Η Belle Epoque ή «Ωραία Εποχή» αποτελεί ένα σχήμα κατ΄ ευφημισμόν. Αυτόν το διαδεδομένο αστικό μύθο επιχειρεί να ανατρέψει το κυριακάτικο τεύχος του Hot DocHistory.
Όχι πως η ανθρωπότητα – της ευρωπαϊκής και αμερικανικής μητρόπολης, για να ακριβολογούμε – δεν έζησε μια εποχή θαυμαστών εφευρέσεων, εκπληκτικών εφαρμογών που βελτίωναν την καθημερινή ζωή. Την κατασκευή δρόμων και μέσων συγκοινωνίας καθώς και δικτύων επικοινωνίας που «μίκραιναν» τις αποστάσεις.
Από το 1871 ως το 1914 που κράτησε η Belle Epoque, οι λαοί της Ευρώπης και των ΗΠΑ γνώρισαν τον ηλεκτρισμό και τον λαμπτήρα, τον τηλέγραφο, τον ασύρματο, το τηλέφωνο, το «Φορντάκι», τον κινηματογράφο. Και είδε τα πρώτα αεροπλάνα να απογειώνονται, τον Υπερσιβηρικό να συνδέει Ευρώπη και Απω Ανατολή και τον «Τιτανικό» να βυθίζεται. Επίσης τη διώρυγα του Σουέζ (1869) να παρακάμπτει τη «Μαύρη Ηπειρο».
Ταυτόχρονα όμως η αφρικανική ήπειρος είχε γίνει – πιο εντατικά από τα μέσα του 19ου αιώνα – πεδίο της πιο άγριας επιδρομής της εκ μέρους της καπιταλιστικής Δύσης. Το ίδιο η Ασία και η Λατινική Αμερική. Ιεραπόστολοι, τυχοδιώκτες και εξερευνητές άνοιγαν τους δρόμους. Οι αποικιακές αυτοκρατορίες τεμάχιζαν ολόκληρες περιοχές και έθεταν τους ιθαγενείς πληθυσμούς υπό την εξουσία τους.
Ωσπου ο φρενήρης ανταγωνισμός έφτασε, νομοτελειακά, στο αδιέξοδο του όταν δεν υπήρχε λεία προς διανομή και οι αντιθέσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων έγιναν αγεφύρωτες. Και οδήγησαν στην έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
