Μπένι Στάινμετζ: Δεν θα εκδοθεί στη Ρουμανία ο «Βασιλιάς των Διαμαντιών» - Με απόφαση Αρείου Πάγου

Το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου ανατρέποντας την απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, το οποίο είχε ταχθεί υπέρ της έκδοσης, βάση του Ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης, του «Βασιλιά των Διαμαντιών», όπως αποκαλείται ο ισραηλινός μεγιστάνας Μπένι Στάινμετζ, έκρινε πως δεν συντρέχουν λόγοι έκδοσης του στη Ρουμανία.

Υπενθυμίζουμε πως το Συμβουλίου Εφετών Αθηνών με την υπ’ αριθμ. 12/2025 απόφασή του είχε απορρίψει όλους τους ισχυρισμούς που είχε προβάλλει ο Μπένι Στάινμετζ, προκειμένου να μην εκδοθεί στη Ρουμανία και είχε διατάξει τη σύλληψη και την προσωρινή του κράτηση με τον όρο παραμονής σε νοσοκομείο έως την έκδοση του στις Ρουμανικές αρχές.

Κατά την έφεση που είχε καταθέσει ο κ. Στάινμετζ στον Άρειο Πάγο, θέλοντας να προσβάλει την απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, είχε κάνει λόγο για την καταδίκη του στη Ρουμανία λόγω έντονου αντισημιτισμού και δίωξη για πολιτικούς λόγους. Ενώ συνέχισε αναφέροντας πως η έκδοσή του στις ρουμανικές αρχές εγκυμονεί για τον ίδιο σοβαρό κίνδυνο καθώς πρόκειται να μην προστατευτούν στοιχειώδη δικαιώματά του και θα έχει απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση λόγω των συνθηκών κράτησης στις φυλακές της γείτονας χώρας.

Ο Μπένι Στάινμετζ συνελήφθη την 13η Οκτωβρίου 2024 στον Αερολιμένα Αθηνών, σύμφωνα με το (από 12/1/2021) Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης του Ποινικού Εφετείου του Μπρασόβ, προκειμένου να εκτελέσει ποινή φυλάκισης 5 ετών που του επιβλήθηκε τον Ιούνιο του 2019 για απάτη και σύσταση οργανωμένης εγκληματικής ομάδας.

Στην έφεσή του ο Μπένι Στάινμετζ είχε αναφερθεί στη δραστηριότητα του στην Ρουμανία.

Συγκεκριμένα, ανέφερε:

«Ο εκζητούμενος είναι εκπρόσωπος οικογενειακής επιχείρησης που πραγματοποίησε μία καλή τη πίστη (bona fide) οικονομική επένδυση μαζί με άλλους στην Reciplia SRL – μια εταιρεία επενδύσεων με έδρα τη Ρουμανία που συστήθηκε με σκοπό να αγοράσει μέρος από τα δικαιώματα αποκατάστασης (επανεκχώρησης) του Παύλου Φίλιππου της Ρουμανίας (Paul Philippe Al Romanei) – εγγονού και κληρονόμου του έκπτωτου Βασιλέως Καρόλου Β΄ της Ρουμανίας. Με μια σειρά νόμων που υιοθετήθηκαν μετά το 1990, το ρουμανικό κράτος ανέλαβε τη δέσμευση να επιστρέψει στους προηγούμενους ιδιοκτήτες ή στους κληρονόμους τους όλα τα ακίνητα που κατασχέθηκαν από τους κομμουνιστές. Ο εκζητούμενος δεν είχε ενεργό ρόλο στην επένδυση και παρείχε μόνο ad hoc επενδυτικές συμβουλές [βλ. το από 8.12.2015 έγγραφο της Εθνικής Διεύθυνσης Καταπολέμησης της Διαφθοράς προς τη Γενική Επιθεώρηση της Συνοριακής Αστυνομίας, από το οποίο προκύπτει ότι ο εκζητούμενος επισκέφθηκε τη Ρουμανία την 27.4.2019 και την 19.9.2012].

Η αξίωση αποκατάστασης του Παύλου Φίλιππου της Ρουμανίας προκάλεσε σημαντική πολιτική διαμάχη, κυρίως επειδή αφορούσε σημαντικά ακίνητα που είχαν περιέλθει στην ιδιοκτησία του Ρουμανικού Κράτους μετά τη δήμευσή τους από το Κομμουνιστικό Καθεστώς, ιδίως δε τα κεντρικά γραφεία της Υπηρεσίας Πληροφοριών της Ρουμανίας (“SRI”).

Mε την (πρωτόδικη) υπ’ αριθμ. 39/27.6.2019 απόφαση του Εφετείου του Brasov, ο εκζητούμενος κηρύχθηκε αθώος για τις πράξεις:

(α) της συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης [άρ. 367 ρουμΠΚ],

(β) της συμμετοχής σε εμπορία επιρροής [άρ. 48 σε συνδ. με άρ. 291 ρουμΠΚ] και

(γ) της συμμετοχής σε νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες.

To πρωτοβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε ότι η σύναψη σύμβασης για την εξαγορά των δικαιωμάτων του Παύλου-Φιλίππου για επιστροφή της περιουσίας του δεν μπορεί να συνιστά έγκλημα.

Περαιτέρω έκρινε ότι οι αμετάκλητες πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες αναγνώρισαν αφενός ότι ο Παύλος Φίλιππος της Ρουμανίας είναι εγγονός του τέως Βασιλέως Καρόλου Β΄, αφετέρου το δικαίωμά του να ζητήσει την επιστροφή στην κυριότητά του εκτάσεων από το Δάσος Snagov και την πρώην Βασιλική Φάρμα Baneasa, που ανήκαν στον τέως Βασιλέα, έχουν ισχύν δεδικασμένου (res judicata), επομένως η συμφωνία μεταξύ άλλων και με τον εκζητούμενο δεν είχε παράνομο χαρακτήρα.

Η Εθνική Διεύθυνση Καταπολέμησης της Διαφθοράς (DNA) άσκησε έφεση κατά της απόφασης αυτής. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο (HCCJ) δέχθηκε την έφεση και καταδίκασε τον εκζητούμενο και σχεδόν όλους τους άλλους 23 κατηγορούμενους που είχαν αθωωθεί από το Εφετείο του Brasov.

Το Ανώτατο Δικαστήριο αγνόησε το δεδικασμένο που παρήγαγαν οι αμετάκλητες αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων (μεταξύ των οποίων και του ίδιου του ΑΑΔ!) και έκρινε ότι ο Παύλος δεν είχε δικαίωμα στην επιστροφή των περιουσιών του παππού του.

Οι δικαστές δέχθηκαν ότι ο εκζητούμενος γνώριζε αυτό το γεγονός επειδή σε μια έκθεση δέουσας επιμέλειας που συνέταξε μια κορυφαία, έγκριτη δικηγορική εταιρεία αναφέρθηκαν πολλά εμπόδια για την επανεκχώρηση.

Εν ολίγοις, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε ότι με την υπογραφή της συμφωνίας με τον Παύλο την 1η Νοεμβρίου 2006 συστήθηκε εγκληματική οργάνωση».