Όταν ένας πρωθυπουργός «απειλεί» τις περιβόητες πολυεθνικές εταιρείες ότι η χώρα του δεν είναι μπανανία τότε είναι απόλυτα σίγουρο ότι είναι οικόπεδο και αποικία.
Οι τιμές στα βασικά προϊόντα αυξάνονται καθημερινά με τρελούς ρυθμούς στα σούπερ μάρκετ, χωρίς η κυβέρνηση Μητσοτάκη να κάνει το παραμικρό για να βάλει κάποιο φρένο. Οι τιμές των προϊόντων των πολυεθνικών εταιρειών είναι πολύ μεγαλύτερες στην Ελλάδα απ’ ότι τα ίδια ακριβώς προϊόντα σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Και μην αναφερθεί κανείς στην ενέργεια όπου η αμόλυβδη τιμάται στο Παρίσι €1,56 και στην Αθήνα 1,85€. Δεν συγκρίνουμε βέβαια μισθούς, γιατί τότε ο όρος μπανανία είναι πολύ λίγος για να περιγράψει την κατάσταση.
Με τον πληθωρισμό, όχι τον επίσημο αλλά της πραγματικής οικονομίας, να τρέχει με ρυθμό άνω του 20% τα χρέη των ελληνικών νοικοκυριών αυξάνονται ταχύτερα απ’ ότι το εισόδημά τους πραγματικότητα που τα οδηγεί νομοτελειακά σε χρεωκοπία.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η κυβέρνηση Μητσοτάκη το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μοιράσει τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάπτυξης στους δικούς της. Και η απόδειξη για αυτό είναι κάτι παραπάνω από εμφανής καθώς μόλις €667 εκατ. διοχετεύονται σε 100.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δηλαδή €6.000 η καθεμία, ενώ 500 μεγάλες επιχειρήσεις θα λάβουν €18 δισ. δάνεια με τραγικό παράδειγμα τα €300 εκατ. που κατευθύνθηκαν σε εταιρία ενοικίασης αυτοκινήτων για να προμηθευτεί ηλεκτρικά οχήματα.
Δυόμιση μήνες απομένουν από τη λήξη της προηγούμενης προγραμματικής περιόδου του ΕΣΠΑ (2014-2020) και η υστέρηση στην υλοποίηση κάποιων προγραμμάτων προεξοφλεί σημαντική απώλεια πόρων με €4,5 δισ. να παραμένουν λιμνάζοντα και μόλις €800 εκατ. να φτάνουν στις επιχειρήσεις.
Και αν συνυπολογίζουμε τα «yes men» στην εξωτερική της πολιτική τότε η χώρα επί κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι πραγματικά ο ορισμός της μπανανίας.
