέει ο ίδιος, ουσιαστικά δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε πέρυσι 2 δις για κοινωνική πολιτική σε καιρό κανονικότητας. Επίσης το θέμα είναι όταν λέει ότι δίνει στην Οικονομία, τι ακριβώς εννοεί. Τους λίγους επιχειρηματίες που είναι έτοιμοι να αρπάξουν από το κράτος που τόσο μισούν ή τις δομές που θα στηρίξουν την κοινωνία;
Όταν θα τελειώσουν όλα, το Δημόσιο σύστημα Υγείας θα έχει καταστραφεί. Οι άνθρωποι του θα έχουν εξουθενωθεί και οι υποδομές θα έχουν καταρρεύσει μαζί τους. Πολύ φοβάμαι πως εκείνη ακριβώς τη στιγμή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα παρουσιάσει τους ιδιώτες ως έτοιμους να επενδύσουν πάνω στην καταστροφή και θα φωτογραφηθεί μαζί τους όπως έκανε ο Τραμπ με τους CEO των εταιρειών.
Δυστυχώς η μάχη που δίνεται σήμερα δεν είναι για την επιβίωση μόνο, αλλά και για το ποιες απόψεις θα επικρατήσουν ώστε να μην ξαναβρεθούμε στην ίδια κατάσταση