Μπάιντεν και Τζόνσον συναντήθηκαν την Πέμπτη 10 Ιουνίου στην Κορνουάλη και επιχείρησαν να αναβιώσουν την Ιστορία, ογδόντα χρόνια μετά την υπογραφή της Χάρτας του Ατλαντικού (1941) που κατοχύρωσε την ειδική σχέση ΗΠΑ-Ηνωμένου Βασιλείου.
Η Χάρτα του Ατλαντικού 2.0 είναι μία καρικατούρα της ιστορικής συμφωνίας ανάμεσα σε Ρούζβελτ και Τσόρτσιλ. Μπάιντεν και Τζόνσον συμφώνησαν στην υπεράσπιση της δημοκρατίας (από ποιον άραγε;), στην ενίσχυση των διεθνών θεσμών (όπως το ΝΑΤΟ), στην αύξηση του εμπορίου, στην αμοιβαία αντιμετώπιση της πανδημίας, στην υπογραφή μίας νέας τεχνολογικής συμφωνίας (ώστε να αποκλειστεί η Κίνα), στην κοινή δράση κατά της κλιματικής αλλαγής και στην άμυνα εναντίον των κυβερνοεπιθέσεων.
Με την παραπάνω συμφωνία το Ηνωμένο Βασίλειο επιχειρεί να κατοχυρώσει τη θέση του στον κόσμο, στη μετά Brexit εποχή. Ο οποιοσδήποτε συσχετισμός με το 1941, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το μεταπολεμικό μέλλον είναι τουλάχιστον αστείος.
Επιπλέον, ο Μπόρις Τζόνσον ανέφερε σε συνέντευξη του στο BBC ότι μετά από όλα αυτά ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ έχουν μία «άφθαρτη σχέση» όχι μία «ειδική σχέση», αυτό διότι υποτιμάται η θέση του Ηνωμένο Βασίλειο στη συγκεκριμένη διμερής σχέση. Επομένως, αλλάζοντας τη λέξη επιχειρείται η αλλαγή της ουσίας.
Παράλληλα, το θέμα της Β. Ιρλανδίας είναι μία καυτή πατάτα στα χέρια του Τζόνσον. Η πρόσφατη εξέγερση ανακάτεψε τη τράπουλα και ο Τζόνσον επιχειρεί να αλλάξει τη συμφωνία του Brexit σε σχέση με το συνοριακό καθεστώς στη Β. Ιρλανδία. Ο Μακρόν από τη μεριά του προειδοποιεί ότι «τίποτα δεν είναι διαπραγματεύσιμο» σχετικά με το πρωτόκολλο της Β. Ιρλανδίας.
Σε κάθε περίπτωση, ο Τζόνσον εμφανίστηκε καθησυχαστικός και είπε ότι η συνάντηση των G7 δεν θα επηρεαστεί από την παραπάνω διένεξη και θα επικεντρωθεί στο μέλλον στη μετά COVID εποχή, αν και τόνισε ότι οποιαδήποτε μονομερής ενέργεια δεν γίνεται να αποκλειστεί.
