Το σκεπτικό της εισαγγελικής πρότασης για την ποινική ευθύνη της μητέρας και ο προβληματισμός στον νομικό κόσμο
Αντιδράσεις και προβληματισμό σε μερίδα του νομικού κόσμου έχει προκαλέσει η πρόταση του εισαγγελέα πρωτοδικών Γιώργου Νούλη για τους εμπλεκόμενους στην πρώτη δικογραφία που έχει σχηματιστεί για την πολιτογραφημένη ως «υπόθεση του Κολωνού» ως προς το σκέλος που αφορά τη νομική τεκμηρίωσή της για παραπομπή της μητέρας του κοριτσιού σε δίκη και για διακεκριμένη μαστροπεία.
Στην πολυσέλιδη πρότασή του ο εισαγγελικός λειτουργός περιγράφει αναλυτικά το μαρτύριο που ζούσε η 12χρονη επί πέντε ολόκληρους μήνες κατά τους οποίους είχε κακοποιηθεί επανειλημμένα τουλάχιστον από 24 άτομα (25η κατηγορούμενη είναι η μητέρα της) που εμπλέκονται στην πρώτη δικογραφία η οποία έχει σχηματιστεί, καθώς υπάρχει σε εξέλιξη ανακριτική διαδικασία και για πολλούς ακόμη δράστες.
Ανάμεσά τους είναι και γείτονες του παιδιού που γνώριζαν πολύ καλά και την ηλικία του αλλά και τη δεινή οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του.
Η συστηματική δε και κατ’ εξακολούθηση κακοποίηση του παιδιού μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα από τόσο πολλούς δράστες καταρρίπτει και τον ισχυρισμό του βασικού κατηγορούμενου, «ευυπόληπτου» και με υψηλές γνωριμίες «γαλάζιου» Ηλία Μίχου ότι δεν υπήρχε κύκλωμα παιδεραστίας.
«Αστεία δικαιολογία η “γιαγιά”»
Ο εισαγγελέας στην πρότασή του, αφού εξιστορεί τη ζωή της μητέρας της 12χρονης, που μετέβη έφηβη στην Αθήνα από την επαρχία και στα 18 της παντρεύτηκε και έκανε το πρώτο από τα οκτώ παιδιά της, εξηγεί τη δεινή οικονομική κατάσταση που αντιμετώπιζαν εκείνη και η πολυμελής οικογένειά της εξαιτίας και του μεγέθους της αλλά και λόγω της σχέσης της ίδιας και του πατέρα με τα ναρκωτικά. Οπως αναφέρει, η μητέρα «εργαζόταν περιστασιακά», ενώ πίεζε τα μικρότερα παιδιά της –μαζί και τη 12χρονη– να γίνουν επαίτες στη γειτονιά όπου έμεναν. Ο εισαγγελέας τονίζει σε πολλά σημεία της 90σέλιδης πρότασής του την «πλημμελή εποπτεία» των γονέων, με έμφαση στη μητέρα.
Ο Γ. Νούλης αποδέχεται πλήρως ως απολύτως αληθή όσα έχει καταθέσει η ανήλικη στα δύο στάδια της προδικασίας, καθώς όπως αναφέρει «η μικρή, η οποία διαθέτει οξύτατη μνήμη, προέβη σε απολύτως ακριβή αναφορά περιστατικών. […] Η ασφαλής και ανεπιφύλακτη αναγνώριση των δραστών από το θύμα δεν μπορεί επ’ ουδενί λόγω να αμφισβητηθεί από τις ελάχιστες αποκλίσεις των διηγήσεων του από την πραγματικότητα και δη επί δευτερεύουσας σημασίας θεμάτων, οι οποίες δεν δημιουργούν καμία αμφιβολία για τη βασιμότητα και την αλήθεια των καταθέσεών της».
Ωστόσο ο εισαγγελέας, αν και δέχεται ότι «η –στερούμενη κάθε υποστήριξης– 12χρονη υπέκυψε στις εκβιαστικές απαιτήσεις του Μίχου κι εξαναγκάστηκε να αποδεχθεί την εκπόρνευση της από αυτόν, την οποία προφανώς και δεν αποκάλυψε στους γονείς της» όπως και ότι ο κατηγορηματικός και συνεχής ισχυρισμός της μικρής –και παρουσία παιδοψυχολόγων– ότι η μητέρα της δεν είχε ιδέα τι συνέβαινε και δεν γνώριζε τίποτε, δεν διστάζει να εισηγηθεί την παραπομπή της μητέρας για διακεκριμένη μαστροπεία.
Για να τεκμηριώσει την ερμηνεία του ως προς την ποινική ευθύνη της μητέρας, με την οποία άλλοι συνάδελφοί του διαφωνούν βλέποντας εγκληματική παραμέληση εποπτείας ανηλίκου και όχι διακεκριμένη μαστροπεία, ο εισαγγελέας επισημαίνει:
• «Μικρό μέρος της αμοιβής έδινε (σ.σ.: ο Μίχος) και στη μικρή η οποία το παρέδιδε στη συνέχεια στη μητέρα της (που αδιαφορούσε για την πηγή του) με την αστεία δικαιολογία ότι προέρχονται “από τη γιαγιά που φροντίζει”».
• Η μητέρα «αντιλαμβανόταν ότι τα χρήματα που έφερνε η μικρή στο σπίτι ήταν η είσπραξη από ερωτικής φύσεως (εξ αποστάσεως ή εκ του σύνεγγυς) δραστηριότητές της με τρίτους αντί αμοιβής, καθόσον δε μπορεί να γίνει, κατά τον κοινό νου, πιστευτή η αιτιολογία της προέλευσής τους “της τα δίνει μια γιαγιά που φροντίζει”».
«Απέβλεπε στα συγκεκριμένα έσοδα»
• «Η προκύψασα κατά την κύρια ανάκριση άγνοια της κακοποίησης –και στη συνέχεια της εκμετάλλευσης– της θυγατέρας της από τον Μίχο (εξ ου και η μη συναυτουργική απόδοση της πράξης της μαστροπείας) δεν επιδρά καθόλου στη θεμελίωση της διάπραξης του εν λόγω εγκλήματος με τη μορφή της υπόθαλψης της ολίσθησης του παιδιού στην πορνεία διά της αποχής της από την οφειλόμενη λήψη μέτρων αποτροπής του. Αυτό ενθαρρύνθηκε στη σχετική επίδοσή του (η οποία αρχικώς του επιβλήθηκε εξαναγκαστικά συνεπεία των εκβιαστικών πρακτικών του Μίχου, που το εξώθησε σ’ αυτήν) και ακολούθως στη συνέχιση της εκπόρνευσής του –παράλληλα και– από τη διαρκή πίεση της μητέρας του για την εξεύρεση χρημάτων και την επ’ αυτού αμεριμνησία και απάθεια της, όταν προφανώς και υποπτεύθηκε την πηγή προσπορισμού τους. Με την εγκληματικά αδιάφορη στάση της (και παρά τις υποψίες που μετά βεβαιότητας της είχαν γεννηθεί και τις ενδείξεις που υπέπεσαν στην αντίληψή της για πιθανή συμμετοχή του παιδιού σε ανήθικες δραστηριότητες απ’ όπου προέρχονταν τα μικροποσά που αυτό κόμιζε, πρωτίστως στην ίδια και στην οικογένειά της) επέτρεψε τον εκμαυλισμό της μικρής, την οποία αποδεχόταν και ανεχόταν, αποβλέποντας ακριβώς στα συγκεκριμένα έσοδα. Αγνοώντας όμως πλήρως και επακριβώς το είδος, το εύρος και τις συνθήκες των ακόλαστων ενασχολήσεων του παιδιού της, όπως επίσης και το πρόσωπο που το παρέσυρε στην πορνεία».
• «Υπέθαλψε με την αδιαφορία, την ανοχή και τις πιέσεις της για τη συλλογή χρημάτων» την «εξαναγκαστική γενετήσια εκμετάλλευση του παιδιού από τον Μίχο».
• «Και η ίδια αποδέχεται την ανύπαρκτη εποπτεία του 12χρονου παιδιού της και την πλήρη αδιαφορία της για τις ριψοκίνδυνες για το πρόσωπό του κινήσεις του, αλλά και τις προσοδοφόρες (και για την ίδια) συναναστροφές του, καθώς ομολογεί ότι καθημερινά αυτό έλειπε εκτός σπιτιού τουλάχιστον 4-5 ώρες και μάλιστα νύχτα απείχε τελείως από την άσκηση της επιβεβλημένης γονικής φροντίδας επί 12χρονου παιδιού περί την από μέρους αυτού χρήση του διαδικτύου, των σχετικών εφαρμογών του και των επαφών και γνωριμιών του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πλημμέλεια που αποδείχθηκε ολέθρια για το ίδιο. […] με την απόλυτη απουσία της από την επιτήρηση της θυγατέρας της άνοιξε διάπλατα τις θύρες για την καταστροφική για τη ζωή της τελευταίας διείσδυση του Μίχου σε αυτή με σκοπό τη χειραγώγηση και τη σεξουαλική εκμετάλλευσή της, όπερ και εγένετο». Προς επίρρωση της εισήγησής του ο κ. Νούλης ερμηνεύει τη σχετική διάταξη του ΠΚ επικαλούμενος βιβλιογραφία αλλά και σχετική νομολογία.
Αναφέρει: «Η τρίτη μορφή μαστροπείας συνίσταται στη διαμόρφωση (είτε με θετικές ενέργειες είτε με παράλειψη εκπλήρωσης ιδιαίτερης νομικής υποχρέωσης) ευνοϊκών και κατάλληλων συνθηκών προς συνέχιση ή επίταση καταστάσεων που συνιστούν πορνεία του ανηλίκου. Η υπόθαλψη αφορά στη διαμόρφωση και ευνοϊκών ψυχικών προϋποθέσεων (μέσω π.χ. της ανοχής από γονέα της επίδοσης σε αυτήν τέκνου του, της αποχής του από ενέργειες προς παύση της εκπόρνευσής του κ.λπ.) ενώ η διευκόλυνση αφορά αποκλειστικά στη δημιουργία αντικειμενικών προϋποθέσεων και καταστάσεων προς τούτο (π.χ. παροχή καταλύματος προς τέλεση της γενετήσιας πράξης, μεταφορά σε αυτό κ.λπ.)».
Ο τελικός λόγος ανήκει πλέον στο αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο, το οποίο και θα αποφανθεί αν τελικά η μητέρα της 12χρονης πρέπει να δικαστεί για το κακούργημα της διακεκριμένης μαστροπείας.
