Οποια ουρανοκατέβατη βλακεία και όποια φτηνή δικαιολογία τους κατέβει πρόχειρα στην γκλάβα, χωρίς καμιά επεξεργασία (από όποιους τέλος πάντων νευρώνες υπάρχουν κάτω από το τριχωτό της κεφαλής τους), την πετάνε –αυθωρεί και παραχρήμα– και όποιον πάρει ο χάρος.
Οσο σφίγγουν τα γάλατα για τον λαό τόσο το κυβερνητικό τσίρκο παρουσιάζεται με ανανεωμένο πρόγραμμα σε νέες παραστάσεις. Μόνο που δεν διασκεδάζει το κοινό με τα «νούμερα» γιατί δεν είναι επιθεωρησιακά και για γέλια, είναι ένα διαρκές εξελισσόμενο δράμα και για κλάματα.
Κάθε μέρα που περνάει η ακρίβεια παίρνει τα χαρακτηριστικά – απολύτως ευδιάκριτα– τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης και τη μορφή που έχει το επισιτιστικό πρόβλημα όταν καταλαμβάνει μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες.
Μιλώντας για τον πληθωρισμό και τις επιπτώσεις του στη ζωή των ανθρώπων, έλεγε με παραστατικό τρόπο ο μεγάλος Αμερικανός οικονομολόγος Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ: «Κάποτε πηγαίναμε στην αγορά με τα χρήματα στην τσέπη και γυρίζαμε με τα τρόφιμα στο καλάθι, σήμερα πηγαίνουμε στην αγορά με τα χρήματα στο καλάθι και γυρίζουμε με τα τρόφιμα στην τσέπη».
Την πανούκλα των συμφερόντων που εξαπλώνεται –με κύρια ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη– ανέλαβε (τρίτος στη σειρά) να μας υποδείξει πώς να την αντιμετωπίσουμε ο («Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου») Στέλιος Πέτσας.
Τον χορό άνοιξε ο υπουργός Ανάπτυξης («λέμε και καμιά μπαρτσολέτα να περνάει η ώρα») Αδωνης Γεωργιάδης, που μας προέτρεψε «να κάνουμε τον σταυρό μας» (αλήθεια, γιατί να μη φορέσουμε και καμιά πλεξούδα σκόρδα; Ιδέα ρίχνω) και ακολούθησε η Αυτού εξοχότητα ο πρωθυπουργός, που προέβλεψε καθησυχαστικά και με ακρίβεια μοιρογνωμονίου ότι «θα φύγει ο χειμώνας και δεν θα χρειαζόμαστε πλέον το πετρέλαιο».
Τελευταίος ο Σ. Πέτσας ανέπτυξε τη δική του θεωρία, που βασίζεται στην πρωτοποριακή «μέθοδο καλάθι», η οποία στηρίζεται στο πόρισμα «Πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι και να κάνουμε έναν καλό σχεδιασμό όλοι μας».
Οχι, η ανάλυση του Κωνσταντίνου Κυρανάκη στην έγγραφη διαμαρτυρία του στο Twitter τον Ιανουάριο 2019 δεν βρίσκει καμιά εφαρμογή σήμερα: «Πληρώνετε 80 ευρώ και βάζετε βενζίνη αξίας… 26 ευρώ. Τα υπόλοιπα 54 πάνε στους μετακλητούς του Τσίπρα, στα μίλια του Κουίκ, στην υγεία του Πολάκη και στις τσάντες της Παπακώστα».
Να βάλω κι εγώ λοιπόν μια άσκηση βασιζόμενος στα δεδομένα του Κυρανάκη:
Τότε –τον Ιανουάριο του 2019– η τιμή της βενζίνης ήταν στο 1,45 ευρώ ανά λίτρο, σήμερα –τον Μάρτιο του 2022– που αγγίζει τα 2,5 ευρώ ανά λίτρο πόσα χρήματα αναλογικά θα πληρώσετε;
Ποια η αξία της βενζίνης από το σύνολο του λογαριασμού;
Από τις υπόλοιπες χρεώσεις πόσα χρήματα πάνε στα golden boys του Μητσοτάκη, πόσα απευθείας στις τσέπες των κερδοσκόπων φίλων του και πόσα στα κανάλια της «ενημέρωσης» και στις δημοσκοπικές εταιρείες;
Η λύση βασίζεται στο αξίωμα: «Εάν η μωρία επισύρει κάποια ποινή, η εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων αποτελεί έγκλημα και τιμωρείται αυστηρά».
