Μπορεί η ελληνική δημοσιογραφία να αντέξει τόση ευτυχία;
Μπορεί να ξαναγυρίσουμε πίσω στις εποχές «του μεγάλου, του ωραίου και του αληθινού»; Μπορεί να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του ο Κώστας Σημίτης; Μπορεί να ζήσουμε το απόλυτο déjà vu της δεκαετίας που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα;
Μπορεί η ελληνική δημοσιογραφία να ανεβάζει και να κατεβάζει κυβερνήσεις και υπουργούς;
Να «σηκώνει» βίλες στην Εκάλη; Να ιδρύει ομίλους με δανεικά κι αγύριστα;
Να ξημεροβραδιάζεται στα γκαλά, στην Ψαρού, στα καφέ στο Κολωνάκι, τα ξενυχτάδικα της παραλιακής;
Να έρχεται σε γάμου κοινωνία με μοντέλες και υπέρλαμπρες τηλεπερσόνες;
Μπορεί να αντέξει να στείλει ξανά τα παιδιά της στα Κολάμπια της αλλοδαπής;
Να στήσει εκ νέου τραπεζάκι στον προθάλαμο της UBS και της Credit Suisse στη Ζυρίχη; Μπορεί η ελληνική δημοσιογραφία να ξαναζωντανεύσει το City; Να ράβει δύο φορέματα μόνο για τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ; Μπορεί η ελληνική δημοσιογραφία να τα ξαναφτιάξει με το ΚΕΕΛΠΝΟ; Να βγάλει στα περίπτερα ιλουστρασιόν περιοδικά για «το συμπαθητικό pet της συζύγου του πετυχημένου anchorman»; Να ξαναφέρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες στη χώρα που τους γέννησε;
Να ξαναπάει τον δείκτη του ΧΑΑ στις 6.500 μονάδες; Μπορεί να μας ξαναχρεοκοπήσει; Μπορεί να μας ρίξει άλλα τρία μνημόνια στο κεφάλι; Μπορεί η ελληνική δημοσιογραφία να ξανανοίξει τα τραπεζικά γκισέ διά πάσα χρήση;
Μπορεί η χώρα να ξαναφουσκώσει τον τραπεζικό λογαριασμό της Novartis και της Siemens;
Μπορεί να ξαναγίνει της μίζας το κάγκελο, των τζακιών το σύστριγκλο, των ελίτ το έλα να δεις και του μπάρμπα στην Κορώνη τα θέλω;
Ιδού το ερώτημα. Δεχόμεθα απαντήσεις…
