Την εμπειρία του κατά την επιστροφή του στη Μυτιλήνη από την Αθήνα περιγράφει ο Στρατής Μπαλάσκας που καταγγέλλει εγκληματική προχειρότητα.
Αναλυτικά το δημοσίευμα Stonisi.gr:
Κυριακή μεσημέρι κι επιστρέφω στη Μυτιλήνη με το αεροπλάνο μετά από ένα σύντομο ταξίδι στην Αθήνα. Εξοπλισμένος με την καλή μάσκα μου, τα αντισηπτικά μου και προπάντων το πιστοποιητικό εμβολιασμού μου με τη δεύτερη δόση εδώ και ένα μήνα, φτάνω στο αεροδρόμιο της Αθήνας έτοιμος να αποδείξω πόσο ενημερωμένος και υπεύθυνος πολίτης είμαι…
Μόνο που από την ώρα που δρασκέλισα την πόρτα του «Ελευθέριος Βενιζέλος» μέχρι και τώρα σπίτι μου πια, στο μυαλό μου τριβελίζει μια ιδέα. Μια ιδέα που πλέον είναι βεβαιότητα. Η πανδημία του κορονοϊού με τις τρομερές συνέπειες για την κοινωνία μας διαχειρίζεται από όλους ετούτους με τους οποίους μπλέξαμε, με όρους επικοινωνιακού παιχνιδιού. Με μια χωρίς προηγούμενο – στην καλύτερη των περιπτώσεων – προχειρότητα. Προχειρότητα όμως που είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ. Η βεβαιότητα μου για ετούτο λέει πως ακόμα «κατά τύχη ζούμε» και πως τα χειρότερα όχι δεν τα έχουμε δει ακόμα αλλά ούτε καν τα φανταζόμαστε.
Μπαίνω το λοιπόν στο αεροδρόμιο. Κάνω τσεκ ιν στο μηχάνημα και περνώ στον χώρο ελέγχου των αποσκευών με το μηχάνημα να σκανάρει την κάρτα επιβίβασης. Δικιά μου είναι η κάρτα, στο πάτωνα τη βρήκα, κάποιος μου την πούλησε ουδείς το επιβεβαιώνει. Πίσω από δυο γυάλινα κουβούκλια δυο νεαροί αστυνομικοί είναι απορροφημένοι ο καθένας στο Facebook μέσω των κινητών τους τηλεφώνων. Μπήκε στο χώρο καταζητούμενος που πήρε την κάρτα επιβίβασης από τον πραγματικό της κάτοχο, ο ίδιος ο Μπιν Λάντεν βρε αδερφέ…. Δε βαριέσαι… Like και καρδούλες και χαχαχα στο δικό τους κόσμο κι οι δυο. Στάθηκα πίσω τους και τους χάζεψα…. Ούτε γύρισαν να κοιτάξουν όσους περνούσαν… Τίποτα. Like και καρδούλες και χαχαχα… Ο κόσμος των μέτρων ασφαλεάις στο αεροδρόμιο την εποχή των αρίστων. Είπαμε. Κατά λάθος ζούμε…
Ελέγχθηκε η χειραποσκευή μου τέλος πάντων (ο μόνος έλεγχος που μου έγινε στο αεροδρόμιο κι αυτός αφορούσε όχι εμένα αλλά τη χειραποσκευή μου) και κατευθύνθηκα στην πύλη Β19. Και εκεί αποδείχτηκε ότι τα όσα ακούτε περί ελέγχων σε όσους έρχονται στο νησί αεροπορικώς είναι μπαρούφες. Ψέματα που σας σερβίρουν κάποιοι που δηλώνουν δημοσιογράφοι για να σας πουν ότι κάποιοι άλλοι σας προσέχουν. Ούτε σέλφ τεστ ούτε ράπιντ τέστ ούτε πιστοποιητικά εμβολιασμού, ούτε η αστειότητα του ευρωπαϊκού διαβατηρίου. Έλληνες και ξένοι επιβάτες, ο ένας πάνω στον άλλο με την κάρτα επιβίβασης ως μόνο στοιχείο που απεδείκνυε ότι ο άνθρωπος που οι υπάλληλοι ένθεν κακείθεν της εξόδου είχαν μπροστά τους επρόκειτο να ταξιδέψουν. Για την ιστορία και μόνο η μία εκ των υπαλλήλων με τη μάσκα κάτω από τη μύτη!
Έδειξα την κάρτα, μόνο την κάρτα, την ταυτότητα ούτε που μου τη ζήτησαν, φορτώθηκα – παστώθηκα στο λεωφορείο που με ξεφόρτωσε έμπροσθεν ελικοφόρου αεροπλάνου. Λίγα λεπτά αργότερα διαπίστωσα ότι δε χωρούσε πέραν εμού ούτε μύγα. Κατάγεμο το αεροπλάνο.
Θυμήθηκα το ανέκδοτο με το θύμα του τροχαίου που μπροστά στο νταλικέρη μαζεύει τα άντερα του και τα χώνει στην ανοιχτή του κοιλιά μονολογώντας «ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα…».
Ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε.
Τα κρούσματα στη Λέσβο χθες ήταν 10, οι τηλεοράσεις μιλάνε για τέταρτο κρούσμα της πανδημίας με το θανατηφόρο στέλεχος Δέλτα, ου μην αλλά και για τα μέτρα που λαμβάνονται προκειμένου να ελεγχτεί η πανδημία και να μη μετακινηθούν φορείς του ιού στα νησιά. Εδώ γελάνε. Ή μάλλον εδώ κλαίνε. Έκλεισαν λέει επίσης χτες και δυο μπαράκια στο νησί γιατί είχαν όρθιους πελάτες.
«Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» πατριώτες. Όσοι γλυτώσουμε από δαύτους με τους οποίους μπλέξαμε, τα λέμε στην έξοδο.
Πηγή: Stonisi.gr
