Δεν θα προσπαθήσουμε να υποβαθμίσουμε την πανδημία. Ούτε και τον κίνδυνο. Ούτε καν την κρίση, υγειονομική, οικονομική, κοινωνική και πάει λέγοντας.
Εννοείται πως δεν θα προσπαθήσουμε να υποβαθμίσουμε ούτε τη δυσκολία της αντιμετώπισής της, αλλά ως εδώ.
Ο σύγχρονος κόσμος έχει όλα τα εργαλεία για να ανταπεξέλθει.
Από την επιστήμη ως τα μέτρα της οικονομίας.
Μόνον που εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Δύσκολα γιατί έτσι όπως έχει δομηθεί το σύγχρονο παγκόσμιο περιβάλλον βγάζουν μάτια για το κέρδος, να μην πούμε πως σκοτώνουν και τη μάνα τους ακόμα.
Και πάντα στα δύσκολα χορεύει ο λύκος που πάει να βγάλει κέρδος από την κρίση.
Έτσι είδαν και πολλά νεοφιλελεύθερα καθεστώτα(και όχι μόνον) την παρούσα κρίση. Προσπάθησαν να την προσαρμόσουν στα μέτρα τους, δυστυχώς στις ιδεολογικές ταξικές εμμονές τους, στην ανικανότητά τους και στα κέρδη τους.
Από το να ρίχνουν ευθύνες στον πολίτη ως το να μην κάνεις τίποτα για το Δημόσιο Σύστημα Υγείας αφού δεν πιστεύεις σε αυτό. Ιδεολογία σου είναι ο ιδιώτης, αφού το κράτος μπορεί να πλουτίσει μόνον την κάστα σου. Και εννοείται ο ισχυρά πλούσιος ιδιώτης.
Ούτε πίστευαν στην κοινωνική αλληλεγγύη, ούτε στο κοινωνικό κράτος, ούτε στα βασικά αγαθά προς όλους ανεξαιρέτως… Το χρήμα και η εξουσία είναι το ζητούμενο και όχι ο άνθρωπος.
Έτσι λοιπόν -κατά κάποιο τρόπο- τους ήρθε γάντι η κρίση ή καλύτερα, την χρησιμοποίησαν για να αποκομίσουν περισσότερο όφελος.
Από την στοχοποίηση του ιδιώτη, του πολίτη ως τις απευθείας αναθέσεις στους ημέτερους.
Από τους περιορισμούς και την αστυνομοκρατία ως τον έλεγχο των ΜΜΕ.
Από την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων ως την πριμοδότηση του πλούτου.
Τα φώτα άναψαν για τα κεντρικά πρόσωπα, ωραιοποιήθηκαν, έγινε το ρετούς. Επέλεξαν τις εικόνες τους και κάλυψαν τα κενά με ευτελή γύψο.
Οι ελευθερίες περιορίστηκαν στο όνομα του «κοινού καλού», οι αντιφάσεις σοβαντίστηκαν και στο τέλος η επαναφορά σε μια σχετική κανονικότητα με περισσότερη φτώχεια, λιγότερο πλούτο, λιγότερες ελευθερίες θα πουληθεί ως επιτυχία.
Κάτι σαν τον φτωχό που πήγε στον Χότζα ζητώντας μεγαλύτερο σπίτι.
Εκείνος του πρότεινε να βάλει τα ζωντανά του όλα μέσα στο σπίτι. Από πρόβατα ως κότες, σκύλους, γάτα και γαϊδούρι και στη συνέχεια να τα βγάλει σιγά σιγά…
Ε, άνετα αισθάνθηκε…
Αλλά ο Χότζας δεν είναι ο Μωυσής ο οποίος παρεμπιπτόντως ποτέ δεν υπήρξε παρά μόνον στη φαντασία της Αυλής.
Μωυσής ή Χότζας;
