Ας πούμε λοιπόν πως εξέφραζε άποψη. Πως πρώην σύντροφοι του πρωθυπουργού, καθώς με τάσεις και πολυσυλλεκτικό κόμμα «θα μπορούσαν να»…
«Θα μπορούσαν», γιατί αν κάτι ξέρει, θα έπρεπε να είχε πάει πρώτα στον εισαγγελέα πέραν του ότι θα έπρεπε να το διασταυρώσει. Και αν κάτι ανάλογο είχε γραφεί στον όμιλο που εργάζεται, αυτό δεν είναι αναφορά σε τυχόν εγκυρότητα, αλλά απλή αναφορά ιδεολογικής ταύτισης και συμπόρευσης.
Γιατί τόση μονομανία για την «Αριστερά» που έχει σχέση με την τρομοκρατία;
Μα, δεν είπε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πως η βία προέρχεται αποκλειστικά από την Αριστερά ξεπλένοντας τον ακροδεξιό χώρο απ’ όπου προέρχονται Γεωργιάδηδες και Βορίδηδες;
Βία στην ακροδεξιά, εξάλλου, δεν υπάρχει… Ούτε και Χρυσή Αυγή… «Δικοί μας άνθρωποι» είναι, τη δουλειά μας κάνουνε, βασιζόμαστε πάνω τους…
Παρακράτος το λέγαμε κάποτε με όλα τα αίσχη που είχε κάνει και που μπορεί να συνεχίζει να κάνει, είτε πρόκειται για κουκουλοφόρους, είτε πρόκειται για πράξεις «τρομοκρατίας» αμφιβόλου προέλευσης!
Αφού λοιπόν προσπάθησαν να ξεπλύνουν τους φασίστες και να αποδώσουν τη βία στην Αριστερά, τώρα πρέπει να τα τσουβαλιάσουν.
Βία, κακό πράγμα, δεν είναι comme il faut για τους νοικοκυραίους…
Άσχετα αν υπάρχουν πολλά είδη βίας: Η ψυχολογική βία, η ενδοοικογενειακή βία, η βία του παρακράτους, η βία της Εξουσίας, της Εκκλησίας, η επαναστατική βία…
Με την ίδια λογική που καταδικάζεις τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, θα πρέπει να καταδικάσουμε λοιπόν και κάθε βία που ασκείται κατά δικτατορικών καθεστώτων σε όλον τον κόσμο, ή κάθε βία που ασκείται κατά κατάχρησης εξουσίας, που λέγεται βέβαια και αντίσταση ή Άμυνα.
Εκτός κι αν πρέπει να την προσαρμόσουμε:
Αν έχουμε φιλικές σχέσεις με το δικτατορικό καθεστώς μιας χώρας, μπορούμε να καταδικάσουμε τη βία, αν θέλουμε να πέσει γιατί δεν κάνει τις δουλειές μας, τότε μπορούμε και να την ενισχύσουμε…
Σύμφωνα με την λογική τους, ο κόσμος θα έπρεπε να αντιδρά μόνον όταν συμφωνούν οι «ιθύνοντες»
Ο Σπάρτακος θα είχε μείνει στ’ αυγά του, η Γαλλία θα είχε ακόμα ευγενείς και μοναρχία, η Ιταλία θα ήταν κρατίδια, ο τσάρος θα επισκεπτόταν σήμερα την Ελλάδα και άλλα τέτοια ευτράπελα…
Γράφει μάλιστα η Καθημερινή στις 3.2.2013:
«H αναζωπύρωση της τρομοκρατίας άνοιξε εκ νέου τη συζήτηση για την επαναστατική βία στη χώρα μας, δηλαδή για τη βία που το εύρος της εκτείνεται από την τρομοκρατία των καλάσνικοφ και φτάνει μέχρι τα γκαζάκια και τα σπασίματα βιτρινών. Αν και ποιοτικά υπάρχουν αναμφισβήτητες διαφορές, ο κοινός παρονομαστής του φαινομένου είναι η άρνηση του δημοκρατικού πλαισίου νομιμότητας εν ονόματι της επανάστασης και του κολεκτιβισμού».*
Με απλά λόγια: Τον κάθε παλαβό ή προβοκάτορα ή άνθρωπο της νύχτας τον ονομάζουμε «τρομοκράτη» και του κολλάμε και το «επαναστατική βία»…
Μάλιστα…
Έτσι λοιπόν η εν λόγω θεώρηση του κόσμου, δεν είναι απλά «άποψη» αλλά πολιτική θέση και ιδεολογία με στόχο την αντίπαλό σου προσαρμόζοντας την πραγματικότητα σε αυτό που εσύ επιθυμείς, ταξικά ή απλά συμφεροντολογικά.
Εξάλλου η «τρομοκρατία» πάντα χρησιμεύει για εκφοβισμό…
Δεν είναι ο πρόεδρος της Ν.Δ. που μιλάει συνέχεια για «Ασφάλεια» των πολιτών; (Πάντα η «ασφάλεια» ήταν πρόσχημα για μείωση δημοκρατικών ελευθεριών). Όπως και η λέξεις: «Έθνος», «Πατρίς» για αύξηση των αμυντικών δαπανών…
Πέραν του ότι μπλέκεις τη δημοσιογραφία με την προπαγάνδα και τη σπίλωση του αντιπάλου μέσα από ένα αχταρμά περί «τρομοκρατίας» ρίχνεις και ένα συναισθηματικό «γιατί δεν πήγε στο νοσοκομείο» μήπως και συγκινηθεί κανένας τηλεθεατής παραπάνω.
Και οι άλλοι που πήγαν τι έκαναν; Συγγνώμη που το λέω, πέραν πιθανών εξαιρέσεων, για τις κάμερες πήγαν και για πολιτικά οφέλη, ίσως τα ίδια που εκπροσωπεί ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος. Έτσι ηρωοποιούν έναν τραπεζίτη, όπως έχουν ηρωοποιήσει τόσους και τόσους! Μια χαρά τους κάθεται!
Ας πάμε και λίγο πιο πέρα: Δεν εξέδωσαν ανακοινώσεις; Είπαν μήπως πως συντάχθηκαν πολιτικά και ιδεολογικά ποτέ με το θύμα; Συμφώνησαν ποτέ μαζί του;
Τι θέλατε, να πάρει μια βυσσινάδα και σοκολατάκια και να πάει στο νοσοκομείο;
Τελικά, όχι μόνον αντιδεοντολογική ήταν αυτή η θέση, όχι μόνον προπαγάνδα αλλά και σπίλωση αισχίστου είδους, όχι μόνον του πρωθυπουργού αλλά της Αριστεράς.
Το ξέρει και πολύ καλά μάλιστα, απλά του προκαλεί αναφυλαξία οτιδήποτε έχει σχέση με τους άπλυτους, τους αριστερούς και τους διαφωνούντες.
Όχι γιατί έχει κάτι προσωπικό μαζί τους, απλά πρέπει να σπιλωθεί ο αντίπαλος…
Εδώ ο άλλος χθες ταύτισε την Ακροδεξιά με το Όχι στο Δημοψήφισμα.
Αλλά τελικά δεν μας είπε: Πρώην σύντροφοι του πρωθυπουργού αποφάσισαν να βάλουν πυροτεχνήματα στο φάκελο με παραλήπτη τον πρώην πρωθυπουργό με ποιο όφελος;
Εγώ τον μόνο κερδισμένο που βλέπω από όλη αυτή την «επαναστατική» έκρηξη, είναι το παρακράτος και τη συντήρηση…
Και ο Ηρακλής Πουαρώ, πάντα θα αναζητούσε ποιος έχει κέρδος από αυτές τις πανηλίθιες «τρομοκρατικές» πράξεις.
Όχι πάντως η κυβέρνηση, ούτε ο λαός…
*άρθρο καθηγητή Νικου Μαραντζιδη
