Μόλις ο Κώστας Σλούκας αποχώρησε από τον αγωνιστικό χώρο, άφησε για λίγο το μεθύσι του τίτλου στα αποδυτήρια της Φενέρμπαχτσε και έσπευσε να συναντήσει τους παλιούς του συμπαίκτες. Τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού ήταν ο προορισμός του Έλληνα άσου.
«Συγχαρητήρια παιδιά και μη στενοχωριέστε για την ήττα», είπε στους άλλοτε συνοδοιπόρους του. Με παρόμοια λόγια αποχαιρέτησε τους αδελφούς Αγγελόπουλους, εργοδότες του μέχρι και το 2014. Ο Σλούκας ήταν μέλος της ομάδας του Ολυμπιακού που κατέκτησε δύο ευρωπαϊκά τρόπαια, το 2012 στην Κωνσταντινούπολη και το 2013 στο Λονδίνο.
«Με τα περισσότερα παιδιά θα τα ξαναπούμε το καλοκαίρι», τόνισε. «Αυτό που μου λείπει τώρα είναι ένα μετάλλιο με την Εθνική ομάδα». Η τελική φάση του Ευρωμπάσκετ 2017 θα διεξαχθεί στο ίδιο γήπεδο όπου η Φενέρμπαχτσε κατέκτησε χθες τον ευρωπαϊκό τίτλο απέναντι στον Ολυμπιακό.
Παρόμοιο σκηνικό, αλλά μέσω ηλεκτρονικού «ταχυδρομείου», στήθηκε αργά το βράδυ ανάμεσα σε δύο συμπαίκτες στην Εθνική Ιταλίας. Ο άσος του Ολυμπιακού Ντάνιελ Χάκετ (απών λόγω τραυματισμού από το φάιναλ-φορ) αισθάνθηκε την ανάγκη να συγχαρεί δημόσια, με τρυφερό γράμμα, τον αρχηγό των «Ατζούρι» και προσωπικό του φίλο, Λουίτζι Ντατόμε. Ο Ντατόμε αγωνίζεται στη Φενέρ και η θρυλική κοτσίδα του ήταν το πρώτο «θύμα» των πανηγυρισμών, πάνω στο παρκέ του Σινάν Ερντέμ, με κουρέα τον Πέρο Άντιτς! Ο Χάκετ του έγραψε τα εξής:
«Αγαπητέ Τζίτζι, έχοντας χωνέψει την απογοήτευση και το θυμό για την ήττα της ομάδας μου και έχοντας δει εσένα να κατακτάς δίκαια αυτή την EuroLeague, αποφάσισα αυτό το πρωί να σου γράψω επιστολή, που είναι η δεύτερη που ανταλλάσσουμε… Σε αγαπώ πολύ. Τη σελίδα που λέει ‘σκοτάδι’ την έχουμε γνωρίσει όλοι, τα προβλήματά μου στην εθνική Ιταλίας, τη φυγή, το πρώτο μου γράμμα και την περίφημη δική σου συνέντευξη. Ήμουν πολύ άσχημα αλλά το άξιζα. Ήταν ένα σκληρό μάθημα αλλά αυτά δυναμώνουν τις σχέσεις.
Τα αφήσαμε πίσω όλα αυτά και τώρα είμαστε στο παρόν. Τελικός EuroLeague. Εσύ με τη δική σου Φενέρ στην κορυφή της Ευρώπης. Πρωταθλητής. Εγώ με τον Ολυμπιακό μου ηττημένος, και εγώ στην κερκίδα, τραυματίας να υποφέρω. Κατέβηκα στο παρκέ για να σας συγχαρώ, με έναν κόμπο στο στομάχι, με αγκάλιασες και δεν είχα το κουράγιο να σου πω πόσο υπερήφανος είμαι για σένα.
Να σου πω ότι το πνεύμα σου, η πορεία σου, η πρόοδός σου, η ταπεινότητά σου και η ηθική σου στη δουλειά, είναι παράδειγμα για οποιονδήποτε παρακολουθεί το άθλημα. Λέγοντας όλα αυτά, ένα τελευταίο πράγμα. Σε ευχαριστώ που μου έδωσες την ώθηση για να βελτιωθώ ο ίδιος, σε ευχαριστώ που ήσουν πάντα πρότυπο όλα αυτά τα χρόνια και σε ευχαριστώ επειδή παρά τα σκαμπανεβάσματα στη σχέση μας και τις μάχες στο γήπεδο ως αντίπαλοι ή συμπαίκτες, ξέρω ότι μπορώ να βασίζομαι πάνω σου, ως ένας φίλος και αρχηγός.
Αρχηγέ μου, Τζίτζι Ντατόμε, με στοργή DH#23»
